Και το ακόμη μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι η Κυβέρνηση αδυνατεί να καταλάβει γιατί διαμαρτύρονται οι επαγγελματικές τάξεις. Χαρακτηριστική είναι η δήλωση του κ. Κατρούγκαλου τη Δευτέρα 8 Φεβρουαρίου, στη Βουλή, ο οποίος απευθυνόμενος σε βουλευτές της ΝΔ υποστήριξε ότι οι αγρότες διαμαρτύρονται για τις πολιτικές που άσκησαν οι προηγούμενες κυβερνήσεις και όχι για την πολιτική που ασκεί ο ΣΥΡΙΖΑ.
Με λίγα λόγια, δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα για ένα κόμμα, για μια κυβέρνηση από το να μη συνειδητοποιεί το μέγεθος του προβλήματος που η ίδια δημιούργησε. Είναι αυτό που λέει ο λαός «σε φτύνουν κι εσύ νομίζεις ότι ψιχαλίζει»!!!
Αυτό που δεν έχει συνειδητοποιήσει η κυβέρνηση είναι ότι:
– Οι αγρότες ξεσηκώθηκαν λόγω των δικών της επιλογών στο Ασφαλιστικό και Φορολογικό.
– Οι επαγγελματίες και το «κίνημα της γραβάτας» προκλήθηκαν λόγω των δικών της επιλογών.
– Η μεγέθυνση του προσφυγικού δημιουργήθηκε λόγω της δικής της απραξίας. Μόνο τον Ιανουάριο του 2016 μπήκαν στη χώρα 62.000 πρόσφυγες, ενώ υπάρχουν φόβοι μέσα στο έτος θα ξεπεράσουν τους 400.000
– Η αβεβαιότητα στην οικονομία εντάθηκε λόγω της δικής της αδυναμίας να κλείσει την αξιολόγηση.
– Το χρηματιστήριο κατέρρευσε και οι ξένοι αποσύρουν τα κεφάλαιά τους λόγω της έλλειψης εμπιστοσύνης που έχει προκαλέσει ο τρόπος που οι ίδιοι κυβερνούν.
– Οι τράπεζες οδηγούνται σε νέα κεφαλαιοποίηση και σε κούρεμα καταθέσεων. Από ποιο ύψος; Κανείς δεν ξέρει.
– Η Ελλάδα βουλιάζει, ο λαός έχει ξεπεράσει τα όριά του, ενώ οι ίδιοι εξακολουθούν να βρίσκονται στην εξουσία.
Αν λοιπόν δεν ευθύνονται αυτοί που κυβερνούν, τότε ποιοι ευθύνονται;
Ας σοβαρευτούν και ας συνειδητοποιήσουν πού οδηγούν τη χώρα.
Το ίδιο όμως πρέπει να κάνει και η Αντιπολίτευση.
Δεν μπορεί να αφήσει το καράβι να οδεύει στα βράχια και να υποστηρίζει ότι εμείς δεν ζητάμε εκλογές ή δεν μετέχουμε σε κυβέρνηση συνεργασίας.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Ελλάδα στις πιο κρίσιμες ώρες της έχει την πιο ανεύθυνη κυβέρνηση που θα μπορούσε ποτέ να έχει.
Το έλλειμμα εμπιστοσύνης της Κυβέρνησης πρέπει να το καλύψει η αξιοπιστία της Αντιπολίτευσης που πρέπει να πείσει ότι θα είναι η επόμενη Κυβέρνηση.
Η ΝΔ, θα πει κάποιος, είναι κατανοητό να μη θέλει να επωμισθεί βάρη που προκύπτουν από λάθη της σημερινής κυβέρνησης.
Αλήθεια, είναι κατανοητό;
Ένα κόμμα που μέχρι σήμερα ως πρώτιστη αρχή του έχει το συμφέρον της πατρίδας έχει δικαίωμα να αρνηθεί να επωμισθεί βάρη που δεν της ανήκουν;
Θεωρείται περίπου δεδομένο ότι ο κ. Τσίπρας μπροστά στην απόλυτη καταστροφή που προκαλεί η πολιτική του θα γυρίσει στο χαρτί της «πολιτικής διαπραγμάτευσης». Κι εκεί όμως οι επιλογές του είναι δύο: Κυβέρνηση συνεργασίας ή εκλογές.
