Αμέσως την ίδια ημέρα ο Υπουργός Εξωτερικών Ι. Κασουλίδης, «ερωτηθείς σε σχέση με την πιο πάνω ανακοίνωση του σημείωσε πως γνωρίζουμε την παραδοσιακή στάση της Ρωσίας, η οποία στηρίζει την Κύπρο στο Συμβούλιο Ασφαλείας. Επιτρέψτε μου να μην παρέμβω σε αυτού του είδους τη συζήτηση. Προηγήθηκαν δημοσιεύματα από τρίτους για κάποιες θέσεις που εξέθεσε σε Τουρκοκύπριους ο κ. Ερντογάν. Αυτά ποτέ δεν επισημοποιήθηκαν σαν θέσεις. Νομίζω πρέπει να μείνουμε ως εκεί». Σε σχόλιο δημοσιογράφου ότι η Ρωσία προφανώς να έχει κάτι περισσότερο υπόψη της από τα δημοσιεύματα, ο κ. Κασουλίδης είπε πως «η κάθε χώρα έχει και τα δικά της… Πιθανόν να έχει». Ερωτηθείς αν αυτή είναι μια έμμεση επιβεβαίωση ότι όντως ο κ. Ερντογάν κινείται προς αυτές τις κατευθύνσεις, ο κ. Κασουλίδης απάντησε: «σε αυτό δεν θέλω να προεξοφλήσω. Διεξάγονται συνομιλίες για τη λύση του Κυπριακού. Θα δούμε» (ΚΥΠΕ, 19/2).
Είναι, πέρα από προφανές ότι η παρέμβαση του ρωσικού ΥΠΕΞ υπαγορεύεται από σκοπιμότητες που συνδέονται με τη νέα φάση στην οποία διέρχονται οι σχέσεις Τουρκίας-Ρωσίας μετά την κατάρρευση του ρωσικού πολεμικού αεροσκάφους από πύραυλο που εκτόξευσαν οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις-24 Νοεμβρίου 2015. Η δήλωση φαίνεται μάλλον ακατανόητη αν κριθεί με βάση το σχολιασμό Κασουλίδη («αυτά -που αποδίδονται ως δηλώσεις Ερτογάν- ποτέ δεν επισημοποιήθηκαν σαν θέσεις»). Αυτό που αναφέρει ο κύπριος υπουργός Εξωτερικών είναι το αληθές: το ρεπορτάζ στον οποίο αναφέρεται η Μ. Ζαχάροβα δεν αποδίδει δηλώσεις Ερτογάν, αλλά κάνει λόγο για πληροφορίες που ανέφερε μια εφημερίδα στην Τουρκία «ότι φέρεται να δήλωσε….σε τ/κ αντιπροσωπεία υπό την «πρόεδρο της βουλής» Σ. Σιμπέρ. Από την πληροφορία του τύπου «φέρεται να δήλωσε», μέχρι να εκδίδει ανακοίνωση ένα Υπουργείο Εξωτερικών μιας χώρας με παράδοση στις αργές διαδικασίες στη λήψη αποφάσεων και στην αυστηρότητα στην προετοιμασία τους, η απόσταση είναι κάπως μεγάλη. Δείχνει το αυτονόητο: ότι η Μόσχα χρησιμοποιεί υλικό από το κυπριακό για να ασκήσει κριτική στην Άγκυρα, στοιχεία που ανακαλύπτει μετά την πτώση του ρωσικού αεροπλάνου από τουρκικό πύραυλο.
Για να έχει κανείς μια καλύτερη εικόνα στα πράγματα, υπενθυμίζω ότι σύμφωνα με ανταπόκριση του ΑΠΕ στις 18/12/2014 ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντίμιρ Πούτιν «στην καθιερωμένη απολογιστική του συνέντευξη στο τέλος του έτους απαντώντας σε ερώτηση τούρκου δημοσιογράφου για το Κυπριακό, ο κ. Πούτιν είπε ότι η χώρα του προσπαθεί να τηρεί «ισορροπημένη θέση» στο ζήτημα. Σύμφωνα με το ΑΠΕ «ο κ. Πούτιν χρησιμοποίησε αμφιλεγόμενη διπλωματική ορολογία, που δεν συνάδει ούτε με τις έως τώρα ρωσικές θέσεις για το Κυπριακό, ούτε με τα σχετικά ψηφίσματα του ΣΑ του ΟΗΕ. «Σε ό,τι αφορά στην Κύπρο, τη «βόρεια» και την Κυπριακή Δημοκρατία στο νότο, γνωρίζετε ότι προσπαθούμε να έχουμε ισορροπημένη θέση και να οδηγήσουμε την υπόθεση έως την επίλυση του προβλήματος, η οποία θα ικανοποιούσε τόσο το «βόρειο», όσο και το «νότιο τμήμα» τής νήσου, τόσο το τουρκικό, όσο και το ελληνικό».
Δεν εκτιμώ ιδιαίτερα αυτές τις προσαρμογές στη διπλωματία, στο κάτω κάτω η εισβολή στην Κύπρο δεν έγινε στις 24 Νοεμβρίου 2015! Ωστόσο, αυτές οι παλινδρομήσεις είναι ένα σύνηθες τοπίο στη διεθνή ζωή, τα κρατικά συμφέροντα υπαγορεύουν αρκετά συχνά θέσεις, προσαρμογές, αντιφάσεις. Πολιτικές αρχών με την έννοια την οποία τους προσδίδουμε στην Κύπρο, υπάρχουν μόνο ως δοξασία και ευσεβής πόθος, επειδή κατά κανόνα το εθνικό συμφέρον ρυθμίζει τις πολιτικές αποφάσεις και τις κατά περιόδους προσαρμογές τους. Αυτό που συνιστά ουσιώδες τμήμα της εξωτερικής πολιτικής της Κύπρου είναι να προσπαθεί να ταυτίζει τα συμφέροντα μεγάλων χωρών με ειδικό βάρος στο ΣΑ του ΟΗΕ, ώστε να τηρούν θετική στάση στις εν εξελίξει συνομιλίες για την επίλυση στο κυπριακό. Αυτό ισχύει και για χώρες που έχουν τη δυνατότητα να προσθέτουν ιδέες και ενέργεια προς την κατεύθυνση της επίλυσης, όπως πράττει η Σλοβακία με την πρωτοβουλία της να συντονίζει τον πολιτικό διάλογο ανάμεσα στα κυπριακά κόμματα, ή τη Σουηδία με το συντονιστικό της ρόλο στο διάλογο ανάμεσα στις θρησκευτικές ενότητες στη νήσο.
