γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Το 2020 που φεύγει δεν είχε και λίγα γεγονότα που συγκλόνισαν τον κόσμο. Πέρυσι τέτοιο καιρό όλα κυλούσαν σε μία σχετική ομαλότητα, στην Ελλάδα συζητούσαμε για το όνομα και το φύλο του νέου Προέδρου της Δημοκρατίας, τα ελληνοτουρκικά ήταν σε έξαρση και στην Αμερική ο Τραμπ ίσως να πήγαινε για ακόμη μία θητεία.
Αλλά ένας μικροσκοπικός οργανισμός που εμφανίστηκε στην Κίνα πέρυσι τέτοιον καιρό, στον οποίο στην αρχή δεν δώσαμε ιδιαίτερη σημασία, ήταν τελικά το μεγαλύτερο γεγονός που είδαμε να εκτυλίσσεται σε ολόκληρο τον πλανήτη.
Έφτασε ο Ιανουάριος και ο ιός άρχισε να εξαπλώνεται στην Κίνα. Η Ουχάν ήταν το επίκεντρο αυτής της νόσου, που μετά κύλησε σε όλο την υφήλιο. Οι εικόνες από την Ουχάν και την Κίνα ήταν τραγικές και αποκαλυπτικές και κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι θα έφταναν όλες αυτές οι εικόνες στην πόρτα μας και ειδικά στην Ευρώπη.
Η Ιταλία και η Λομβαρδία ήταν το επίκεντρο για όλη την Ευρώπη αυτής της νέας νόσου. Ο πλούσιος Βορράς που έχει πάρα πολύ κίνηση και πολυκοσμία λόγω των gala μόδας που πραγματοποιούνται, οι Άλπεις που πολλοί πάνε για σκι και χειμερινό τουρισμό, αλλά και ένας αγώνας Τσάμπιονς Λιγκ της Αταλάντα με την Βαλένθια έφεραν την Λομβαρδία σε σημείο που να μην μπορούν να ανταποκριθούν τα νοσοκομεία και τους γιατρούς να καλούνται να κάνουν πολεμική ιατρική.
Και σιγά-σιγά όλο αυτό άρχισε να εξαπλώνεται και σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Τον Μάρτιο έκλεισαν η Ελλάδα, η Γαλλία, η Γερμανία και όχι μόνο. Βλέπαμε κάθε μέρα τα ίδια γεγονότα σε διαφορετικές χώρες. Όλα είχαν σταματήσει.
Στην Αμερική η κατάσταση από την αρχή υποτιμήθηκε πάρα πολύ από τον πρόεδρο Τραμπ. Τον ακούγαμε να λέει ότι είναι ένας κινέζικος ιός και τον αποκαλούσε «kung flu». Στην διάρκεια της πανδημίας είδαμε στην Αμερική τρομακτικές εικόνες και τους νεκρούς να ξεπερνάνε ακόμα και αυτούς από τον πόλεμο του Βιετνάμ.
Ο Τραμπ πλήρωσε την λάθος διαχείριση της πανδημίας στις εκλογές που ακολούθησαν.
Τον Μάιο συνέβη ένα αποτρόπαιο γεγονός στην Αμερική: η δολοφονία του Geroge Floyd από έναν αστυνομικό. Αυτό έφερε πολλές αναταραχές για περίπου έναν μήνα στην Αμερική και το κίνημα των Black Lives Matters «οι ζωές των μαύρων μετράνε» βγήκε στον δρόμο. Ανάμεσα στους ακτιβιστές διαδηλωτές υπήρχαν και άτομα που βρήκαν την ευκαιρία και έκαιγαν και έσπαγαν ό,τι έβρισκαν. Αυτό έδωσε στον Τραμπ την αφορμή να λέει ότι όλοι αυτοί είναι «Antifa» και ότι εάν χρειαστεί θα αντιμετωπιστούν με τον στρατό. Μετά από την δεκαετία του 1960 και την δολοφονία του Μάρτιν Λούθερ Κίνγκ, το ζήτημα του φυλετικού ρατσισμού ήρθε ξανά δυναμικά στο προσκήνιο για την Αμερική.
