Αρχικά πρέπει ο ΣΥΡΙΖΑ να αποκτήσει βραχυπρόθεσμη ρητορική. Έχοντας αθετήσει σχεδόν όλες τις προεκλογικές του υποσχέσεις, αυτό που του μένει είναι να βρει κάποιους εφικτούς στόχους τους οποίους θα αναδείξει. Σχεδόν δεν έχει σημασία ποιοι είναι αυτοί οι στόχοι, αρκεί να φαίνεται ότι γίνεται κάποια δουλειά από την κυβέρνηση ώστε να αποκτήσει κάποιον έλεγχο στις εξελίξεις και να βρεθεί ο χρόνος να ανασυνταχτεί. Ένα καλό παράδειγμα είναι ο νόμος για τις τηλεοπτικές άδειες.
Μη με παρεξηγήσετε, δεν συμφωνώ με ό,τι λέει ο συγκεκριμένος νόμος και πιστεύω ότι όντως η δύναμη που αποκτά ο Νίκος Παππάς πάνω στα ΜΜΕ συγκρίνεται μόνο με αυτή που είχε η χούντα, αλλά τακτικά είναι μία εξαιρετική κίνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Κατάφερε μετά από καιρό να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και να περάσει στην επίθεση, εκεί δηλαδή που είναι το φυσικό του περιβάλλον. Μετά από καιρό ξαναείδαμε Βουλευτές της κυβέρνησης σε τηλεοπτικά πάνελ που είχαν συγκεκριμένα επιχειρήματα, έστω και ασθενή, που είχαν ένα ιδεολογικό υπόβαθρο, ενώ ταυτόχρονα έκλεψε κομμάτι της επικαιρότητας από τις αντιδράσεις για το ασφαλιστικό.
Πέρα από βραχυπρόθεσμα όμως αποτελέσματα, χρειάζεται και μια κάποια σιγουριά για το αύριο. Για να γίνει αυτό πρέπει να λυθούν προβλήματα όπως η αξιολόγηση από το κουαρτέτο, η διαχείριση του προσφυγικού και η φημολογία της εξόδου από την Σένγκεν. Εκεί πλέον χρειάζεται σκληρή και σοβαρή δουλειά, αλλά ακόμα και έτσι υπάρχει χώρος για κάποιες επικοινωνιακές κινήσεις από την κυβέρνηση. Αυτό που ήδη εφαρμόζει σε έναν βαθμό, και το κάνει με επιτυχία, είναι να δημιουργεί εχθρούς που πρέπει καθημερινά να αντιμετωπίζει.
Βέβαια κάτι τέτοιο δεν είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Για παράδειγμα, πως μπορείς να δεις φιλικά την Τουρκία μετά από την πλήρη αδράνειά της για το προσφυγικό, ειδικά από τη στιγμή που από την ΕΕ πήρε χρήματα για να αρχίσει επιτέλους να βοηθάει λίγο. Πως μπορείς να δεις φιλικά την ΕΕ όταν στην Τουρκία που αδιαφορεί τελείως για τους πρόσφυγες δίνει δισεκατομμύρια ευρώ για βοήθεια ενώ στην Ελλάδα που προσπαθεί με όσα μέσα έχει δίνει μόνο απειλές για έξοδο από την Σένγκεν; Πως μπορείς να δεις φιλικά τη Δανία και τις υπόλοιπες χώρες που κατάσχουν τα τιμαλφή των προσφύγων προτού τους επιτρέψουν την είσοδο στα εδάφη τους; Πως μπορείς να δεις φιλικά οποιονδήποτε λέει «να περιορίσουμε τις προσφυγικές ροές» και καταλαβαίνεις ότι στην πραγματικότητα έχει βρει έναν ωραίο τρόπο για να λέει «να αφήσουμε ανθρώπους να θαλασσοπνίγονται». Ακόμα και αν σε πολλά από αυτά τα ερωτήματα δεν λέγεται η αλήθεια, στην πραγματικότητα δεν μπορείς να αισθανθείς ότι όλοι αυτοί είναι σύμμαχοί σου και νοιάζονται για το καλό σου.
Όσο λοιπόν υπάρχουν αντίπαλοι, τόσο φαίνεται ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δίνει μια άνιση μάχη κόντρα σε απάνθρωπα συμφέροντα. Δείτε τι λέει η Αυγή στη διαφήμισή της στην τηλεόραση: «Ένας χρόνος από τότε που μπολιάστηκε ο σπόρος που θα αλλάξει την Ευρώπη». Να ο αντίπαλος, λέγεται Ευρώπη και ο ΣΥΡΙΖΑ θέλει να τον αλλάξει. Όχι, οι απανωτές ηχηρές σφαλιάρες δεν είναι ήττες, είναι σπόρος που φυτεύτηκε και κάποια στιγμή θα μεγαλώσει. Αν σε κάποιον αυτού του είδους η προπαγάνδα φαίνεται αστεία, κακώς. Υπάρχουν πολλά άτομα που την πιστεύουν και, αν ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει τις σωστές κινήσεις, θα την πιστέψουν ακόμα περισσότεροι. Ακόμα όμως και αν δεν την πιστεύει κάποιο στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ, η αλήθεια είναι ότι του δίνει ένα ακόμα όπλο ενάντια στα υπόλοιπα κόμματα. «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν φταίει για το ασφαλιστικό;» «Όχι, φταίει η Ευρώπη». «Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν τα έκανε μαντάρα στο προσφυγικό;» «Όχι, φταίει η Τουρκία και η Ευρώπη». Δημιουργείται μια ρητορική που είναι εύκολο να την αναπαράγει και ο Βουλευτής και ο μπάρμπας στο καφενείο, μέχρι και ο δεκαοχτάχρονος φοιτητής, η οποία ξαναβάζει τον ΣΥΡΙΖΑ στη φυσική του θέση: την επίθεση.
