γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης.
Μέρα με την ημέρα, η σημερινή κυβέρνηση συμπληρώνει το παζλ σχετικά με το τι ακριβώς πρεσβεύει. Είναι αριστερή; Είναι αριστερή με δεξιά essence; Είναι σοσιαλιστική; Είναι μια κυβέρνηση ανόητων και τυχοδιωκτών που συνασπίστηκε με ένα μπλοκ καιροσκόπων λαϊκοδεξιών; Λίγα γράμματα και μία λέξη είναι δύσκολο να χαρακτηρίσουν το σημερινό… πανηγύρι της εξουσίας.
Ο τρόπος με τον οποίο πολιτεύεται ο βασικός βραχίονας αυτής της κυβέρνησης, δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ, παραπέμπει σε πρακτικές των παλαιών κομμουνιστικών κομμάτων του πρώην ανατολικού μπλοκ. Και επειδή πλέον ανήκουμε και αναπνέουμε τον δυτικό αέρα, όλοι αυτοί οι τύποι μετέρχονται διάφορες παλαιοκομμουνιστικές μεθόδους για να κρατηθούν στην εξουσία, αγνοώντας ότι όλα αυτά πολύ σύντομα δεν θα έχουν πρακτικό αντίκρισμα.
Διαπιστώνοντας τις παλαιοκομμουνιστικές αντιλήψεις αλλά και την πάστα πολλών από τους ανθρώπους που σήμερα ασκούν διοίκηση, περνάμε σε μια άλλη φάση που παραπέμπει σε μεθόδους φασιστικού περιεχομένου. Γιατί η επιβολή της κομμουνιστικής αντίληψης γίνεται με μέσα φασιστικά. Άλλωστε το πρώην ανατολικό μπλοκ αποτελεί ζωντανό παράδειγμα φασιστών που ποδοπατούσαν τον λαό μέσω της φτωχοποίησης αλλά και της επίδειξης ακραία σκληρής συμπεριφοράς. Ευτυχώς που είμαστε μια δημοκρατική χώρα και κάποιες… βαθύτερες σκέψεις των σημερινών τύπων δεν μπορούν να βρουν εφαρμογή.
Η σύμπραξη των αριστερών λαϊκιστών παλαιοκομμουνιστικής κοπής και αντίληψης με τους… ψεκασμένους λαϊκοδεξιούς έχει μια κοινή συνισταμένη: τον κρατικισμό. Είναι ένα σημείο τομής των δύο ετερόκλητων πόλων της συγκυβέρνησης που μέχρι και πριν λίγες ημέρες συγκυβερνούσαν. Ακόμη και τα λαϊκοδεξιά στοιχεία που έκαναν μετεγγραφή στον ΣΥΡΙΖΑ, διακρίνονται από τυχοδιωκτισμό και εκ των πραγμάτων είναι υποχρεωμένα να συνταχθούν με τη λαϊκιστική ρητορική των πλατειών του 2010 έως 2014.
Η σύζευξη ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ εισάγει στην πολιτική ανάλυση μια νέα πολιτική σχολή σκέψης που έχει τις ρίζες της στη μεγάλη γάγγραινα της οικονομίας, η οποία είναι ο κρατισμός. Κομμουνιστές, σοσιαλιστές και λαϊκοδεξιοί έχουν ως σημείο οικονομικής σύγκλισης την κρατικοδίαιτη οικονομία. Η προάσπιση των κεκτημένων του κρατικισμού διαμορφώνει και τις ανάλογες μορφές άσκησης της εξουσίας. Μεγάλο κράτος στην οικονομία σημαίνει παρέμβαση και διαφθορά, ενώ με πολιτικούς όρους σημαίνει και αυξημένη αυταρχικότητα με την επίδειξη μεθόδων φασιστικού χαρακτήρα. Οι τύποι που κυβερνούν σήμερα τη χώρα έχουν φέρει στη δημόσια ζωή ένα πρωτοφανές μοντέλο διακυβέρνησης το οποίο κωδικοποιημένα μπορεί να αναφερθεί ως «Παλαιοκομμουνιστοφασιστολαϊκοδεξιοκρατικισμός»!
