ένα ποίημα του Μάνου Μαυρομουστακάκη.
Σαν υπομένω
Στης υπομονής την αγιασμένη έκταση
λουλούδια περίμεναν να γενούν λουλούδια.
Και συ ζούσες με την υπόσχεση των χρωμάτων τους
με την προετοιμασία των χεριών σου
να δράττουν ανέγγιχτη ομορφιά.
Άλλωστε είχες νιώσει –ήδη απ’το παρελθόν-
το κρυμμένο κάλλος του λιγνού κορμιού τους
το πράσινο θρόισμα τους στης υπομονής σου την έκταση.
Κι αυτό σου έδινε κουράγιο
και αυτό σε βαστούσε σε ετοιμότητα,
καμβά ώριμο να απολαμβάνει
απ’την παλέτα των χρωμάτων του
νωρίτερα κάθε δόκιμης επαφής.