Το καλοκαίρι μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε και ως το καλοκαίρι των Ελληνοτουρκικών. Από τις 21 Ιουλίου η Τουρκία και ο Ερντογάν έβγαλαν το Oruc Reis στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό έκανε την Ελλάδα να «τρέξει» τα διπλωματικά της μίλια και να οχυρωθεί διπλωματικά και αμυντικά. Η ΕΕ δεν τόλμησε να επιβάλει κυρώσεις στην Τουρκία και ακόμα περιμένει την νέα διακυβέρνηση Μπάιντεν.
Ίσως το σημαντικότερο γεγονός του 2020 ήταν οι εκλογές στην Αμερική που βρήκαν νικητή τον Μπάιντεν, αν και χρειάστηκε να περιμένουμε λίγες ημέρες. Αλλά αυτό που αντλήσαμε ως μάθημα από τις εκλογές των ΗΠΑ είναι ότι ο Τραμπισμός είναι μπετοναρισμένος σε κάποια στρώματα της Αμερικής και δύσκολα θα ξεριζωθεί.
Ο Τραμπ μπορεί να φύγει, αλλά το Ρεπουμπλικανικό κόμμα θα πρέπει να δει σοβαρά την κατεύθυνση του. Γιατί τώρα στο Ρεπουμπλικανικό κόμμα φαίνεται ότι κυρίαρχη ιδεολογία είναι αυτή από το «κίνημα του Τσαγιού».
Σίγουρα δεν θα είναι εύκολο το έργο που θα έχει ο νέος Πρόεδρος της Αμερικής και αυτό το ξέρει και ο ίδιος.
Μέσα στο 2020 είχαμε και άλλα ενδιαφέροντα γεγονότα. Στην Ελλάδα είδαμε να γίνεται για πρώτη φορά Πρόεδρος της Δημοκρατίας γυναίκα. Τον Οκτώβριο ολοκληρώθηκε η δίκη της Χρυσής Αυγής και σύσσωμη η ηγεσία της κρίθηκε ως εγκληματική οργάνωση.
Στην Γαλλία είχαμε ξανά το ξέσπασμα του εξτρεμισμού, για μία χώρα που δεν μπορεί να ηρεμήσει εδώ και πέντε χρόνια από τον βραχνά της τρομοκρατίας. Και αυτό οδήγησε τον Μακρόν να πάρει πιο σκληρές αποφάσεις για τους Μουσουλμάνους που ζούνε στην Γαλλία.
Η σύγκρουση που αναβίωσε στο Ναγκόρνο Καραμπάχ και βρήκε νικήτρια την Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν, αλλά η επιτήρηση της περιοχής θα γίνεται από Ρώσους στρατιώτες. Ακόμη ένα σημείο που ο Πούτιν θα ελέγχει τον Ερντογάν.
Και τα αθλητικά γεγονότα δεν μας άφησαν ασυγκίνητους φέτος, αλλά με την κακή τους έννοια. Τον Ιανουάριο είχαμε τον θάνατο του Κόμπι Μπράϊαντ μετά από πτώση του ελικοπτέρου του. Αυτό όμως που μας συγκλόνισε περισσότερο ήταν ο αιφνίδιος θάνατος του «Θεού της μπάλας» του Ντιέγκο Μαραντόνα, που θύμισε σε πολλούς ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι ένα απλό κλοτσοσκούφι.
Το 2020 δεν ζήσαμε και λίγα. Όλα ήταν άξια ενδιαφέροντος. Το έτος κλείνει με την έλευση του ιππικού που φέρνει τα εμβόλια για να κερδίσουμε ξανά αυτό που θέλουμε, τη ζωή μας πίσω.
Το 2021 θα έχει και αυτό μεγάλες προκλήσεις. Στην δεκαετία που ξεκινάει, ο κόσμος θα πρέπει να τρέξει γιατί όλα έχουν τεθεί σε νέες βάσεις και η πανδημία μετά το τέλος της δεν ξέρουμε τι θα γεννήσει.
Καλή Χρονιά!!
