γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Την Κυριακή ο ελληνικός λαός θα πάει στην κάλπη για να αναδείξει κυβέρνηση. Δεν πρέπει να προεξοφλούμε τίποτα. Μπορεί οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το κλίμα, ας κάνουμε όμως και δεύτερες σκέψεις γιατί οι δημοσκοπήσεις είναι σαν τα παιδιά που παίζουν στον κήπο και θάβουν κάτι γιατί θέλουν να δουν πως φυτρώνει.
Δυναμική για τη Νέα Δημοκρατία υπάρχει και ούριος άνεμος υπάρχει για το κόμμα που ετοιμάζεται να ανέβει τα σκαλιά της εξουσίας. Τα μπάνια και ο καλός καιρός είναι αυτά που φοβίζουν τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας και τους καλεί όλους να πάνε να ψηφίσουν.
Οδεύουμε στις πιο «sotto voce», στις πιο ήπιες εκλογές της δεκαετίας 2009-2019 μία δεκαετία που σημάδεψε τον τόπο ανεξίτηλα, τον ωρίμασε, αλλά και τον εξόργισε ταυτοχρόνως. Τρία μνημόνια, πολλές αλλαγές κυβερνήσεων και πρωθυπουργών και ένα τοξικό μίσος που δεν σταματούσε, αλλά εξαπλώνονταν σαν γρίπη και δεν μπορούσαμε να το θεραπεύσουμε.
Ο ΣΥΡΙΖΑ θα χάσει, γιατί αυτά τα τεσσεράμισι χρόνια που είναι στην εξουσία εξαπάτησε τους πάντες: από το πρόγραμμα Θεσσαλονίκης, τον οικονομικό παράδεισο που υποσχέθηκε ο ΣΥΡΙΖΑ, μέχρι το δημοψήφισμα, την αλλαγή του αποτελέσματός του και την κυβίστηση με την υπογραφή του τρίτου μνημονίου.
Ο Τσίπρας κλείστηκε στο Μαξίμου και δεν ανοίχτηκε στον κόσμο. Τώρα θα πρέπει να αλλάξει στρατηγική. Από την Δευτέρα 8 Ιουλίου για τον Τσίπρα θα είναι διαφορετική μέρα, μία που δεν έχουν ξαναζήσει από τότε που ήρθε στο προσκήνιο ο ίδιος και το κόμμα του.
Ο Τσίπρας θα πρέπει να δει τι κόμμα θα πρέπει να κάνει, πού θα θέλει να απευθυνθεί, μιας και ο ΣΥΡΙΖΑ έχει χάσει τον ρόλο του και το αφήγημά του. Το κόμμα του μνημονίου χάνει και το success story του καταποντίζεται. Ζοφερό θα είναι το κλίμα την 8η Ιουλίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ αλλά και ο ίδιος ο πρωθυπουργός θα χάσουν και γιατί δεν διαχειρίστηκαν σωστά και αποτελεσματικά τα σύμβολα της εξουσίας. Από τον υποργό Πολάκη που ήταν το πολιτικό πίτμπουλ της κυβέρνησης, την Θεανώ με τα γεμιστά, μέχρι την Δούρου που υποτίθεται ότι δεν έφταιξε σε τίποτα, και με τον πρωθυπουργό πάντα να αποφεύγει να δώσει απαντήσεις σε όλα αυτά.
Οι κυβερνώντες πλέον δεν συγκινούν ούτε θέλγουν.
Ο Τσίπρας ακολούθησε την ηθική της πεποίθησης και όχι την ηθική της ευθύνης που λέει και ο Μαξ Βέμπερ στο βιβλίο «Politik als Beruf», «πολιτική ως επάγγελμα».
Η Νέα Δημοκρατία θα κερδίσει, γιατί έχει συσπειρώσει την βάση της. Εμφανίζεται πλέον σαν σκούπα στα δεξιά που τους απορροφά όλους, άλλωστε είναι σημαντικός παράγοντας στα δεξιά της να μην μπούνε στην Βουλή ο Βελόπουλος και η ΧΑ, και φυσικά το ίδιο ισχύει και για τον Βαρουφάκη.
