γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Την περασμένη Πέμπτη ο Συριακός στρατός βομβάρδισε σημεία που βρίσκονταν τουρκικές δυνάμεις. Από τις επιχειρήσεις σκοτώθηκαν 33 στρατιώτες και μάλλον θα είναι περισσότεροι όταν θα καθαρίσουν τα χαλάσματα.
Ο Ερντογάν πώς αντέδερασε; Απάντησε με τον τρόπο που ξέρει ο ίδιος: έδωσε σήμα σε δεκάδες χιλιάδες άτομα ότι τα σύνορα προς την Ευρώπη είναι ανοικτά και να πάνε στον Έβρο να περάσουν. Από την Παρασκευή το πρωί ο Έβρος έχει γίνει σημείο που όλη η Ευρώπη έχει στρέψει το βλέμμα της.
Η κίνηση του Τραμπ τον Οκτώβριο να κάνει πίσω για να εισβάλλει ο Ερντογάν στην Συρία μάλλον δεν ήταν και τόσο «τρελή» κίνηση όπως αποδείχθηκε μετά από έξι μήνες. Ο πρόεδρος της Αμερικής πόνταρε στον «σκυλοκαβγά» και τώρα βλέπει να δικαιώνεται.
Ο πρόεδρος της Τουρκίας πραγματοποιεί έναν υβριδικό πόλεμο στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη. Οι πρόσφυγες και οι μετανάστες είναι ένα εργαλείο πίεσης που ο Ερντογάν χρησιμοποιεί για να πάρει αυτά που θέλει. Αυτή την φορά δεν μοιάζει να μπλοφάρει. Όλη η Τουρκική κυβέρνηση λέει ότι όσοι είναι στον Έβρο πρέπει να περάσουν και η μονταζιέρα της Τουρκίας δουλεύει σε υψηλούς ρυθμούς.
Ο Έβρος και οι Καστανιές έχουν γίνει αντικείμενο συζήτησης και ανησυχίας για όλη την Ευρώπη. Είναι τα Ευρωπαϊκά σύνορα, είναι εκεί που αρχίζει ή τελειώνει η Ελλάδα, η εσχατιά της πατρίδας μας.
Αλλά η Ελλάδα τόσο χρόνια ήταν ειρηνική και φιλήσυχη και δεν είχε δημιουργήσει πρόβλημα απέναντι σε μία Τουρκία που μετά από το γεγονότα στο πάρκο Γκεζί μεταλλάχθηκε σε έναν ιδιότροπο, φωνακλά και ενοχλητικό γείτονα.
Μετά και από το πραξικόπημα το 2016 η Τουρκία έχει γυρίσει σελίδα οριστικά και ο Ερντογάν θέλει να γίνει ο νέος Κεμάλ. Ο Ερντογάν μετά από αυτό το γεγονός έχει ανοίξει πολλά μέτωπα: εισέβαλε τρεις φορές στην Συρία, μάλωσε με την Αμερική, έκανε μία ωφελιμιστική φιλία με την Ρωσία, αφού οι δύο χώρες υπέγραψαν συμφωνίες για οπλικά συστήματα και οικονομικές συμφωνίες.
Στον Έβρο η κατάσταση είναι τεταμένη, στον «νεκρό χώρο» έχει ουσιαστικά δημιουργηθεί μία νέα Ειδομένη με πολλούς μετανάστες να είναι εκεί και να περιμένουν να ανοίξουν τα σύνορα, αλλά να ψάχνουν και τεχνάσματα για να περάσουν τον φράχτη.
Ο πετροπόλεμος ανάμεσα σε πρόσφυγες-μετανάστες και ελληνικών ένοπλων δυνάμεων και αστυνομικών είναι καθημερινός. Η κατάσταση δεν θέλει και πολύ να ξεφύγει. Εάν οι απέναντι αποφασίσουν μαζικό μπούγιο, τι γίνεται; Εάν κάποιος από την Τουρκία πυροβολήσει και υπάρξει θύμα; Ή εάν ένας στρατιώτης χάσει την ψυχραιμία του μέσα στον πανικό; Πώς αντιμετωπίζεται τότε η κατάσταση, αν υπάρξει ένα γεγονός που μπορεί να φέρει σε γενικευμένη κρίση τις δύο χώρες;
Η Ευρώπη μπορεί να δηλώνει την στήριξή της, αλλά πρέπει να πάρει και η ίδια δραστικά μέτρα και έμπρακτα υπέρ της Ελλάδας. Ο πυρήνας της Ένωσης και η ίδια η Ένωση βιώνουν μία υπαρξιακή κρίση.
Η συνοχή της Ένωσης δοκιμάζεται από το προσφυγικό. Η Ένωση είναι μία ήπειρος ευημερίας, ειρήνης και διαφορετικότητας και είναι αναμενόμενο πρόσφυγες-μετανάστες να θέλουν να έρθουν με ό,τι μέσο βρουν στην Ευρώπη.
Το παλαιό σύνθημα «πίστη στην Ομοσπονδία» έχει χαθεί.
