Για παράδειγμα, κακώς ξαφνιαστήκαμε όταν ο Αλέξης Τσίπρας έδωσε την «13η σύνταξη» στα άτομα που ταυτόχρονα έκανε περικοπές και έβαλε σε τεράστιο κίνδυνο την χώρα, αφού αν είχαμε κάνει μια σωστή ανάλυση του προφίλ του Πρωθυπουργού θα μπορούσαμε να προβλέψουμε ότι για να χαϊδέψει την κοινοβουλευτική του ομάδα, να δώσει γραμμή στην κομματική βάση και να αποσυντονίσει την αντιπολίτευση θα έκανε μια λαϊκίστικη κίνηση με οποιοδήποτε κόστος. Κακώς ξαφνιαζόμαστε όταν ακόμα ένα καραβάνι από πρόσφυγες αράζει στα νησιά μας, όταν ο Ερντογάν ισχυροποιεί την δικτατορία του, όταν η τουρκοκυπριακή μεριά κάνει τουρκικά παζάρια, όταν ο Άσαντ θυσιάζει τους πολίτες του κράτους του για να παραμείνει στην εξουσία και όταν για οικονομικούς λόγους τοISIS και η Μπόκο Χαράμ συνεχίζουν ανενόχλητοι την καταστροφή τους.
Αντίστοιχα, αν δεν υπάρξει κάποιο πραγματικά απρόοπτο γεγονός, δεν έχουμε κάποιο λόγο να περιμένουμε κάτι διαφορετικό για το 2017. Το ότι ο Ντόναλντ Τραμπ υπόσχεται πως θα πατάξει το Ισλαμικό Κράτος δεν πάει να πει ότι θα το κάνει κιόλας. Είναι εξαιρετικά πιθανό να πει κάτι του στυλ «είναι πρόβλημα της Ευρώπης, απορώ γιατί δεν το έχουν λύσει ακόμα, εγώ δεν πρόκειται να στείλω αθώους Αμερικανούς στρατιώτες να πεθάνουν για να καλύψουν τις αποτυχίες της Ευρώπης» και έτσι να ξεμπερδεύει και με αυτήν την προεκλογική του υπόσχεση. Αν τελικά όντως πολεμήσει με το Ισλαμικό Κράτος θα είναι επειδή θα υπάρχει ισχυρότατο οικονομικό συμφέρον να κάνει μια τέτοια κίνηση, όπως άλλωστε έχουν κάνει και άλλοι πρόεδροι πριν από αυτόν, όπως ο Τζορτζ Μπους Τζούνιορ.
Άλλη μία ασφαλής πρόβλεψη είναι ότι η οικονομία θα καλυτερέψει. Γιατί σας φαίνεται περίεργο; Άλλωστε κάθε χρονιά όσο πλησιάζει το καλοκαίρι και αρχίζει ο τουρισμός η οικονομία καλυτερεύει, η ανεργία μειώνεται, τα έσοδα αυξάνονται και η δημοφιλία των κυβερνήσεων ανεβαίνει. Αν λοιπόν ο Αλέξης Τσίπρας αποφασίσει να προκηρύξει εκλογές επιθυμία του είναι να είναι προς το τέλος ή λίγο μετά από το καλοκαίρι για να έχει το καλύτερο δυνατό –για αυτόν- εκλογικό αποτέλεσμα. Μη ξεχνάτε άλλωστε ότι όποτε κάποιος Πρωθυπουργός χάνει εκλογές αρχίζει και η εσωκομματική μουρμούρα, την οποία δεν θα μπορεί να γλιτώνει για πολύ ακόμα, ειδικά με τον, από ό,τι φαίνεται, ακόμα χειρότερο επόμενο χειμώνα που όπως έχει διαβεβαιώσει ο Ευκλείδης Τσακαλώτος δεν θα έχει «13η σύνταξη».
Το λογικό λοιπόν είναι να γίνουν εκλογές μέσα στο 2017 και το λογικό αποτέλεσμα είναι να νικήσει η ΝΔ, με δεύτερο τον ΣΥΡΙΖΑ και τρίτη την Χρυσή Αυγή. Επίσης είναι λογικό όλοι να ξαφνιαστούμε που η Χρυσή Αυγή θα είναι η τρίτη πολιτική δύναμη της χώρας και που απέτυχαν οι προσπάθειες για δημιουργία ενός μεγάλου κεντροαριστερού κόμματος. Όλα αυτά αν δεν υπάρξει κάποιο απρόοπτο, όπως για παράδειγμα κάποια βίαιη ενέργεια σε βάρος κάποιου πολιτικού -και δεν εννοώ γιαούρτωμα.
