Αρχικά, ας κάνουμε μια φαινομενικά πολύ χαζή ερώτηση: η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα θέλει να πέσει; Η προφανής απάντηση είναι πως όχι, δεν θέλει. Άρα, αν δεν αποχωρήσουν Βουλευτές, πως γίνεται να πέσει μια κυβέρνηση; Η απάντηση που δίνει η Νέα Δημοκρατία είναι ότι η κυβέρνηση θα πέσει από μόνη της γιατί… ε… γιατί… γιατί τέλος πάντων δεν θα αντέξει την αποτυχία της και θα πέσει. Βέβαια μέχρι στιγμής η κυβέρνηση μια χαρά αντέχει την αποτυχία της και δεν φαίνεται πρόθυμη να πέσει από μόνη της για οποιονδήποτε λόγο, είτε αυτός είναι η οικονομία, είτε το ασφαλιστικό, είτε οι ιδιωτικοποιήσεις, είτε οι τηλεοπτικές άδειες, είτε τα σκάνδαλα, είτε το προσφυγικό, είτε η παιδεία, είτε οι καφρίλες των Πολάκη και ΣΙΑ. Αντίθετα, σε κάθε τομέα όπου υπάρχει πρόβλημα ο ΣΥΡΙΖΑ απαντά με κάποια δικαιολογία. Δεν έχει σημασία αν η δικαιολογία είναι καλή, κακή ή εντελώς απαράδεκτη (πχ η δικαιολογία Κατρούγκαλου ότι δεν μειώθηκαν οι συντάξεις). Σημασία έχει ότι υπάρχει δικαιολογία, οι Βουλευτές των ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ φαίνονται να πείθονται, το άθροισμα παραμένει πάνω από 151 και η κυβέρνηση παραμένει ζωντανή. Ακόμα μεγαλύτερη σημασία όμως έχει πως, από ό,τι φαίνεται, δεν υπάρχει και δεν θα υπάρξει κανένας λόγος ικανός να αναγκάσει Βουλευτές να αποχωρήσουν από την πλειοψηφία. Όπως άντεξαν μέχρι στιγμής τόσες δυσκολίες που θα έριχναν κάθε άλλη κυβέρνηση σε αυτόν τον τόπο, έτσι μπορούν να αντέξουν και στο μέλλον.
Το σωστό ερώτημα λοιπόν που πρέπει να θέσουμε είναι: πώς αυτή η κυβέρνηση θα θελήσει να πέσει; Ξέρω, και αυτή η ερώτηση σας φαίνεται χαζή. Κακώς. Ξέρετε πόσες κυβερνήσεις ήθελαν να πέσουν; Το ’93 κάποια μέλη της κυβέρνησης ήθελαν να αυτονομηθούν γιατί είχαν αρχηγικές βλέψεις και έτσι έπεσε από τον Σαμαρά η κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το 2009 κάποιοι έπεισαν τον Κώστα Καραμανλή να πάει σε πρόωρες εκλογές και, πριν ακόμα ξεκινήσει ο προεκλογικός αγώνας, γνωρίζαμε ότι η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Αντώνης Σαμαράς θα ήταν υποψήφιοι αρχηγοί της ΝΔ, ενώ είχαμε υποψίες και για πολλούς άλλους ακόμα. Το 2011 κάποιοι κυρίως μέσα από το ΠΑΣΟΚ έπεισαν τον Γιώργο Παπανδρέου ότι το καλύτερο που είχε να κάνει ήταν να παραιτηθεί για να γίνει μια κυβέρνηση όπου θα συμμετείχε και η ΝΔ του Αντώνη Σαμαρά. Βλέποντας λοιπόν την προϊστορία καταλαβαίνουμε ότι υπάρχει μία κοινή συνιστώσα σε κάθε κυβέρνηση που πήγε πριν την ώρα της. Άρα ο ευκολότερος τρόπος για να πέσει η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα είναι να πάει στον ΣΥΡΙΖΑ ο Αντώνης Σαμαράς -περίπου ντε, μην το παίρνετε τοις μετρητοίς!
Η κοινή συνιστώσα σε όλες τις κυβερνήσεις που έπεσαν πριν την ώρα τους δεν ήταν ούτε τα προβλήματα, ούτε η αγανάκτηση του λαού. Ήταν η επιθυμία κάποιων να είναι πρόεδροι του κόμματος την επόμενη ημέρα. Είτε ήταν ο Σαμαράς, είτε ο Βενιζέλος, είτε ο Σαμαράς, είτε η Ντόρα, είτε ο Αβραμόπουλος, είτε -τον Σαμαρά τον ανέφερα;- είτε οποιοσδήποτε άλλος, πάντα υπήρχε κάποιος που ήθελε να έχει τον έλεγχο ενός μεγάλου κόμματος. Για σκεφτείτε λίγο την κατάσταση στον ΣΥΡΙΖΑ. Αν αύριο είχαμε εκλογές και έμενε ο ΣΥΡΙΖΑ εκτός κυβέρνησης, θα υπήρχε κάποιος μέσα σε αυτό το συνονθύλευμα αρκετά ικανός ώστε να αναλάβει τη διακυβέρνηση αυτού του κόμματος; Ελάχιστοι έχουν τις επικοινωνιακές ικανότητες (και, για να είμαστε ειλικρινείς, και τις κατάλληλες οικονομικές γνωριμίες) για να μπορούν να ηγηθούν με αξιώσεις ενός τόσο ετερόκλητου πλήθους. Ας πούμε, για χάρη του παραδείγματος, τον Γιάννη Δραγασάκη. Είναι ο Γιάννης Δραγασάκης αρκετά τρελός για να θελήσει να πάρει την θέση του Αλέξη Τσίπρα; Προφανώς και όχι. Το ότι είναι από τους λίγους που έχει το μυαλό για να ηγηθεί ενός τέτοιου κόμματος πάει να πει ότι έχει αρκετό μυαλό για να καταλάβει ότι κάτι τέτοιο πολιτικά θα τον κατέστρεφε.
