Ό,τι και να έλεγε το ίδιο θα ήταν. Ακόμα κι αν ανακοίνωνε ότι υπάρχει ζωή στον Άρη και μικρά πράσινα ανθρωπάκια τον είχαν επισκεφτεί το πρωί για να πιούνε καφέ μαζί του, το ίδιο θα ήταν. Στην εισαγωγή του – στο λίγο που πρόλαβα – μίλησε για την αλήθεια που δεν μας λέει η κυβέρνηση και φαντάζομαι η λέξη ‘αλήθεια’ από το στόμα του Σαμαρά ήταν αυτό που μου έκοψε κάθε διάθεση να ακούσω τη συνέχεια.
Μωρέ την αλήθεια μπορεί να έλεγε πάντα ο Αντωνάκης, αλλά ποια ήταν αυτή αλήθεια; Την αλήθεια του Σόιμπλε ή την αλήθεια γνωστής τράπεζας. Την αλήθεια του συγκροτήματος ή την αλήθεια των διοδίων; Θα μου πείτε δεν ήταν η αλήθεια που ήθελες να ακούσεις.
Έχετε δίκιο …εν μέρη. Πραγματικά οι πολλοί δεν ήθελαν να ακούσουν την αλήθεια, ούτε καν όταν τους χτύπησε κατακέφαλα το 2009. Το 2009 οι πολλοί ψάχνανε τρόπους να αποφύγουν την αλήθεια και ο Γιωργάκης μας έκανε δώρο αυτό που ζητούσαμε. Το ΔΝΤ και την τρόικα. Αλλά τώρα δεν είναι 2009. Ούτε 2012 είναι. Ούτε 2010 είναι. Τώρα είναι 2015 και όλοι μας ξέρουμε την αλήθεια.
Μέσα σε έξη χρόνια μόνο αλήθειες μάθαμε. Μάθαμε πως η Ελλάδα είναι χώρα χρεοκοπημένη και ότι για να συνέλθει χρειάζονται τρομακτικές θυσίες και αλλαγές. Αλλαγές ριζικές που θα αγγίζουν νοοτροπίες, φορτωμένες στον Έλληνα αιώνες τώρα. Μάθαμε ότι για δεκαετίες είχαμε βολευτεί στο ψέμα, στη μιζέρια της διαφθοράς και στην αρπαχτή και για να σταματήσει αυτό θα ματώναμε.
Αλλά ταυτόχρονα μάθαμε ότι στο όνομα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης η Ελλάδα έγινε πειραματόζωο για τον πιο φρικτό και διεστραμμένο καπιταλισμό, εν αγνοία εθελοντές από αυτούς που μας κυβερνούσαν. Μάθαμε την πιο απάνθρωπη εκμετάλλευση του συνανθρώπου μας. Μάθαμε ότι αυτοί που υποτίθεται ότι θα μας έσωζαν, εξυπηρετούσαν συμφέροντα που καμία σχέση δεν είχαν με τον Έλληνα που υπέφερε για τις δικές τους αμαρτίες.
Για τις δικές τους αμαρτίες γιατί στα χρόνια της φθοράς της ελληνικής οικονομίας, Σαμαράς και Βενιζέλος – έτσι για να πιάσουμε δυο ονόματα – ήταν στο κέντρο της εξουσίας, ήταν εξουσία. Υπογράφανε από τα πολυτελή τους γραφεία την καταδίκη της Ελλάδας. Και αυτό είναι αλήθεια.
Και δεν ήταν ότι μάθαμε μόνο, αλλά ότι είδαμε κι όλας. Είδαμε ένα πρωθυπουργό να αρνείται να παραδώσει ακόμα και την καρέκλα του παραβαίνοντας κάθε ηθική αρχή, είδαμε ένα αρχηγό κόμματος να προσπαθεί να διχάσει ένα λαό για το προσωπικό του συμφέρον. Είδαμε και ακόμα βλέπουμε ένα Σαμαρά να απειλεί και να εύχεται την αποτυχία της κυβέρνησης – που θα σημαίνει και την καταστροφή όλων μας – μόνο και μόνο για να νιώσει σε προσωπικό επίπεδο δικαιωμένος.
