Οι συστημικές εταιρείες δημοσκοπήσεων δεν αλλοιώνουν ολοκληρωτικά την πραγματικότητα. Απλώς την παραποιούν ως ένα βαθμό, έτσι ώστε να είναι κατά πρώτο λόγο αληθοφανείς και κατά δεύτερο, να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των πελατών τους που δεν είναι άλλοι από τα συστημικά ΜΜΕ τα οποία κατ’ επέκταση, ελέγχονται από το ευρωκαθεστώς. Αναδεικνύοντας τον νικητή πριν την έκβαση του αγώνα, πριμοδοτούν εκείνον που έχει επιλέξει ο πελάτης και χρηματοδότης τους.
Οι εταιρείες δημοσκοπήσεων δεν θα υπήρχαν αν δεν είχαν πελάτες. Υποχρεώνονται να κάνουν προβλέψεις ανάλογα και με τις επιθυμίες των πελατών τους, αλλά χωρίς να υπερβάλλουν γιατί τότε θα είναι εντελώς αναξιόπιστες.
Πριν από δύο χρόνια περίπου, ο ακραία καθεστωτικός τηλεοπτικός ΣΚΑΙ, διέκοψε τη σύμβαση σταθερής συνεργασίας που είχε με την εταιρεία Public Issue όταν η τελευταία στην τελευταία της δημοσκόπηση, έδειξε την άποψη υπέρ της δραχμής να βρίσκεται πολύ κοντά σε αυτήν υπέρ του ευρώ. Η περίπτωση αυτή έγινε μάθημα στην ίδια εταιρεία αλλά και σε όσες άλλες ήθελαν να βάλλουν την αντικειμενικότητά τους ποιο πάνω από τη βούληση των πελατών τους.Με τα ως άνω δεδομένα, όπως και από τις περισσότερες ανεξάρτητες διαδικτιακές δημοσκόπησεις που έχουν γίνει αλλά και από εσωτερική πληροφόρηση, γνωρίζουμε ότι, το ρεύμα υπέρ της δραχμής υπερτερεί πλέον αυτού του ευρώ. Φυσικά το ρεύμα αυτό θα ήταν συντριπτικά μεγαλύτερο, αν τα καθεστωτικά κεντρικά ΜΜΕ παραχωρούσαν έστω και ελάχιστο χρόνο παρουσίας σε σοβαρούς αναλυτές και καλούς γνώστες της ανάγκης και της θετικής προοπτικής για συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή.
Στα κεντρικά ΜΜΕ ως υποστηρικτές της δραχμής εμφανίζονται είτε άτομα με ελάχιστη γνώση του θέματος, ή εναλλακτικά, εθνομηδενιστές ή υπερφίαλοι εγωκεντρικοί πατριδοκάπηλοι. Ελάχιστες φορές, εμφανίζονται σημαντικοί διεθνείς υποστηρικτές του Grexit όπως ο κορυφαίος Γερμανός οικονομολόγος Hans Werner Zinn, ενισχύοντας έτσι τη δήθεν αξιοπιστία και το κύρος των καθεστωτικών ΜΜΕ.
Είναι καιρός να αποκαλύψω δημόσια ότι, πριν απο δύο χρόνια, ένας από τους περισσότερο επώνυμους κεντρικούς παρουσιαστές ειδήσεων, απολύθηκε από τον ΣΚΑΙ μία εβδομάδα περίπου ύστερα από τη συζήτηση μαζί μου για το θέμα της δραχμής, όπου «κάηκαν» και τα μηχανάκια τηλεθέασης.
Όπως και στην περίπτωση της Public Issue, αυτό ήταν ένα καλό μάθημα για όλους του συναδέλφους τους για να μην το κάνουν ξανά. Και δεν το έκαναν φυσικά.Έτσι η σοβαρή πρόταση για τη συντεταγμένη μετάβαση στη δραχμή απαγορεύεται να ακούγεται από τα καθεστωτικά κεντρικά ΜΜΕ. Τόσο απλά και απολύτως δημοκρατικά.
Είναι γνωστό ότι ο ψεύτης και ο κλέφτης τους πρώτους χρόνους χαίρονται. Οι ψεύτες του «πάση θυσία στο ευρώ» που φούσκωσαν με φρούδες ελπίδες τους πολίτες και έκλεψαν την ψήφο τους, αποκαλύπτονται τώρα ύστερα από τη συνεχόμενη απέραντη φτωχοποίηση που μας έχει επιβάλλει το μνημονιακό ευρωκαθεστώς.
Πολίτες και δημόσια πρόσωπα που υποστήριζαν με πάθος το ευρώ, έχουν αλλάξει στάση και τοποθετούνται ανοικτά πλέον εναντίον της ευρωκόλασης. Την οποία μόνο οι πραιτοριανοί, οι καθεστωτικοί, οι αδιάβαστοι, οι παραπλανημένοι, οι ψεκασμένοι δε βλέπουν ότι, είναι συνυφασμένη με την «Καιαδοποίηση» της χώρας μας και τη νέα γερμανική κατοχή της, με όπλο το κοινό νόμισμα, την παγίδα χρεόυς, τον έλεγχο των τραπεζών και της οικονομίας.
Όμως όπως συνέβη με το Brexit, με την εκλογή Τράμπ στις ΗΠΑ, με το δημοψήφισμα στην Ιταλία και αλλού, κάποτε η πραγματικότητα ανατρέπει τους προγραμματισμούς του μέλλοντος που κάνουν οι σκοτεινοί σχεδιαστές του όπως θα έλεγε και ο Hegel. Τώρα πια, το ρεύμα της δραχμής είναι πλέον πλειοψηφικό στον ελληνικό λαό και αυτό δύσκολα ανατρέπεται. Θα γίνει πράξη στα πλαίσια και της αντίστασης στη παγκοσμιοποίηση και στη Νέα Τάξη πραγμάτων που συντελείται αυτον τον καιρό διεθνώς.
Το θέμα έχει τεράστιες πολιτικές προεκτάσεις αφού συνδέεται με την αλλοίωση της πραγματικής βούλησης του ελληνικού λαού. Το μεγάλο ερώτημα που τίθεται είναι, πως είναι δυνατόν οι μισοί περίπου Έλληνες που υποστηρίζουν τη δραχμή, αν και ελλιπέστατα ενημερωμένοι από σοβαρούς γνώστες του θέματος, να μην εκπροσωπούνται στο Κοινοβούλιο;
Αν αυτό δεν αποτελεί οξεία παραβίαση των κανόνων της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας, τότε ας μη μιλάμε πια για δημοκρατία αλλά για δικτατορία των καθεστωτικών ΜΜΕ, των κατοχικών τραπεζών, την Νέας Τάξης και της Ευρώπης της Γερμανίας.