Αυτή η έλλειψη ηγεσίας μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ είναι ο λόγος που είναι τόσο συμπαγής η κοινοβουλευτική του ομάδα. Αν εκεί μέσα υπήρχε ένας Παναγιώτης Λαφαζάνης, μία Ζωή Κωνσταντοπούλου, ακόμα και ένας Γαβριήλ Σακελλαρίδης, τότε η κατάσταση θα ήταν πολύ διαφορετική. Μη ξεχνάτε ότι στην πραγματικότητα και τον Σεπτέμβρη του 2015 έπεσε η κυβέρνηση, άσχετα με το πως το παρουσίασε ο Αλέξης Τσίπρας. Ο λόγος που τότε η κυβέρνηση έπεσε, ενώ ήταν σε υπερβολικά καλύτερη κατάσταση από την σημερινή, είναι ότι οι Βουλευτές είχαν και κάποιον άλλον να ακολουθήσουν πέρα από τον πρόεδρο του κόμματος. Τώρα όλοι όσοι μπορεί να ήθελαν να ηγηθούν ενός ΣΥΡΙΖΑ που θα έχει χάσει τις εκλογές έχουν πια φύγει από το κόμμα. Όλοι; Όχι! Γιατί υπάρχει ακόμα ένας ο οποίος είναι μέλος της κυβερνήσεως και θα ήθελε να είναι αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης με τον ΣΥΡΙΖΑ. Ποιός; Μα ο Αλέξης Τσίπρας!
Πιθανότατα ο μόνος τρόπος να σώσει την πολιτική του καριέρα ο τωρινός Πρωθυπουργός θα είναι να κάνει κάποια ηρωική έξοδο, ζητώντας και πάλι από τον λαό να του εγκρίνει κάτι (πχ κάποιο νέο οικονομικό πρόγραμμα αν δεν καταφέρει να κλείσει τις αξιολογήσεις και να πάρει απαραίτητες δόσεις) μέσω εκλογών. Έτσι, ίσως καταφέρει να διατηρηθεί αρκετά στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ για να μπορέσει να βρεθεί με ένα καλό ποσοστό στις μεθεπόμενες εκλογές να διεκδικήσει και πάλι την πρωθυπουργία, ακόμα και αν δεν είναι πρώτος, αφού θα υπάρχει πλέον η απλή αναλογική! Αν αυτό σας ακούγεται παράλογο, μη ξεχνάτε ότι αυτή την λογική της παρένθεσης πριν επανέλθει στην εξουσία την είχε και ο μάστερ της πτώσης των κυβερνήσεων, ο Αντώνης Σαμαράς. Η μεγάλη διαφορά είναι ότι ο Αλέξης Τσίπρας έχει σύμμαχο τον νέο απλό αναλογικό εκλογικό νόμο και μπορεί όντως να ελπίζει ότι θα επανέλθει στην εξουσία.
Η απάντηση λοιπόν είναι ότι ναι, πέφτει και ο Αλέξης Τσίπρας. Για να γίνει όμως αυτό ή θα πρέπει να αποφασίσει κάποιος μέσα από το κόμμα ότι θέλει να γίνει Τσίπρας στην θέση του Τσίπρα, ή να αποφασίσει ο ίδιος Αλέξης Τσίπρας ότι θέλει να επιστρέψει στην θέση που είχε μέχρι το 2015. Μέχρι όμως να θελήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ να ρίξουν τον εαυτό τους, το μόνο που μπορεί η αντιπολίτευση να κάνει είναι να επαναλαμβάνει σαν μάντρα μερικά «Ωωωωωωμμμμμ«, κάποια «ΩωμμΣιιιΒαααΓιαααΒαααΣιιι» και αρκετά «Το κόστος των πρόωρων εκλογών είναι πολύ μικρότερο από το κόστος παραμονής αυτής της κυβέρνησης«.
Υ.Γ. Υπάρχει φυσικά και η περίπτωση να βγει ο κόσμος στους δρόμους και να διώξει την κυβέρνηση Τσίπρα με το έτσι θέλω. Βλέποντας τα ατάραχα περιστέρια της πλατείας Συντάγματος, χλωμό το κόβω…
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!