Και πάλι, γιατί σας φαίνεται περίεργο; Όπως μας έχει διδάξει πάρα πολλές φορές το παρελθόν, σε περιπτώσεις ακραίου λαϊκισμού και διχασμού είναι απόλυτα λογικό το να προσπαθήσει κάποιος να χτυπήσει κάποιον πολιτικό που δεν συμπαθεί ή που θεωρεί υπεύθυνο για τα δεινά του. Όπως άλλωστε απέδειξε το 2016 και σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό το 2015, αυτό που θέλουμε οι Έλληνες είναι να διχαστούμε και λαϊκίστικα να ρίξουμε τις ευθύνες στους υπόλοιπους μισούς Έλληνες προβάλλοντάς τους ως εχθρούς του έθνους.
Καλό είναι λοιπόν να ξεκαθαρίζουμε από τώρα ότι σε αυτήν την περίπτωση το «αίμα» -εντός ή εκτός εισαγωγικών- δεν θα είναι μόνο στα χέρια του όποιου τρελού πάρει απόφαση να επιτεθεί σε κάποιον πολιτικό, αλλά και σε όλους τους Πολάκηδες, Κασιδιάρηδες και Στέφανους Χίους που κάνουν καριέρα κατηγορώντας άλλους για προδοσία, και σε όλους αυτούς που στήριξαν και επένδυσαν στους Πολάκηδες, Κασιδιάρηδες και Στέφανους Χίους και, τελικά, σε όλους εμάς που αφήσαμε την πολιτική ζωή του τόπου να γίνει διαγωνισμός λαϊκισμού.
Σε διεθνές επίπεδο και συνεχίζοντας αισιόδοξα, ο μόνος τρόπος για να αρχίσει να λύνει τα οικονομικά προβλήματα της Τουρκίας ο Ερντογάν και ταυτόχρονα να διατηρηθεί στην εξουσία είναι να ξεκινήσει έναν μεγάλης έκτασης πόλεμο. Γενικότερα, ο τελευταίος πολυεθνικός πόλεμος που έγινε ήταν αυτός «κατά της τρομοκρατίας» και δεν αποκλείεται πολλοί ηγέτες να δουν με καλό μάτι τη συμμετοχή της χώρας τους σε μία παρόμοια μάχη με πραγματικό σκοπό να ενισχύσουν το προφίλ τους στο εσωτερικό και να κινήσουν την οικονομία τους.
Σε μια εξίσου μακάβρια νότα, το 2017 θα πεθάνουν καλλιτέχνες και άτομα προχωρημένης ηλικίας. Στατιστικά μιλώντας, είναι πολύ πιθανό το 2018 να ζει η Βασίλισσα Ελισάβετ, ο Κερκ Ντάγκλας και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης, αλλά είναι σχεδόν απίθανο να ζουν και οι τρεις το 2018. Οπότε ετοιμαστείτε για αφιερώματα.
Ωραίο κλίμα έχουμε μπαίνοντας στο 2017. Και πώς να μην είμαστε γεμάτοι απαισιοδοξία; Το 2016 είδαμε παγκοσμίως την ελευθερία και την δημοκρατία να περιορίζονται και η επόμενη χρονιά δεν προβλέπεται πολύ καλύτερη. Το μόνο πιο έντονο χαρακτηριστικό του 2016 ήταν οι συνεχείς θάνατοι αγαπημένων προσώπων. Ίσως και αυτό να ήταν ένα μήνυμα… αισιοδοξίας. Ναι, μπορεί να πεθαίνουν άτομα που αγαπάμε και μπορεί να περιορίζονται η ελευθερία και η δημοκρατία από δικτάτορες και δικτατορίσκους που κυνηγάνε το προσωπικό τους συμφέρον, αλλά κάποια στιγμή θα πεθάνουν και οι δικτάτορες και οι δικτατορίσκοι. Όπως άλλωστε λέει και ο Τσάρλι Τσάπλιν στον “Μεγάλο Δικτάτορα”, «Το μίσος θα περάσει, και οι δικτάτορες θα πεθάνουν, και η εξουσία που πήραν από τον λαό θα επιστρέψει στον λαό, και όσο οι άνθρωποι πεθαίνουν η ελευθερία δεν θα αφανιστεί ποτέ».
Οπότε αυτό σημαίνει ότι το συμπέρασμα που κρατάμε από το 2016 για το 2017 είναι ότι θα πεθάνουμε όλοι;
Εεεεε…
Ναι, καλύτερα ας ξεχάσουμε και αυτό το άρθρο και όλα τα άσχημα και την θλίψη που μας έφερε το 2016 και ας ευχηθούμε ένα πιο φωτεινό και πιο ευχάριστο 2017, με υγεία και αγάπη για όλους!
Χρόνια πολλά και καλά σε όλους!
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!
