γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Ανεξάρτητοι Έλληνες, ένα κόμμα που προέκυψε από την αντίδραση στο μνημόνιο του Σαμαρά. Πάνος Καμμένος, ένας αρχηγός που ήταν συνομωσιολόγος, ακροδεξιός, συντηρητικός που το έπαιζε υπερπατριώτης. Όλα αυτά είναι κράμα βολικού και πούρου λαϊκισμού.
Πώς όμως έγινε ο αρραβώνας και μετά κατέληξε σε γάμο με τον ΣΥΡΙΖΑ; Το 2013 συναντήθηκαν στην Βουλή Τσίπρας και Καμμένος, το ραντεβού λέγεται ότι το έκλεισε ο Παππάς. Τότε εκεί μάλλον κλείστηκε ο μετέπειτα γάμος όταν ο ΣΥΡΙΖΑ θα κέρδιζε τις εκλογές.
Ο Τσίπρας τον Ιανουάριο του 2015 προτίμησε να κυβερνήσει με τον Καμμένο και απέρριψε Ποτάμι και ΠΑΣΟΚ· δεν προτίμησε το φιλελεύθερο μπλοκ, αλλά ένα κόμμα δεξιό που θα τον άφηνε να κάνει όλα αυτά που πράττει εδώ και τέσσερα χρόνια. Χωρίς τον Καμμένο ο Τσίπρας δεν θα μπορούσε να τα κάνει όλα αυτά.
Ο ίδιος ο πρωθυπουργός είχε μία μεγάλη ευκαιρία να απαλλαχθεί από τους ΑΝΕΛ όταν κέρδισε τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015, τότε ήταν παντοδύναμος, μπορούσε να αφήσει τον Καμμένο, αλλά τον προτίμησε ξανά. Τότε ο Καμμένος στο προεκλογικό σποτ του παρουσίαζε τον μικρό Αλέξη, ότι θα του μάθαινε να γράφει και με το δεξί εξίσου καλά. Εν τέλει του έμαθε.
Αλλά αυτός ο μεγάλος έρωτας άρχισε να είναι σε διάσταση από το καλοκαίρι λόγω του Μακεδονικού και την συμφωνία των Πρεσπών. Τότε ο Καμμένος ήξερε ότι ερχόταν το πολιτικό του τέλος. Μπορεί να έκανε την καρδιά του πέτρα έξι μήνες, αλλά άλλο δεν μπορούσε να αντέξει. Άλλωστε μόνο αυτό του έμεινε: να φορέσει την στολή του υπερπατριώτη μήπως και καταφέρει να φτάσει στο πολύ δύσκολο 3% για αυτόν. Την πελατεία και τον λόγο του την έχουν κλέψει άλλοι δεξιά της ΝΔ.
Ο πρωθυπουργός έκανε πολλές φορές τα θέλω του Καμμένου, άλλαξε τον Φίλη γιατί μάλωσε με την εκκλησία λόγω των θρησκευτικών, παραίτησε τον Κοτζιά, τον κάλυψε στα βλήματα της Σαουδικής Αραβίας και ο ίδιος ο πρωθυπουργός ύψωνε ασπίδα λέγοντας ότι ο Καμμένος έχει μία έντιμη στάση στο Μακεδονικό και ότι τον τοποθετεί στο κεντροδεξιό κομμάτι του πολιτικού χάρτη.
Τελικά τι ήταν ο Καμμένος για τον ΣΥΡΙΖΑ; Ήταν αυτός που του έδωσε την εξουσία να κάνει αυτά που βλέπουμε τέσσερα χρόνια; Ήταν ο άνθρωπος που θα ένωνε την Καραμανλική πτέρυγα της ΝΔ στον ΣΥΡΙΖΑ ή ένας άνθρωπος που ήθελε μόνο ένα υπουργείο;
Είναι γνωστό ότι και στον ΣΥΡΙΖΑ δεν ήθελαν να κυβερνήσουν με τον Καμμένο και με την δεξιά και από την αρχή του 2015 έλεγαν ότι δεν ένιωθαν και τόσο καλά, το ίδιο και το Σεπτέμβριο του 2015. Όμως ο πρωθυπουργός είχε πολλές ευκαιρίες να πετάξει τον Καμμένο έξω, αλλά δεν το έκανε, το έπραξε στην τελική ευθεία. Το πληρώνει αυτό, γιατί ο Τσίπρας θα μνημονεύεται ότι κυβέρνησε με την δεξιά και λέρωσε το «ηθικό» πλεονέκτημα της αριστεράς.
Ο Τσίπρας τον Ιανουάριο του 2015 ήταν ριζοσπάστης, ο Λένιν του Αιγαίου και ο άνθρωπος που θα αλλάζει την Ευρώπη. Τον Σεπτέμβριο ήταν ο παντοδύναμος για δεύτερη φορά και ο άνθρωπος που θα εφάρμοζε μνημόνιο και τώρα είναι ο Τσίπρας που πέταξε από πάνω του το βάρος του Καμμένου και των ΑΝΕΛ και θα το γυρίσει στην σοσιαλδημοκρατία. Θα συγκινήσει κανέναν; Μάλλον πολύ λίγους: τον Μπίστη, τον Λιάκο, τον Κουίκ, τον Παπαχριστόπουλο. Φοβερά ανοίγματα…
Την Τετάρτη ο Τσίπρας θα πάρει την ψήφο εμπιστοσύνης που ζήτησε, αλλά θα είναι μία κυβέρνηση που θα στηρίζεται σε πήλινα πόδια, μία πλειοψηφία που θα έχει τους φίλους του πρωθυπουργού που είναι ευχαριστημένοι μαζί του και θα πρέπει να τους βρίσκει κάτι να τους κρατάει όλους ευχαριστημένους. Άρα για αυτό οι εκλογές μάλλον έρχονται πιο κοντά ίσως και τον Μάιο· εάν όμως δεν την κερδίσει δεν θα περάσουν ούτε Πρέσπες ούτε τίποτα άλλο.
Η τρύπα στην κυβέρνηση μπορεί να ανοίξει οποιαδήποτε στιγμή όπως ανοίγει μία τρύπα στο βελούδο.
Η κυβέρνηση αναπνέει πια με άδεια μπουκάλα οξυγόνου και δεν είναι στον αφρό.
Ρέκβιεμ λοιπόν!