Στο τέλος τα ακούσαμε κι όλας. Ακούσαμε από την πλευρά του ΠΑΣΟΚ, από αυτούς που είχαν την μισή ευθύνη για την καταστροφή και από το στόμα του πιο εμετικού από όλα του τα διαπρεπή στελέχη, τον Πάγκαλο, ακούσαμε ότι μαζί τα φάγαμε. Και ακούσαμε από τη ΝΔ, με την άλλη μισή ευθύνη και από το στόμα του ίδιου του πρωθυπουργού ακόμα τότε, ακούσαμε ότι είμαστε αγνώμονες. Με πάνω από 3,000 αυτοκτονίες, πάνω από ενάμιση εκατομμύριο ανέργους και κανένας δεν θέλει να ξέρει πόσους αστέγους.
Αυτό δεν θέλει να καταλάβει ούτε ο Σαμαράς ούτε ο Βενιζέλος. Οι αλήθειες ήταν που τους έφαγαν. Όχι η αλήθεια του μαζί τα φάγαμε, αλλά η αλήθεια των χιλιάδων αστέγων και πεινασμένων. Η αλήθεια των αυτοκτονιών και των ουρών για ένα κομμάτι ψωμί. Αυτή η αλήθεια τους έφαγε. Και δυστυχώς συνεχίζουν να την αρνούνται. Και γι’ αυτό και τιμωρούνται.
Ήδη μια έρευνα που έχει αρχίσει να κυκλοφορεί τις τελευταίες ώρες δείχνει το ΠΑΣΟΚ με ποσοστό που τη Βουλή θα την βλέπει μόνο σε φωτογραφίες και την ΝΔ να αγωνίζεται να κρατηθεί σε διψήφιο αριθμό. Και δεν είναι πρωταπριλιά. Είναι το αποτέλεσμα της άρνησης Σαμαρά και Βενιζέλου να αποδεχτούν ότι κάποια πράγματα έχουν αλλάξει, ακόμα και οι αλήθειες. Και καλά ο Βενιζέλος, μέσα στον εγωκεντρισμό του και την αλαζονεία του αποδέχτηκε την μοίρα του να φύγει πριν τον διώξουν από το ΠΑΣΟΚ, ο Σαμαράς; Ο Σαμαράς ακόμα τα έχει με την άτιμη κοινωνία που άλλους τους ανεβάζει κι άλλους τους ρίχνει στα Τάρταρα.
Αργότερα είχα την ευκαιρία να διαβάσω το ρεζουμέ των όσων είπε ο Σαμαράς. Για να πω την αλήθεια, κι αυτό με την απάντηση που έδωσε ο κυβερνητικός εκπρόσωπος την διάβασα. Και πέρασε και η δική του δήλωση αέρα. Από πάνω μου. Καταλαβαίνετε τη σημειολογία αυτού που μόλις έγραψα; Φτάνει μια ανακοίνωση Σαμαρά για να περάσει ό,τι θέλει η κυβέρνηση και εμείς απλά να αδιαφορήσουμε. Η δικαιολογία μας; Αφού διαφωνεί ο Σαμαράς κάτι καλό θα γίνεται.
Εχουμε πέσει όλοι μας σε μια νιρβάνα που απλά ξυπνάμε κάθε φορά που κάνει δήλωση ο Σόιμπλε σε αναμονή της απάντησης Βαρουφάκη. Αλλά φοβάμαι η κυβέρνηση πιστή στη διακήρυξη της να είναι κοντά στον λαό, έχει πέσει στην ίδια νιρβάνα. Και θα μου πείτε τι να κάνει όταν έχει τον Σαμαρά για αντιπολίτευση. Πολλά. Πάρα πολλά.
Ο Τσίπρας έκλεισε 60 μέρες στη πρωθυπουργική καρέκλα και ναι οι διαπραγματεύσεις συνεχίζονται και ναι ο κατώτερος μισθός δεν έχει ακόμα περάσει από τη Βουλή και η ΝΕΡΙΤ συνεχίζει να πιστεύει ότι πάλι με χρόνια με καιρούς πάλι ο Σαμαράς θα κυβερνήσει, αλλά οι δρόμοι της Αθήνας συνεχίζουν να έχουν αστέγους.
60 ημέρες και ακόμα η εκκλησία συνεχίζει να δίνει καθημερινά συσσίτια, 60 μέρες και ακόμα παιδιά λιποθυμάνε στα σχολεία, 60 μέρες κι ακόμα συνάνθρωποί μας ψάχνουν στα σκουπίδια για κάτι φαγώσιμο, 60 μέρες και εκατοντάδες ακόμα κοιμούνται στα παγκάκια.
