Όλοι απέφευγαν όπως ο διάβολος το θυμίαμα να πουν ότι Τραμπ θα είναι ο νέος ένοικος του Λευκού Οίκου.
Τι σημαίνει η εκλογή Τραμπ; Σίγουρα μία βαθιά γροθιά στο σύστημα οικονομικό, πολιτικό, μιντιακό, αλλά και νέα δεδομένα για την παγκοσμιοποίηση. Η παγκοσμιοποίηση δείχνει να χωλαίνει, ο Τραμπ είναι εναντίον της. Επίσης ο Τραμπ δεν πιστεύει στην κλιματική αλλαγή, έχει πει ότι θα βγάλει την υπογραφή για την αλλαγή του κλίματος, θα καταργήσει την συμφωνία με το Ιράν για τα πυρηνικά και θα κατεδαφίσει το ObamaCare.
Εκλέχτηκε, γιατί οι Ισπανόφωνοι δεν ήταν υπαρκτοί για να βοηθήσουν την Χίλαρι, οι Αφροαμερικάνοι δεν ήταν σε ικανοποιητικό ποσοστό, σε καμία περίπτωση δεν έφτασαν το ποσοστό που ψήφισε τον Ομπάμα τις δύο φορές που ήταν υποψήφιος. Το 53% των γυναικών ψήφισε τον Τραμπ, ενδεικτικό ότι το φεμινιστικό κίνημα δεν κινητοποιήθηκε υπέρ της Χίλαρι. Ερώτημα είναι πως οι γυναίκες ψήφισαν έναν που τους έχει σύρει τα εξ αμάξης και με όλα με αυτά που έχουν αποκαλυφθεί για την συμπεριφορά του απέναντι σε αυτές. Ήταν κυρίως μία ψήφος λευκών ψηφοφόρων στον Τραμπ.
Στις πρώτες του δηλώσεις φάνηκε θεσμικός, δεν έκανε καμία νύξη σε όλα αυτά τα ακροβατικά που έχει κάνει, δεν έκανε καμία δήλωση εναντίον της Χίλαρι, δεν υπέκυψε στις φωνές των οπαδών του να πει ότι θα κινηθεί νομικά εναντίον της για την υπόθεση των e-mails.
Το κόμμα της Χίλαρι θα κάνει ενδοσκόπηση για την ήττα και για το τι έφταιξε. Να υπενθυμίσουμε, από τις εφτά «swing states» κέρδισε μόνο την μία, έχασε και το προπύργιο των δημοκρατικών την Πενσιλβάνια, που είναι σημαντική πολιτεία για τους Δημοκρατικούς, εάν θέλουν να δουν Λευκό Οίκο.
Άργησε να προβεί σε δηλώσεις μετά την ήττα της, τις πραγματοποίησε μία μέρα μετά δηλώνοντας «να είστε ανοιχτόμυαλοι και είναι ευκαιρία του Τραμπ να κυβερνήσει».
Μάλλον η Χίλαρι ήταν μία όχι και τόσο καλή υποψηφιότητα για τους Δημοκρατικούς, εάν ο Τραμπ είχε έναν άλλον απέναντι του, ίσως να μην κέρδιζε, αλλά με το εάν δεν φτιάχνεις ιστορία.
Είναι πολύ νωρίς να πούμε για την εξωτερική πολιτική που θα ακολουθήσει ο νέος πλανητάρχης, θέλει όπως έχει πει να επαναπροσδιορίσει τις «παγωμένες» σχέσεις με την Ρωσία και με την Τουρκία. Δεν ξέρουμε τι στάση θα κρατήσει για την Ελλάδα, είναι όμως πολύ πιθανό να μας αφήσει μόνους με την Γερμανία. Το ζήτημα είναι τι θα κάνει εάν αποσύρει την «ομπρέλα» της Αμερικής από την Ευρώπη και την αφήσει μόνη της να αντιμετωπίσει τα προβλήματα της, αλλά είναι φανερό ότι η Ευρώπη δεν μπορεί, γιατί επίσης είναι φανερό το έλλειμμα ηγεσίας που έχει.
Η Αμερική διχάστηκε και ακόμα δεν μπορεί να πιστέψει την εκλογή Τραμπ.
Η Ελλάδα ετοιμάζεται να υποδεχτεί τον Ομπάμα, αλλά η Αμερική του Ομπάμα τελειώνει και σε αυτήν την επίσκεψη ο απερχόμενος πρόεδρος δίνει πιο πολύ βάρος στην προσωπικότητα που θα δείξει στην Αθήνα, αλλά σημαντικό είναι τι θα πει για την δημοκρατία από την στιγμή που θα βρίσκεται στην βιτρίνα της δημοκρατίας.
Η επίσκεψη Ομπάμα έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα μοιάζει με μία photo opportunity.
Ας ελπίσουμε ο κόσμος του Τραμπ να μην αποδειχθεί πιο ασταθής. Έχει δύο επιλογές ο Τραμπ είτε να αφομοιώσει το σύστημα είτε να κάνει όσα έλεγε προεκλογικά.
Μέχρι τότε τηρούμε στάση αναμονής.
Για περισσότερα άρθρα του Δημήτρη Τζελέπη πατήστε εδώ!
