Η πρακτική του ακρωτηριασμού χάνεται στα βάθη του χρόνου. Οι ίδιοι οι Ποκότ λένε ότι είναι τόσο παλιά όσο και οι ίδιοι. Τα κορίτσια πρέπει να φανούν γενναία, να μην κλάψουν, να μην φωνάξουν, να μην φανεί τίποτα στο πρόσωπό τους την ώρα που η γυναίκα, που εκτελεί και χρέη μαίας στην κοινότητα, τα κόβει με το ίδιο ακονισμένο δόρυ το ένα μετά το άλλο.
Τα ίδια τα κορίτσια ζητούν να τα ακρωτηριάσουν γιατί έτσι πρέπει. Αλλιώς δεν θα γίνουν ποτέ μέλη της κοινωνίας τους, δεν θα παντρευτούν, δεν θα κάνουν παιδιά, δεν θα είναι «αγνά» και «καθαρά» ώστε να μπορούν να παίρνουν μέρος στις τελετές των Ποκότ.
Στο ντοκιμαντέρ, βλέπουμε τις ιστορίες της Τσεμόγιο και της Τσεπόν που ζήτησαν να υποστούν την πρακτική. Για την Τσεμόγιο, οι επιπτώσεις του ακρωτηριασμού ήταν τραγικές: μόνιμη ακράτεια και δύο μωρά νεκρά κατά τη γέννα. Η Τσεπόν συνειδητοποίησε ότι η τομή δεν σημαίνει μόνο πόνο και κίνδυνο για την υγεία της, αλλά και τέλος στο σχολείο και υποχρεωτικό γάμο με κάποιον που δεν ξέρει. Οι γυναίκες αυτές είναι από τις πρώτες της κοινότητάς τους που συνειδητοποίησαν ότι ο ακρωτηριασμός δεν είναι υποχρεωτικός, υπάρχει επιλογή.
Μέσα σε ένα από τα πιο αρχετυπικά τοπία της Αφρικής, οι πανέμορφες εικόνες εναλλάσσονται με τις σκληρές μαρτυρίες γυναικών και κοριτσιών που ανήκουν στα 140 εκατομμύρια στον κόσμο που ζουν ακρωτηριασμένες. Γυναίκες γενναίες που τολμούν να μιλήσουν, να αμφισβητήσουν το άδικο και να ονειρευτούν ένα κόσμο με λιγότερο πόνο.
«Όλα τα παιδιά μεγαλώνουν. Και ενηλικιώνονται. Στην Κένυα του 2013, στην περιοχή των Ποκότ, τα κορίτσια από 6 έως 15 ετών «κόβονται» για να ενηλικιωθούν. Πολύ πριν ολοκληρωθεί η ανάπτυξή τους, τα κορίτσια μπαίνουν στη σειρά, το ένα δίπλα στο άλλο και υφίστανται την επέμβαση, χωρίς το παραμικρό αναισθητικό ή παυσίπονο και σε συνθήκες υγιεινής ανύπαρκτες. Με το ίδιο λεπίδι, το οποίο δεν έχει περάσει από κανενός είδους αποστείρωση, θα «κοπούν» όλες. Κάποιες θα πεθάνουν από αιμορραγία, κάποιες θα μολυνθούν από HIV. Η κλειτοριδεκτομή είναι σημείο αναφοράς στη ζωή τους. Από τη στιγμή που θα συμβεί, όλα παίρνουν το δρόμο προς τον «ενήλικο βίο». Αφήνουν το σχολείο, παντρεύονται, υπηρετούν τον άντρα τους και τις ανάγκες του. Έτσι βρίσκουν τη θέση τους στην κοινωνία τους. Οι πεποιθήσεις τους είναι τόσο βαθιά ριζωμένες, που οι περισσότερες δεν ζητούν βοήθεια και δεν αντιδρούν. Αναρωτιέμαι, πώς έχουν φτάσει σε αυτό το όριο που να μπορούν να καταπιέζονται τόσο βαθιά;» δήλωσε η σκηνοθέτης, Βίκυ Βελλοπούλου.
Πρώτη προβολή:
Τετάρτη 13 Μαρτίου, ώρα 8.00 μ.μ.
Κινηματογράφος ODEON ΟΠΕΡΑ, Ακαδημίας 57, Αθήνα.
Εισιτήριο: 6 ευρώ. Όλα τα έσοδα θα στηρίξουν τη δράση της ActionAid για τις γυναίκες.
Μετά την προβολή θα ακολουθήσει συζήτηση με τη σκηνοθέτη Βίκυ Βελλοπούλου.
Περισσότερες πληροφορίες
Βρείτε περισσότερες πληροφορίες και δείτε το τρέιλερ στο: http://www.actionaid.gr/excision.
Συντελεστές
Σενάριο/Σκηνοθεσία: Βίκυ Βελλοπούλου
Παραγωγή: IndigoView Productions – ActionAid Hellas
DOP: Κώστας Νικολόπουλος
Διεύθυνση παραγωγής: Δημήτρης Ξενάκης, Βίκυ Μαρκολέφα
Μοντάζ: Βαγγέλης Καλαϊτζής
Πρωτότυπη μουσική: Ματί Παλαιολόγος
Post: Allan Michael
Βοηθός Παραγωγής: Αρχόντισσα Κοκοτσάκη
Ήχος: Αναστάσης Εφεντάκης
Γραφικά: One man show studio
Ευχαριστούμε πολύ τους εθελοντές μας Δημήτρη Ξενάκη, Βίκυ Βελλοπούλου, Αρχόντισσα Κοκοτσάκη, Κωστή Νικολόπουλο και Ματί Παλαιολόγο, την εταιρεία παραγωγής Indigo View Productions και την ODEON για την παραχώρηση της αίθουσας ΟΠΕΡΑ για την πρεμιέρα του ντοκιμαντέρ στην Ελλάδα. Επίσης, ευχαριστούμε το Groopio για τη στήριξη της καμπάνιας χρηματοδότησης.
