Παρόλη τη σταυροφορία αποδόμησης της Ευρώπης και των θεσμών της από τους κυβερνώντες, όχι μόνο δεν αμφισβητήθηκε ποτέ η απόλυτη εξουσία της, αλλά αναβαθμίστηκε από τοκογλύφους σε προστάτες δανειστές και ενσαρκώθηκε σε ένα νέο εξευτελιστικό κοινωνικό συμβόλαιο με αριστερή υπογραφή, χωρίς ίχνος ηθικής. Η απόλυτη γκεμπελική διάσταση της ιδεολογίας τους. Το μίσος τους για την αστική τάξη, με ελευθεριακά και αναρχικά στοιχεία, επιφέρει ρήξη με την πραγματικότητα, με την επιτροπεία και τα μέτρα να μη τελειώνουν εδώ. Και αυτή την πραγματικότητα της άστοχης διαπραγμάτευσης και της συνεχούς επιτροπείας θα κληθεί να διαχειριστεί ο Κυριάκος. Μια πραγματικότητα αναξιοπιστίας, εξαπάτησης, ηθικής και υλικής κατάπτωσης.

Το διακύβευμα αφορά την ανάκτηση της εμπιστοσύνης των πολιτών, των νοικοκυρέων και των ανθρώπων της μεσαίας τάξης. Ας ξεκαθαριστούνε λοιπόν ορισμένα ζητήματα εξ αρχής.

Πρώτιστα να παρουσιαστεί διεξοδικά το πρόγραμμα του κόμματος που μπορεί να απαλύνει την καθημερινότητα των πολιτών, δευτερεύοντος να τονισθεί πως με τις πρακτικές του παρελθόντος, με ολιγοπώλια, μονοπώλια και το χάιδεμα αυτιών δεν μπορεί να συνεχίσει η χώρα. Διότι όλοι εκείνοι που κόπτονται για το καλό της χώρας θα πρέπει να σκεφτούνε δημιουργικά εάν θέλουνε να δώσουνε λύσεις στην εφιαλτική καθημερινότητα των πολιτών. Ιδιαίτερα δε στις λογής συναλλαγές με το δημόσιο, όπου η νοοτροπία και οι εγγενείς παθογένειες δημιουργούνε κολλήματα και απίστευτη γραφειοκρατία.

Ο αγώνας αφορά τα στελέχη και τους συνδικαλιστές της Ν.Δ. που οφείλουν να συγκρουσθούνε με το κατεστημένο, αναδεικνύοντας την πραγματικότητα. Ούτε λαγοί, ούτε φύκια… Καλές οι φωτογραφίες, οι δημόσιες σχέσεις, τα μητρώα στελεχών και οι “προεδρικές” φιλοδοξίες αλλά απαιτείται εξωστρέφεια. Δε γίνεται άλλα να λέει το πρόγραμμα και άλλα να κατεβάζει η κούτρα μας. Οι κομματικοί διαδρομιστές πρέπει να τελειώσουν. Δε γίνεται να πωλούνται ΔΕΚΟ και οι συνδικαλιστές της ΔΑΚΕ να καλούν σε απεργία για να συντηρήσουν τον αχόρταγο.

Το κρατικοδίαιτο μοντέλο είτε λέγεται ΟΣΕ, είτε ΔΕΗ, είτε αφορά τις παραπαίουσες δομές στο δημόσιο, της υγείας και παιδείας, πρέπει να αλλάξει. Τα παραδείγματα του ΟΤΕ και της Ολυμπιακής είναι χαρακτηριστικά.

Μονόδρομος είναι η μείωση των βαρών, ο αγώνας υπέρ της επιχειρηματικότητας ενάντια στον κρατισμό. Υπέρ του συμμαζέματος της σπατάλης. Υπέρ της δυνατότητας του πολίτη στην επιλογή, ως συστατικό στοιχείο ελευθερίας της δημοκρατίας. Οτιδήποτε δεν είναι βιώσιμο και αποτελεί βαρίδι πρέπει να εξορθολογίζεται ή να απαλλοτριώνεται επιχειρηματικά.

Οι πολίτες δεν αντέχουν άλλα βάρη καθώς η διαιώνιση του κοινωνικού παρασιτισμού που ενδημεί τις τελευταίες δεκαετίες τους κατέστησε σήμερα όλους τρίτους. Η διαφορετική πρόταση ειλικρίνειας είναι μονόδρομος.

 

 

 

 

Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Νίκου Γκίκα πατήστε εδώ!