Στο τρίτο τέρμινο

Γύρισα και κοίταξα

Κουβέντες μέλισσες στ’ αυτιά μου

Βόμβος

Ήταν ιστορίες σκόρπιες

Απόσωστες

Τις συμπλήρωνα μόνος

Όσες μου κάναν κέφι

Μετά ξανά στο ρολόι

Ξανά μπροστά στα πεινασμένα χαρτιά μου

Αφήνω το ψεύτικο ακροατήριο

Συνεχίζω

Μέχρι το επόμενο τρίτο τέρμινο

Το πιο αποδοτικό

Στη χρόνια παρατήρηση μου.

Έτσι η ώρα περνούσε

Και με περίμενε

Η δική μου ώρα

Η άλλη συνέχιζε με την τάξη της

Να διαγράφει τις αιώνιες επιστροφές της.

Για περισσότερα ποιήματα του Μάνου Μαυρομουστακάκη στο apopseis πατήστε εδώ!