γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Κάποτε οι κυβερνήσεις στην Ελλάδα είχαν πίστωση εκατό ημερών. Ήταν κατά κάποιο τρόπο περίοδος προσαρμογής και χάριτος για τους νέους κυβερνώντες αλλά και για τους ψηφοφόρους όλων των πλευρών. Αυτό ίσχυε ακόμα και για επανεκλεγόμενες κυβερνήσεις και μάλιστα ήταν ο Αντρέας που στην δεύτερη επανεκλογή του όρισε πρόγραμμα και στόχους για τις πρώτες εκατό ημέρες.
Στην μνημονιακή εποχή, ο μόνος που είδε περίοδο χάριτος ήταν ο Τσίπρας και μάλιστα απόλαυσε εξάμηνη περίοδο ανοχής μέχρι …μέχρι που ήρθε το χαστούκι του τρίτου μνημονίου και είπαμε όλοι μας τον δεσπότη …Παναγιώτη.
Αυτή η εποχή χάριτος και ανοχής επιβάλει για τους κυβερνώντες, μια μεγάλη δόση διαφάνειας και συμφιλίωσης μετά από μια μακρόχρονη (όπως συμβαίνει συνήθως στην Ελλάδα) και πολλές φορές δηλητηριασμένη προεκλογική περίοδο. Είναι επίσης η περίοδος που η κυβέρνηση κάνει «επίδειξη» με επιλογές ευρέως αποδεκτών και αποδεδειγμένα ικανών στελεχών σε κρίσιμες κυβερνητικές θέσεις και αποτελεσματικότητας στην εκτέλεση προεκλογικών στόχων και υποσχέσεων της.
Η πρώτη και μεγαλύτερη αποτυχία του Τσίπρα ήταν η αθέτηση της υπόσχεσης του την πρώτη μέρα πρωθυπουργίας του να σκίσει τα μνημόνια. Κατάφερε όμως να διατηρήσει την ανοχή άλλους έξη μήνες μέσω …διαπραγματεύσεων.
Αλλά όλα αυτά έχουν ήδη περάσει στην ιστορία. Η ιστορία όμως που ζούμε αυτή τη στιγμή είναι το αφήγημα μιας κυβέρνησης που έχει καταφέρει σε λιγότερο από ένα μήνα (τριάντα μέρες) στην εξουσία, να απογοητεύσει τους πολλούς που ήλπιζαν σε κάποια μορφής αλλαγή, να χάσει κάθε σεβασμό από τους περισσοτέρους στην επιλογή στελεχών σε θέσεις εξουσίας και να διατηρήσει κάποια ίχνη ανοχής μόνο από μια ρεβιζιονιστική, δημοκρατικά ανώριμη και φανατική ομάδα οπαδών.
Με πολύ δόση ειρωνείας αυτή ακριβώς, η φανατική ομάδα οπαδών, είναι και η ομάδα που γεύτηκε πρώτη τη χλαπάτσα των ανεκπλήρωτων υποσχέσεων. Η συμφωνία των Πρεσπών ΔΕΝ σκίστηκε την πρώτη μέρα και το κόμμα με τον Κυριάκο προσωπικά, έχουν βάλλει λιτούς και δεμένους στα ΜΜΕ που ελέγχουν, (Αλαφούζου – Μαρινάκη) να μην αναφέρεται πουθενά και ποτέ ότι «η Μακεδονία είναι ελληνική».
Παράλληλα οι πρώτες ενδείξεις για την πολύ-υποσχόμενη υποστήριξη της μικροαστικής τάξης και κυρίως των ελευθέρων επαγγελματιών είναι τουλάχιστον απογοητευτική και οι πρώτοι που το έχουν καταλάβει είναι ακριβώς αυτοί της μικροαστικής τάξης και οι ελεύθεροι επαγγελματίες. Ξέχωρα από τους Λάτσηδες, τους Βαρδινογιάννηδες και τον συνήθη –για πολλαπλούς λόγους – ύποπτο Μαρινάκη, οι μόνοι που φαίνεται να ευνοούνται είναι οι φοροαπατεώνες, οι φοροκλέφτες και τα δικά μας παιδιά. Αυτοί που επωμίστηκαν το βάρος των μνημονίων και την φτώχεια που έφεραν, θα συνεχίσουν να φέρουν τον ίδιο σταυρό μαρτυρίου και αυτοί που απόλαυσαν καιροσκοπικά και μαυραγορίτικα τις «ευκαιρίες» που έφεραν τα μνημόνια θα συνεχίσουν να απολαμβάνουν την ανέχεια των κυβερνώντων. Με μια μικρή διαφορά τώρα. Τώρα κυβερνούν τα …δικά ΤΟΥΣ παιδιά.