Ναι, το ότι η κυβέρνηση δεν έφερε στη Βουλή, έστω και για ανάγνωση, το κείμενο που συμφωνήθηκε ήταν λάθος. Τρομακτικό λάθος. Αφήνει υποψίες σε ένα λαό που εκπαιδεύτηκε τόσα χρόνια να είναι καχύποπτος. Αλλά κι αυτό ακόμα δεν θα ταΐσει ούτε τα πεινασμένα παιδιά στα σχολεία, ούτε τους άστεγους στις πόλεις.
Και καλές οι αντιδράσεις του Τσίπρα με τα αυτοκίνητα της Βουλής, η τυπολατρία της Ζωής στη Βουλή ή οι εμμονές του Λαφαζάνη, αλλά τίποτα από αυτά δεν θα χορτάσει τους πεισμένους στα συσσίτια της εκκλησίας και των οργανώσεων που βοηθάνε τους αστέγους.
60 ημέρες στην 61η και τίποτα δεν έχει γίνει. Και ναι να κλείσουμε την πόρτα στη τρόικα και στον Σόιμπλε, αλλά μην τη κλείνουμε και στους πεινασμένους και αστέγους. Και το χειρότερο από όλα, μην τους χρησιμοποιούμε σε δακρύβρεχτα γράμματα προς τη Γερμανίδα καγκελάριο όταν για 61 μέρες και τρέχει, δεν έχουμε κάνει τίποτα για να αλλάξουμε τη κατάσταση τους.
Τώρα θα μου πείτε πρέπει να νομοθετηθεί πρώτα, να το συζητήσουμε με τους θεσμούς. Στο διάολο και οι νόμοι και οι θεσμοί όταν ένα παιδί λιποθυμάει στο σχολείο γιατί δεν έχει να φάει κι όταν ένας άνθρωπος κοιμάται στα παγκάκια γιατί δεν έχει στέγη. Να ανοίξει το σπίτι του ο Λαφαζάνης, η Ζωή και ο Τσίπρας μέχρι να αποφασίσει η Βουλή και οι θεσμοί.
***************************************************************
Τώρα ακούγεται λίγο τρελό αλλά φαντάζεστε πόσα είχε να κερδίσει όχι μόνο η ΝΔ αλλά και η δημοκρατία γενικότερα αν ο Ευάγγελος Αντώναρος γινόταν πρόεδρος της ΝΔ;
***************************************************************
Αυτός ο Σταμάτης, τι φρούτο κι αυτός. Η γραμμή της Συγγρού εκτροχιασμένη; Μια ακόμα τέτοια παρουσίαση και θα πιάσει μονοψήφιο η ΝΔ …αλλά για στάσου …ετοιμάζεται για ανακοινώσεις ο Αντωνάκης!
***************************************************************
Κύριοι τον Βαρουφάκη μην τον κλαίτε, ο μισθός που μπορεί να χτυπήσει, αν αποφασίσει να παραιτηθεί, ξεχρεώνει μικρό αφρικανικό κράτος.
***************************************************************
Βορίδη μαζέψου γιατί η λάσπη έχει το ταλέντο να ψάχνει για ανεμιστήρα και τότε… θα χαθούμε στα όσα έχεις υπογράψει εσύ.
***************************************************************
Α, Μάκη μη το ξεχάσω, θυμήσου ότι εκεί στη Χρήστου Λαδά που στήνεις κολλητηλίκια λάσπης κάποτε εσένα λάσπωναν και δεν το ‘χουν πολύ να το ξανακάνουν.
***************************************************************
Χρόνια τώρα όλοι μας μιλάμε για το βαθύ Τουρκικό κράτος, μήπως ήρθε η ώρα να μιλήσουμε και για το βαθύ ελληνικό κράτος; Γι’ αυτό που «αθωώνει» Παπακωνσταντίνου, υποβοηθάει Στουρνάρηδες, σαμποτάρει την ελληνική οικονομία και φτιάχνει διόδια στην ανάπτυξη για να παρελαύνουν ΟΥΚ με «πατριωτικά» συνθήματα;
***************************************************************
Για άλλη μια Παρασκευή ένα μεγάλο ευχαριστώ στον Θάνο Ραφτόπουλο που μου κρατάει συντροφιά.
***************************************************************
Στη φωτογραφία, άσε τα λέει όλα μόνη της!
