Η σημερινή πραγματικότητα είναι πολύπλοκη καθώς οι παράμετροι που την διαμορφώνουν έχουν πολλαπλασιαστεί. Η κρίση απέδειξε περίτρανα ότι χρειάζεται ευελιξία και δημιουργικότητα και όχι δογματισμοί και αγκυλώσεις. Τα πολιτικά πακέτα επιμόρφωσης είναι αξιόλογα, όπως και τα θεματικά προσυνέδρια, αλλά δεν επιφέρουν την ώσμωση, διότι σε μια μεταϊδεολογική εποχή, οι πολιτικοί καλούνται να δράσουν σκεπτόμενοι.

“Πέρασε από το μητρώο” λοιπόν. Τις αγορεύειν βούλεται, φώναζε ο κήρυκας στην αρχαία Πνύκα, ώστε οι πολίτες να είναι ικανοί “λόγον διδόναι”. Οι εισερχόμενοι επομένως στον δημόσιο βίο οφείλουν να εκτίθενται. Να εκθέτουν τις πολιτικές τους θέσεις, για το πόσο δημόσιο χρειαζόμαστε στην οικονομική και κοινωνική ζωή του τόπου, για την αξιολόγηση, για την ΕΡΤ, τους ΟΤΑ, για το δικαίωμα στην εργασία. Για την κατάντια του συνδικαλιστικού χώρου και για το πως το καθεστώς της συντεχνιακής αλληλεγγύης ενθαρρύνει πρακτικές σε βάρος της κοινωνίας. Για τις μεταρρυθμίσεις που συνεχώς ακούμε. Επιστημονικό προσωπικό άριστο, μάνατζερ, διοικητικοί στο δημόσιο. Με φτιαγμένα βαριά βιογραφικά.

Ωστόσο επειδή οι νίκες κερδίζονται στην καθημερινότητα, μήπως θα έπρεπε να ακούμε το μητρώο από το να το βλέπουμε άραγε; Η ιστορία γράφεται από τους συμμετέχοντες αλλά πρώτιστα από τους αγωνιστές της καθημερινότητας. Τι κρίμα που δεν προβιβάστηκαν στο μητρώο.

Στο κατώφλι του όμως πέρασαν πολιτικά στελέχη, τεχνοκράτες, βαριά βιογραφικά και φιλελεύθεροι επαναστάτες. Είθισται οι άνθρωποι να αποφεύγουν τα αναγκαία δυσάρεστα. Θα προτάξουν λοιπόν τα στήθη τους στη διαφώτιση της κοινωνίας, διακηρύσσοντας το “γιατί” πίσω από κάθε πρόταση ή θα αναλάβουν υπηρεσία επειδή πέρασαν από το μητρώο; Εάν λοιπόν η πολιτική αριστεία του επιθυμητού μέλλοντος για τη Ν.Δ. είναι ο “πέρασε από το μητρώο” τότε οι πολίτες δικαιούνται να γνωρίζουν.

Ωστόσο άλλα τα μάτια του λαγού και άλλα της κουκουβάγιας όπως λέει ο λαός μας. Διαφορετικά συνεντευξιάζεσαι με την πληθωρική προσωπικότητα της Μαριέττας, η οποία έχει μια ολιστική πολιτική θεώρηση των πραγμάτων, και διαφορετικά με την ανώτερη αυθεντία τον Ιωάννου, η δογματική θέση του οποίου είναι στενά τεχνοκρατική. Η πρώτη αναζητά τον πολιτικό διαχειριστή, ενώ η δεύτερη περίπτωση τον τεχνοκράτη. Η προφάνεια δεν μειώνει τη διαδικασία, αλλά η ουσία στην πολιτική καθορίζεται από ένα σύνολο σχέσεων που δεν υπακούνε σε ένα μοναδικό κώδικα.

Πολιτική πολιτικής ορθότητας ή ελεύθερης σκέψης λοιπόν; Η ναρκισσιστική προβολή του “πέρασε από το μητρώο” δημιουργεί τον αυτάρεσκο ελιτισμό της υποθετικής ανωτερότητας, που οδηγεί σε μια απαξίωση του πολιτικού προσωπικού. Η αριστεία του υπερβάλλοντος φιλελευθερισμού βλάπτει την κοινωνία των πολιτών οδηγώντας την στον εγωκεντρισμό, ενώ αντίστοιχα ο ρηχός συντηρητισμός απομακρύνει στα άκρα. Υπό την ναρκισσιστική κουλτούρα του μητρώου η κοινωνική απελευθερωτική δύναμη χάνεται.

 

Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Νίκου Γκίκα πατήστε εδώ!