Πέρα όμως από βραχυπρόθεσμες και μεσοπρόθεσμες υπάρχουν και μακροπρόθεσμες κινήσεις που πρέπει να γίνουν από την κυβέρνηση. Αν έχουμε σε τρεισήμισι χρόνια εκλογές, τότε θα πρέπει να έχουμε βγει από το τρίτο μνημόνιο -κάτι που θεωρητικά θα γίνει περίπου στον Σεπτέμβρη του 2018- και να έχουμε ξαναγίνει μέρος των αγορών. Αν καταφέρει κάτι τέτοιο ο Αλέξης Τσίπρας, θα μπορεί να ισχυρίζεται ότι είναι ο Πρωθυπουργός που έβγαλε την Ελλάδα από τα μνημόνια. Ακόμα και το επιχείρημα ότι αν δεν είχε αποτύχει παταγωδώς το πρώτο μισό του 2015 δεν θα χρειαζόταν τρίτο μνημόνιο θα επισκιάζεται από την έξοδο της Ελλάδας από την εποχή των μνημονίων και της τρόικας. Σε αυτή την περίπτωση τα δεδομένα και οι ισορροπίες θα αλλάξουν αρκετά, το πολιτικό σκηνικό θα ξαναγίνει αγνώριστο και προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ θα ξαναγίνει φαβορί για τη νίκη.
Αυτό είναι που περιμένει με αγωνία ο Αλέξης Τσίπρας και σε αυτό προσβλέπουν τα δύο κόμματα της κυβέρνησης: την έξοδο το 2018 από το μνημόνιο που οι ίδιοι φέρανε. Αν μπορέσει ο ΣΥΡΙΖΑ να κρατήσει ένα αρκετά μεγάλο μέρος του κόσμου με το μέρος του μέχρι να αρχίσει να φαίνεται η έξοδος από το τρίτο μνημόνιο, τότε θα έχει περισσότερες πιθανότητες από τη ΝΔ για να κερδίσει στις εκλογές. Το τι πρέπει να κάνει για να γίνει αυτό ο Αλέξης Τσίπρας και το επιτελείο του το γνωρίζουν ήδη. Άλλωστε, τα παραδείγματα που χρησιμοποιήσαμε για την βραχυπρόθεσμη και μεσοπρόθεσμη ρητορική του εφαρμόζονται ήδη και δίνουν αποτελέσματα.
Αν λοιπόν συνεχίσει ο ΣΥΡΙΖΑ να έχει την πρωτοβουλία των κινήσεων και να βρίσκεται στην επίθεση τότε είναι ικανός να αντιστρέψει το κλίμα και να κερδίσει και στις επόμενες εκλογές. Αυτό που πρέπει να κάνει η ΝΔ για να απαντήσει είναι εδώ και πολλούς μήνες ξεκάθαρο: πρέπει να μάθει από τον ΣΥΡΙΖΑ και να ακολουθήσει το παράδειγμά του. Χρειάζεται δηλαδή να αρχίσει να καθορίζει εκείνη την επικαιρότητα και περνώντας στην επίθεση να αναγκάσει τον ΣΥΡΙΖΑ να απολογείται. Είδαμε πόσο απέδωσε αυτό όταν όλοι ασχοληθήκαμε με τις εσωκομματικές εκλογές της ΝΔ και με τον νεποτισμό της κυβέρνησης, όπου τα ποσοστά της αξιωματικής αντιπολίτευσης μέσα σε δύο μήνες ανέβαιναν ακόμα και όταν δεν είχε πρόεδρο.
Καλό λοιπόν είναι να μη ξεγράφουμε το κόμμα που έχει σερί νικών σε όλες τις εθνικές εκλογικές αναμετρήσεις και θεωρούμε από τώρα ότι στις επόμενες εκλογές σίγουρος νικητής είναι η ΝΔ, ειδικά από τη στιγμή που η κυβέρνηση φαίνεται να έχει συγκροτημένο και σοβαρό επικοινωνιακό σχέδιο το οποίο εφαρμόζει. Πρέπει να δούμε πρώτα αν η ΝΔ μπορεί να εφαρμόσει το ίδιο σχέδιο το ίδιο καλά ή και καλύτερα από τον ΣΥΡΙΖΑ για να αρχίσουμε να κάνουμε ρεαλιστικές εκτιμήσεις για το αποτέλεσμα των επόμενων εκλογών. Μέχρι τότε καλό είναι όλοι μας να κρατάμε μικρό καλάθι.