Τα δικά τους παιδιά λοιπόν. Σε ποιους όμως πάει αυτό το …«ΤΟΥΣ»;
Άδωνις Γεωργιάδης, ένα όνομα συνδεδεμένο με τον λαϊκισμό, τον κανίβαλο ρεβιζιονισμό και την δουλική συμπεριφορά προς πάσης λογής και ποιότητας νταβατζή, σε χρέη υπουργού ανάπτυξης και επενδύσεων. Πρώτη του συνάντηση για θέματα …επενδύσεων με τους γνωστούς από το σκάνδαλο του Βατοπεδίου που σχεδόν έριξε τον Κωστάκη Καραμανλή, μοναχούς της …μονής Βατοπεδίου. Πρώτη αναπτυξιακή απόφαση, ο περιορισμός η ανάπτυξη του Ελληνικού να συμπεριλαμβάνεται την ανάπτυξη …κουλοχέρηδων! Δικό ΤΟΥΣ παιδί και οι νταβατζήδες σε οργασμό. Πόσο θα αναπτυχτεί στα χέρια επενδυτών νταβατζήδων ο Άδωνις έχει αρχίσει ήδη να διαφαίνεται. Ούτε μήνας.
Εκτός του προαναφερθέντος Γεωργιάδη, Μάκης Βορίδης, Δόμνα Μιχαηλίδου, Κωνσταντίνος Λούλης, Αντώνης Διαματάρης η κορυφή του δόγματος χίλιοι χουντικοί, φασίστες, ρατσιστές και ομοφοβικοί χωράνε στη κυβέρνηση Μητσοτάκη. Άλλων «ΤΟΥΣ» δικά ΤΟΥΣ παιδιά, αυτοί.
Αυτοί τώρα ήταν η βιτρίνα της νέας κυβέρνησης την επομένη της εκλογής της αποζητώντας …ανοχή. Εδώ όμως δεν είχαμε να κάνουμε με επίδειξη δοκιμασμένων και ικανών στελεχών αλλά ένα συνονθύλευμα αποτυχημένων καιροσκόπων με αντιδημοκρατικές συμπεριφορές και παρελθόν που η επαναφορά τους στην εξουσία αύξησε κατακόρυφα την αλαζονεία και τον κανιβαλιστικό ρεβιζιονισμό τους. Δεν ήταν η επιλογή των αξιότερων αλλά το κατακάθι μια συμμορίας που θα έπρεπε να βρίσκεται μόνο στα χρονοντούλαπα της ιστορίας …για να θυμηθούμε και τον Αντρέα.
Και τους ξέραμε. Τους ξέραμε και από τα χρόνια της πιο ολέθριας και πιο διεφθαρμένης κυβέρνησης στην νεότερη ιστορία της Ελλάδας, αυτής του Αντωνάκη Σαμαρά. Κι όσους δεν ξέραμε τους γνωρίσαμε σε ένα βράδυ, το πρώτο κι όλας βράδυ, με δηλώσεις αλαζονείας και παντελής άγνοιας για τον ρόλο και τη σημασία της έννοιας: κυβέρνηση ΟΛΩΝ των Ελλήνων.
Η ουσία όμως είναι στο αυταπόδεικτο συμπέρασμα ότι η Νέα Δημοκρατία έχει παντελή έλλειψη αξιόλογων, ικανών, ευρέως αποδεκτών και με λίγη έστω ευφυΐα στελεχών. Αυτό που έχει είναι: Κυρανάκης, Βρούτσης, Μίλτος Βαρβιτσιώτης και ο Κούλης …πρωθυπουργός.
Όσο για το πολυσυζητημένο θέμα του ασύλου, έχει λυθεί εδώ και πολλά χρόνια με ένα χοντροφτιαγμένο νομοσχέδιο – κατ’ εμένα περιορισμένο και λειψό όσον αφορά τον σεβασμό προς την επιβαλλόμενη από τον χώρο ακαδημαϊκή ελευθέρια σκέψης και έκφρασης. Αυτό που επιβάλλεται σήμερα (η λέξη επιβάλλεται είναι η σωστή) είναι ο αυταρχικός περιορισμός έκφρασης από κάποιους κομπλεξικούς λελέδες, ανίκανους να καταλάβουν ότι σε μια δημοκρατία υπάρχουν πολλές και συχνά αντίθετες ιδέες και τρόποι έκφρασης. Η έμφαση στη λέξη κομπλεξικούς.