Η ψήφος στην Νέα Δημοκρατία είναι μία ψήφος που ναι μεν έχει ρεύμα αλλά μερικοί την βλέπουν ως λύση ανάγκης, γιατί δεν έχει εμφανιστεί κανείς άλλος. Ο Κυριάκος ξέρει που θέλει να πάει μέχρι το τέλος του χρόνου, δεν πρέπει να παγιδευτεί και να ακούσει το κόμμα του.
Η εμφάνιση του Καραμανλή, ναι, ήταν σημείο αναφοράς αυτής της προεκλογικής περιόδου, γιατί ένας Καραμανλής έφτασε να μιλάει για έναν Μητσοτάκη. Η προοπτική μίας ισχυρής νίκης έκανε τον Καραμανλή να βγει να μιλήσει, αλλά να μην πει τίποτα για την θητεία του. Μάλλον θέλει να είναι στο κάδρο και αυτός για την νίκη του Κυριάκου. Πάντως και ο Τσίπρας είπε το δικό του απεταξάμην στον Καραμανλή.
Το ΚΙΝΑΛ θέλει να βγει ενισχυμένο από την κάλπη της 7ης Ιουλίου να πάρει παραπάνω από το ποσοστό των ευρωεκλογών, υποστηρίζει ότι η ψήφος προς το ΚΙΝΑΛ είναι μία «ψήφος ευθύνης» και διαμηνύουν ότι θα ακολουθήσουν το παράθυρο της ανοχής στην επόμενη κυβέρνηση εάν αυτή έχει αυτοδυναμία, ενώ εάν δεν υπάρχει δεν θα αφήσουνε την χώρα να πάει στα βράχια. Άλλοι δηλώνουν ότι δεν θέλουν συνεργασία με την Δεξιά, κυρίως οι Παπανδρεϊκοί. Ας αποφασίσουν πρώτα οι ίδιοι τι θέλουν και να μας πουν και εμάς. Το έχουν ρίξει στο σορολόπ στο ΠΑΣΟΚ.
Με το ποσοστό που εμφανίζεται να παίρνει ο ΣΥΡΙΖΑ, φαίνεται ότι θα είναι ο νέος πόλος της Κεντροαριστεράς και του δικομματισμού, γιατί η άλλη Κεντροαριστερά πέθανε στα νεκροταφεία που υμνούν ακόμη τον Ανδρέα.
Το ΚΚΕ, παρότι σταθερό, φαίνεται να έχει μείνει πολύ πίσω. Για άλλη μία φορά θα είναι κόμμα μίας άλλης εποχής, ένα κόμμα μαυσωλείο μία παρωχημένης κουλτούρας και θέσεων.
Ο Κυριάκος σίγουρα δεν είναι αιμοδιψής, δεν είναι ένα είδος πολιτικού βαμπίρ όπως τον παρουσιάζουν στον ΣΥΡΙΖΑ. Ούτε την Γυάρο θα ανοίξει όπως έλεγε κάποτε η Αυριανή όταν ο πατέρας του αναλάμβανε την εξουσία.
Η ψήφος στον Κυριάκο εγγυάται ότι δεν θα ξαναγυρίσει η παλαιά Νέα Δημοκρατία στην εξουσία. Ο Κυριάκος δεν έχει το λυχνάρι του Αλαντίν, αλλά καλείται να τα αλλάξει όλα.
Η Νέα Δημοκρατία έρχεται στην εξουσία με συνθήματα όπως ισχυρή εντολή για αυτοδύναμη Ελλάδα και για να αλλάξουμε την Ελλάδα. Βασικό στοιχείο του συνθήματος είναι η «αλλαγή». Πάντα μία αλλαγή είναι πιασιάρικη και το νεοδημοκρατικό επιτελείο το χει μάθει πολύ καλά.
