γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Έχει μια ισχυρή δόση ειρωνείας αλλά τα όσα έγιναν με τον 80χρονο ήρθαν απλά για να επιβεβαιώσουν ότι οι Κασσάνδρες είχαν δίκιο. Όπως ακριβώς και με την Τροία, όλες οι προφητείες που δεν ήθελε κανένας να πιστέψει βγήκαν αληθινές. Αναξιοκρατία, πελατειακό κράτος, νεποτισμός, αδιαφάνεια και κρατική βία ορίζουν την κυβέρνηση Κυριακούλη Μητσοτάκη σε μια επιστροφή στο πιο μελανό παρελθόν της κρατικοδίαιτης δεξιάς στην Ελλάδα. Και όλο αυτό γίνεται με Μητσοτάκειο θράσος που ορίζει την διαρπαγή της εξουσίας και την αρπαχτή, κληρονομικό δικαίωμα.
Με προσωπική του ευθύνη ο πρωθυπουργός έφερε στην επιφάνεια τα πιο σκοτεινά ένστικτα της μεταπολεμικής δεξιάς σε ένα επικίνδυνο παιχνίδι με τους θεσμούς και την ίδια την δημοκρατία. Οι δε επεμβάσεις δουλικών υπουργών και στελεχών της κυβέρνησης -ακόμα και σε νομικές ρυθμίσεις, προς εκδούλευση τόσο προς τους οικονομικούς νταβατζήδες της Νέας Δημοκρατίας όσο και τους προσωπικούς αβανταδόρους των στελεχών της, γίνονται καθημερινά όλο και πιο προκλητικές διαμορφώνοντας ένα κλίμα σύγκρουσης και ανομίας.
Τόσο ο τρόπος που έγινε η πρόσληψη όσο ο τρόπος που έγινε η …αποχώρηση του 80χρονου Κωνσταντίνου Πατέρα από την θέση του διοικητού στο Νοσοκομείο Καρδίτσας, (συν όλα αυτά που ο ίδιος δήλωσε) είναι ομολογία και απόδειξη του μεταπολεμικού πνεύματος «κανονικότητας» που έχει φέρει ο κύριος Κυριακούλης Μητσοτάκης στην μεταμνημονιακή Ελλάδα του 21ου αιώνα.
Για όλα αυτά και πολλά άλλα η δημοκρατία στην Ελλάδα έχει ανάγκη από μια ισχυρή αντιπολίτευση άλλα από ό,τι φαίνεται κι εκεί έχουμε πέσει ένα αιώνα πίσω με το κόμμα που όνομα έχει κι όνομα αλλάζει. Ο Νικόλαος Πλαστήρας, ένας στρατιωτικός που εξελίχτηκε σε πολιτικό επαγγελματία κινημάτων με πραξικοπηματικές και συχνά αντιβασιλικές διαθέσεις, προσπάθησε συχνά να περάσει για …κεντρώος. Παρά τον καθομολογούμενο τίμιο χαρακτήρα του όμως αυτό που κατάφερε ήταν να μείνει στην ιστορία με το: «τι Πλαστήρας, τι Παπάγος». Μια έκφραση του Γεωργίου Παπανδρέου που έδειχνε ότι παρόλη τη φήμη του ηθικού και τιμίου, ο Πλαστήρας είχε εξελιχτεί μπροστά στη κάλπη το ίδιο με τον ακροδεξιό, αντικομουνιστή, διεφθαρμένο βασιλικό Παπάγο.
«Τι Φωφό τι Κυριακούλης», λοιπόν και να δείτε που θα έρθει η μέρα που θα δούμε την Γεννηματά να χορεύει τσάμικο Πάσχα σε στρατόπεδο με τον Βορίδη και τον Κασιδιάρη αλλά… Αλλά δεν φταίει η Φώφη Γεννηματά για τα δεξιοκατάντια του Κουνήματος Αλλαγής, φταίνε αυτοί εντός του ΠΑΣΟΚ που την αφήνουν να παίζει μουντζούρη με τον Άδωνη και την Κεραμέως.