Με το άσυλο γίνεται ό,τι ακριβώς γίνεται και με τα Εξάρχεια, με απόδειξη τις μ@λ@κίες του φασιστό-Μπογδάνου και τη φλώρικη λογική του Κυρανάκη. Λελέδες σαν τον Μπογδάνο, τον Κυρανάκη και ειδικά τον Κούλη, δεν ήταν ποτέ τους «κουλ». Δεν έκατσαν ποτέ στα Προπύλαια παρέα με τον Άσημο, δεν ακούσανε ποτέ τον Τζιμάκο ή τον πρίγκιπα, ούτε καν τον Πουλικάκο. Δεν καβαλήσαν ποτέ τους μηχανή, δεν βάλαν σκουλαρίκι, οι μόνες γκόμενες που είδαν από κοντά ήταν χάρτινες και δεν πήγαν ποτέ εκδρομή σε παραλίες με κιθάρες. Μια ζωή φλώροι κρυμμένοι στη φούστα της μαμάς τους και στο πορτοφόλι του μπαμπά τους. Κι επειδή όσα δεν πιάνει η αλεπού τα κάνει κρεμαστάρια, καταστρέφουν ό,τι ζηλέψαν και ποτέ δεν θα αποκτήσουν. Γι’ αυτό τώρα κυνηγάνε από θέσεις εξουσίας το άσυλο και τα Εξάρχεια. Όλα τα υπόλοιπα είναι μ@λ@κισμένες δικαιολογίες και ανειλικρινείς στρουθοκαμηλισμοί.
Δήλωση Κυρανάκη στη Βουλή για το άσυλο: «Ρώτησα τους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, που μας κατηγορεί για κίνδυνο αστυνομοκρατίας στα πανεπιστήμια: Αλήθεια, τι κάνει ο αστυνομικός διπλά σας; Σας εμποδίζει να διακινείτε ελεύθερα τις ιδέες σας;» Τι έγραψα παραπάνω για στελέχη με περιορισμένη ευφυΐα; Και ναι ρε γελοίε, ξέρεις πόσοι μπάτσοι χαφιέδισαν και χαφιεδίζουν κόσμο και τον στείλαν φυλακή γιατί ..κάτι άκουσαν;
Θα μου πείτε τώρα αν είναι τόσο ανίκανοι και βλάκες γιατί …υπουργοί; Γιατί του Μαρινάκη το κάγκελο απαιτεί μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας, ελεύθερες απολύσεις, χαμηλές συντάξεις, καθόλου αποζημιώσεις και άδειες, τσάμπα κρατική περιουσία υποτιμημένη από τους ιδίους τους υπουργούς (όρα ΔΕΗ), κρατικές χορηγήσεις και κρατικά έργα, ιδιωτικό ΕΣΥ και ιδιωτική παιδεία. Γιατί οι νταβατζήδες απαιτούν πιόνια και κάτι Κυρανάκης και Βρούτσης και Άδωνις είναι πολύ καλά πιόνια. Αν είναι μάλιστα πιόνι και ο πρωθυπουργός με κοινοβουλευτική πλειοψηφία τότε …τσεκ ματ Έλληνα!
Πατριώτη, πήγες για μαλλί και βγήκες κουλημένος από τον πρώτο μήνα!
ΥΓ1. Προσλήφθηκαν …«μαύροι πάνθηρες» για να μην υπάρχουν …τζαμπατζήδες στο μετρό; Εδώ μιλάμε για μπάτσους σε πατριωτική αποστολή υψίστης σημασίας. Για την ασφάλεια του έθνους. Για την Μακεδονία ρε γαμώτο!
ΥΓ2. Κυριάκος με Κυριάκο, ιερή συμμαχία για το τέλος της ελευθέριας του λόγου και της έκφρασης στα πανεπιστήμια.
ΥΓ3. Αυτό με την Μαρέβα σε στιλ Μαντόνα (I’m a material girl) μπροστά στη φωτογραφία του Γιάννη Μπεχράκη με τους πρόσφυγες ήταν η ψυχασθένεια της παγοκολόνας.
ΥΓ4. Αντωνάκη ξεχρέωσε ο Κούλης; Η υπόθεση σου στο αρχείο. Μην στεναχωριέσαι όμως, Αντωνάκης είσαι, όλο και κάποια καινούργια λαδιά σου θα εμφανιστεί.