Θα υποστηρίξει ότι οι δανειστές δεν εκπλήρωσαν υποσχέσεις τους και θα ζητήσει συνεργασία με όσους θέλουν μια υπερήφανη και αξιοπρεπή Ελλάδα. Και όποιος δεν συμφωνήσει μαζί του θα χαρακτηρισθεί «γερμανοτσολιάς». Ενώ ταυτόχρονα θα προετοιμάζει τη νέα αντιμνημονιακή και αντιευρωπαϊκή του μετάλλαξη.
Το ερώτημα είναι απλό: Είναι έτοιμη η ΝΔ να αντιμετωπίσει την προσπάθεια περιθωριοποίησής της; Και πώς είναι δυνατόν να αποδεχθεί να μετάσχει ή να στηρίξει μια κυβέρνηση η οποία θα συνεχίσει την πορεία προς την καταστροφή και θα απομονώσει την Ελλάδα από τον φυσικό της σύμμαχο, την Ευρώπη;
Η ΝΔ με δεδομένο ότι ο κ. Τσίπρας την ώρα της δικής του πολιτικής κρίσης θα κινηθεί με όρους χαρτοπαιχτικούς, πρέπει να είναι έτοιμη να ζητήσει επιτακτικά εκείνο που σήμερα «τρέμει» η κυβέρνηση μήπως και συμβεί: Τις εκλογές.
Όσο και αν θεωρείται υπερβολική μια τέταρτη εκλογική αναμέτρηση μέσα σε ενάμιση έτος, ο κ. Μητσοτάκης ίσως πρέπει να επιταχύνει τις διαδικασίες εσωτερικής αναδιοργάνωσης αλλά και προσέγγισης της ΝΔ με τις λοιπές δυνάμεις του λεγόμενου «ευρωπαϊκού τόξου», για να είναι έτοιμο το κόμμα του να τις αντιμετωπίσεις.
Για να δημιουργηθεί μια κυβέρνηση συνεργασίας θα πρέπει όλοι όσοι θα μετέχουν να έχουν τον ίδιο στόχο. Την παραμονή της Ελλάδος στην Ευρώπη. Τέτοια πλειοψηφία στην παρούσα Βουλή δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς τη συμμετοχή της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ ή μέρος αυτής, που σημαίνει διάσπασή του. Κάτι που δεν θα επιτρέψει να συμβεί ο κ. Τσίπρας, όπως επίσης δεν θα επιτρέψει να συγκροτηθεί κυβέρνηση συνεργασίας με πρωθυπουργό κάποιον άλλον εκτός από τον ίδιο, αφού αυτό θα σήμαινε πρόωρη συνταξιοδότησή του και στο κόμμα του.
Άρα πρέπει να αλλάξει η σύνθεση της Βουλής. Και αυτό μόνο μέσα από νέες εκλογές μπορεί να συμβεί.
Η Βουλή χρειάζεται μια νέα πλειοψηφία των υγειών ευρωπαϊκών δυνάμεων, από τις οποίες θα προκύψει μια ριζοσπαστική φιλοευρωπαϊκή κυβέρνηση.
Ακόμα και αυτοδύναμα να εκλεγεί η ΝΔ, ο πρόεδρός της Κυριάκος Μητσοτάκης θα πρέπει να ενεργήσει ως πρωθυπουργός κυβέρνησης εθνικής ενότητας. Γιατί η Ελλάδα έχει ανάγκη αυτήν την ενότητα για να μπορέσει, επιτέλους, να σταματήσει τον κατήφορο και να βγει από την κρίση.
Προς το παρόν όμως εκείνο που προέχει είναι να επικεντρώσει όλη την προσπάθειά της για να μη χαθεί ο έλεγχος και εν μέσω οικονομικής και προσφυγικής κρίσης, αλλά και με ρευστό τον περίγυρό της μη βρεθεί απομονωμένη από την υπόλοιπη Ευρώπη. Και να σκεφθεί ότι ενίοτε οι εκλογές δεν είναι πολυτέλεια ή χόμπι, αλλά εθνική ανάγκη για τη σωτηρία της χώρας.