Αν τα στερνά τιμούν τα πρώτα με τίποτα δεν άξιζε ένα τέτοιο τέλος στο κόμμα του Ανδρέα Παπανδρέου. Όσο κι αν εξελίχτηκε σε ένα προσωπολατρικό και προσωποκεντρικό κόμμα, βυθισμένο στη διαφθορά και τα σκάνδαλα, το ΠΑΣΟΚ δεν ξεκίνησε σαν καμπάλα Παπανδρεϊκών αλλά σαν κίνημα αλλαγής. Ήταν το κίνημα ενός λαού βασανισμένου, καταπιεσμένου και ταπεινωμένου για δεκαετίες ή καλύτερα από ιδρύσεως του ελληνικού κράτους, από τους ιδεολογικούς προγόνους των Μητσοτάκηδων, των Καραμανλήδων, των Παπάγων και κάθε λογής ρουφιάνων, γερμενοτσολιάδων και φασιστών που λυμαίνονταν την εξουσία. Ήταν ένα κίνημα απελευθέρωσης από όσα έκανε και έλεγε η ακροδεξιά με διαφορετικούς φερετζέδες (Ελληνικός Συναγερμός, Νέα Δημοκρατία κλπ).
Το μετά-την-Μιμή ΠΑΣΟΚ γέννησε πολλούς Τσοχατζόπουλους αλλά το ΠΑΣΟΚ δεν ξεκίνησε ποτέ έτσι, και στις πρώτες του περιόδους – τις προ-Μιμή – έχει να παρουσιάσει έναν Σπουρδαλάκη, έναν Καράγιωργα, έναν Χαραλαμπόπουλο, έναν …Γεννήματα. Κι αυτή ήταν η βαριά υποχρέωση και κληρονομία της Φώφης. Να επιστρέψει το κίνημα στις ρίζες του. Στον λαό του. Και …απέτυχε.
Και απέτυχε όχι γιατί ήταν άπειρη ή λίγη για το ρόλο αλλά γιατί δεν ήταν ποτέ στο ΠΑΣΟΚ του λαού που το έκανε κίνημα. Γιατί η Φώφη Γεννηματά ήταν παιδί της εξουσίας, μεγαλωμένη σε υπουργικά σαλόνια, στα γόνατα του Κουτσόγιωργα με μέντορα τον Άκη, που θεώρησε την εξουσία κληρονομικό δικαίωμα και ενοχλήθηκε όταν ο Τσίπρας πήγε να της πάρει κάτι που το θεωρεί δικό της. Γι’ αυτό και το μίσος της προς τον Αλέξη. Θεωρεί ότι της στέρησε την κληρονομία του …μπαμπά της.
Αλλά είναι και η χρονική επιλογή της Φώφης που κάνει τα πάντα χειρότερα. Όταν ο κρυφοδεξιός Βενιζέλος αποφάσισε να συνταχτεί δουλικά με τον φασίστα Αντωνάκη είχε το άλλοθι των μνημονίων. Η Φώφη όμως δεν έχει κανένα άλλοθι όταν συντάσσεται με μια Νέα Δημοκρατία που εξελίσσεται στην αριστερά της Χρυσής Αυγής. Αυτά είναι τρομακτικά λάθη στα όρια του εγκλήματος για την Φώφη Γεννηματά και μαρτυρούν όχι μόνο την άγνοια για την ιδεολογική βάση και ιστορία του κόμματος αλλά και αδιαφορία για τους ανθρώπους που αποτελούν αυτό το κίνημα. Γιατί οι άνθρωποι είναι τα κόμματα, αλλά αυτό κρατήστε το και για αργότερα.
Οπότε επιστρέφουμε στην αρχική ερώτηση. Τι κάνουν αυτοί που βλέπουν και ξέρουν; Γιατί αφήνουν την Φώφη Γεννηματά να κανιβαλίζει και μάλιστα με τέτοιο τρόπο, το κίνημα που με αίμα στήσανε; Που είναι το ΠΑΚ; Πέθανε στη Γερμανία και την Σουηδία; Δεν ζει στην Ελλάδα; Που είναι το ΠΑΣΟΚ; Το έφαγε ο Βορίδης και ο Άδωνις; Αυτά είναι τα στερνά που ονειρευόντουσαν το 1981;
Για το ΚΚΕ δεν ξέρω τι να πω. Εδώ και 70 χρόνια ζει την εσωστρέφεια και την αρτηριοσκλήρωση του υπέργηρου θείου στο πρωτοχρονιάτικο τραπέζι, με μικρές αναλαμπές. Περιορισμένο σε ιστορικές ιδεοληψίες συνεχίζει να παίζει τον ρόλο του κομπάρσου σε μοναχική πορεία και σε ένα μονόπρακτο μονολόγου όπου η συχνά επιλεκτική αδράνεια του υποβοηθά τις πιο αντιδραστικές πολιτικές. Σε μια χρονική συγκυρία που το ΚΚΕ θα μπορούσε να ηγηθεί, για άλλη μια φορά προσπαθεί να ανακαλύψει τον ρόλο του στην σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα επιτιθέμενο σε όποιον αμφισβητεί ότι το κόμμα είναι …ένα!
