Αν ο κ. Σαμαράς ήταν ειλικρινής και ήθελε πράγματι εθνική συνεννόηση, την όποια πρότασή του δεν θα την είχε κάνει στα κανάλια και στα περιοδικά αλλά στον ίδιο τον κ. Τσίπρα, αφού έβαζε στο περιθώριο τον εγωισμό του και του τηλεφωνούσε για να συναντηθούν. Αντίθετα η πρόταση που κάνει θέτει στο περιθώριο εκτός από τον ίδιο και τον σημερινό πρωθυπουργό.
Αν ήταν ειλικρινής και ήθελε εθνική συνεννόηση τότε θα επέμενε να είναι παρόντες και οι δύο σε μια τέτοια κυβέρνηση και με την εμπειρία τους να συμβάλλουν στην έξοδο από την κρίση. Γιατί και οι δυο τους έχουν διαπραγματευθεί. Άρα έχουν εμπειρία που πρέπει να αξιοποιηθεί και όχι να τεθεί στο περιθώριο. Όπως πρέπει να αξιοποιηθεί η εμπειρία όλων όσων έχουν γνώση από διαπραγμάτευση και θέτουν το συμφέρον της πατρίδας πάνω από το δικό τους προσωπικό πολιτικό συμφέρον. Και τέτοια πρόσωπα υπάρχουν σε όλες τις πτέρυγες της Βουλής, με προεξάρχοντα τον Κώστα Καραμανλή.
Μια ειλικρινής πρόταση για κυβέρνηση εθνικής συνεννόησης θα ήταν διατυπωμένη στη λογική ότι και οι δύο (και ο κ. Σαμαράς και ο κ. Τσίπρας) είναι διατεθημένοι να προσφέρουν από οποιαδήποτε θέση. Για να καταστεί σαφές ότι στόχος τους είναι η βοήθεια και όχι η θέση. Ο αποκλεισμός οδηγεί σε άλλα συμπεράσματα. Ότι «αφού δεν μπορώ να είμαι πρωθυπουργός εγώ δεν θα είσαι κι εσύ».
Πρέπει λοιπόν οι κομματικές ηγεσίες να καταλάβουν πως όταν υπάρχει εθνικός κίνδυνος, πρέπει να υπάρχει συστράτευση δυνάμεων και όχι αποσυσπείρωση…
Όποιος αγαπάει και πονάει περισσότερο την πατρίδα οφείλει να σηκώσει το τηλέφωνο και να τηλεφωνήσει στον άλλον και να ζητήσει ή να προσφέρει βοήθεια.
Δεν είναι κακό όταν πνίγεσαι ή όταν σε πνίγουν να φωνάξεις βοήθεια…
Και φυσικά είναι επιβεβλημένο όταν η πατρίδα σου κινδυνεύει να μη κοιτάζεις τις τυπικότητες και ποιος την έφερε σε αυτό το χάλι, αλλά πώς θα τη βγάλεις από το χάλι και θα τη σώσεις.
Είναι κρίμα γιατί αυτήν την ύστατη ώρα ο λαός ήλπιζε ότι οι πολιτικοί μας θα έπρεπε να έχουν αφήσει στην άκρη τον κομματικό ή τον προσωπικό εγωισμό που τους τυφλώνει και θα έπρεπε να έχουν καταλάβει ότι «στων Ψαρών την ολόμαυρη ράχη», δεν αξίζει να είσαι πρωθυπουργός…
Αξίζει όμως να αγωνισθείς, για να μη φθάσει η πατρίδα σε αυτήν την καταστροφή.
Και να είναι σίγουροι όποιοι το πράξουν ότι και ο λαός και η ιστορία θα το αναγνωρίσουν.
