Είχε σημάνει η ώρα τής αποτίμησης.

Η ζωή του παιγνίδισμα φωτός.

Σκιερά μονοπάτια και ολόφωτοι δρόμοι.

Περπατούσε και σκίαζε με το σώμα του.

Ως το τέλος τής πόλης.

Πριν την εξοχή τού άπειρου.

Μια φωτοχυσία που θα τέλειωνε.

Τον παράστεκε ώς μαζί που σβήστηκαν

την ώρα τής οριστικής αποτίμησης.

Στο τελευταίο κτίσμα τής πόλης του.

Σαν η ζωή το φως τών κτισμάτων της,

που άλλοτε τα σκέπαζε κι άλλοτε τα αποκάλυπτε.

 

Ως εδώ λοιπόν η πορεία.

Η προσπάθεια του που έμελλε να ολοκληρωθεί.

Ως εδώ.

Για περισσότερα ποιήματα του Μάνου Μαυρομουστακάκη στο apopseis πατήστε εδώ!