Και μένει ο ΣΥΡΙΖΑ και ό,τι αριστερό εκφράζει ο σημερινός ΣΥΡΙΖΑ για μια αξιοπρεπή αντιπολίτευση κυματοθραύστη στα φασιστοκύματα της ακροδεξιάς κυβέρνησης της Νέας Δημοκρατίας και του Κυριακούλη Μητσοτάκη. Ο ΣΥΡΙΖΑ των ανθρώπων που τον αποτελούν και της αριστεράς γενικότερα και όχι του προσωποκεντρικού και εικονολατρικού ΣΥΡΙΖΑ όπως κατ’ ομοίωση τους προσπαθούν/θέλουν να προβάλουν προβοκατόρικα δεξιογραφιάδες υπάλληλοι ναρκέμπορων, πονηροί πολιτευτάδες και ΔΑΠιττάκια.
Πολύ σωστά ο Ευκλείδης Τσακαλώτος εμμένει ότι ενώ όλοι είναι καλοδεχούμενοι, ο ΣΥΡΙΖΑ ΔΕΝ είναι ούτε οι τέως ΠΑΣΟΚ, ούτε οι κεντροαριστεροί ή οι αριστεροκεντρώοι, οι κεντρώοι και οι φωτισμένοι δεξιοί. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ο κόσμος της αριστεράς, είναι οι αριστερές συνιστώσες και η παραδοσιακή αριστερά του ΚΚΕεσ. και του Ρήγα. Αυτή είναι η στελεχιακή βάση του ΣΥΡΙΖΑ και ούτε ο Αλέξης ούτε ο …Τσίπρας.
Αντίστοιχα και σε αντίθεση με τα άλλα προσωποκεντρικά κόμματα, τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ δεν περιορίζονται σε αυτούς που εμφανίζονται στα τηλεοπτικά παράθυρα ή έγιναν γνωστά από προηγούμενες κυβερνήσεις. Σε αντίθεση με την Νέα Δημοκρατία η αριστερά γενικά δεν έχει στελέχη τύπου Γκρούεζα που στην ερώτηση: «τι επαγγέλλεσαι ρε Γκρούεζα, τι δουλειά κάνεις;», απάντησε: «μα είμαι του κόμματος κύριε υπουργέ!» Στην αριστερά γενικά (συμπεριλαμβανομένου ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και εξωκοινοβουλευτικής αριστεράς) τα μέλη και τα στελέχη είναι εργαζόμενοι σε όλους τους τομείς της κοινωνίας. Οι περισσότεροι είναι υπάλληλοι και μεροκαματιαρήδες και όχι παράσιτα που περιμένουν να τους βολέψει το κόμμα ή τα λεφτά και οι γνωριμίες του μπαμπά και που δεν έχουν χρόνο για τηλεοπτικά παράθυρα και …κοινωνικά δίκτυα. Αλλά που όταν τους χρειαστεί η αριστερά θα είναι εκεί, έτοιμοι να συμβάλουν κι όχι για να …αρπάξουν σαν τα ΔΑΠιττάκια που έχουν πέσει σαν τις ακρίδες αυτή τη στιγμή σε όλα τα κρατικά ταμεία.
Αλλά δεν φτάνει. Μια αριστερά δεν φέρνει την άνοιξη και χρειάζεται η συνδρομή όλων των αντιφασιστικών δυνάμεων για να φύγει το κράτος της ακροδεξιάς του Κυριακούλη Μητσοτάκη. Κι ενώ το ΚΚΕ πρέπει επιτέλους να ξεπεράσει την αρτηριοσκληρωτική του εσωστρέφεια και να πάρει την θέση που του ανήκει στην αριστερά, το ΠΑΣΟΚ πρέπει να ξεφύγει από την τροχιά καταστροφής που έχει μπει τα τελευταία δέκα χρόνια και να θυμηθεί πριν είναι αργά το κίνημα που κάποτε ήταν. Γιατί κάθε μέρα που περνάει η μεταπολεμικών ενστίκτων ακροδεξιά του Κυριακούλη Μητσοτάκη πληγώνοντας θεσμούς καταστρέφει την ελληνική δημοκρατία και το μέλλον των παιδιών μας για να πλουτίσει η Μαρέβα και ο Μαρινάκης.
******************
Ο Θάνος Ραφτόπουλος νοσοκομειακοδιοικεί …στρατιωτικά!
******************
Στη φωτογραφία: οι διοικήσεις νοσοκομείων, το νέο αίμα!
