του Μάνου Μαυρομουστακάκη.
Ποίημα μέσα στο ποίημα
Ζαλίστηκα κι έγειρα στο πλάι
Παρ’ ολίγον έξω απ’ το κρεβάτι που καθόμουν, να
συναντηθώ με την κόγχη του κομοδίνου.
Δυνατή η ζάλη από το διάβασμα,
Μετατόπιση φορτίου το λεν στα καράβια.
Ζάλη αντί για δάκρυ,
πήρε τη θέση του, άλλαξε τη δική μου.
Συγκίνηση από ένα ποίημα,
που μόλις το τέλειωσα, που μόλις το άρχισα
και οι μικρές μου λέξεις ανταποκρίθηκαν γίγαντες
με παλάμες πήχες δέκα.
Με σήκωσαν και με απίθωσαν σακί στο πλάι του.
Φτιαγμένο ποίημα μες στο ποίημα που διάβαζα,
μουδιασμένο στο κεφάλι μου, που μούδιαζε μαζί του.
Γίγαντας και το βιβλίο που το βαστούσε,
αγρίεψε από ανυπομονησία
στις απαντήσεις που του καθυστερούσα.
Ζαλίστηκα κι έγειρα στο πλάι.
Προσπάθησα να πιάσω το μικρό μου σημειωματάριο.
