“Στη διαδήλωση καλούσαν ακροδεξιές οργανώσεις, καθώς και οργανώσεις με εθνικιστικό προσανατολισμό. Τα περισσότερα ελληνικά κόμματα, ο δήμαρχος της Θεσσαλονίκης και η ηγεσία της ορθόδοξης εκκλησίας είχαν ταχθεί εναντίον των διαδηλώσεων. Η αστυνομία υπολογίζει τον αριθμό των διαδηλωτών σε 50.000” έγραφε η Die Zeit, και δεν ήταν η μόνη. Deutsche Welle, Daily Mail, Arab News και πολλά άλλα ειδησεογραφικά πρακτορεία λένε ότι οι διαδηλωτές ήταν σκληροπυρηνικοί κληρικοί και νεοναζί της Χρυσής Αυγής.
“Μα δεν ήταν έτσι” μπορεί να σκέφτεστε. Είναι αστείο να λέμε ότι οι διαδηλωτές ήταν μόνο τριάντα ή πενήντα χιλιάδες άτομα. Η πιο ρεαλιστική εκτίμηση του ellinikahoaxes.gr έδινε γύρω στις 350.000, κάτι που επαληθεύτηκε και από τον Γ.Γ. του συλλόγου τοπογράφων Β. Ελλάδος που υπολόγισε τον κόσμο ανάμεσα στις 280.000 και τις 400.000 άτομα. Γνωρίζοντας ότι η Χ.Α. πήρε λιγότερους από 400.000 ψήφους σε όλη την Ελλάδα, προφανώς είναι ολοσδιόλου αδύνατον να ήταν όλοι οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής. Άλλωστε, μπορεί και εσείς να συμμετείχατε ή να γνωρίζετε κάποιον που συμμετείχε, ο οποίος ίσως να είναι ακόμα και αριστερής ιδεολογίας. Αυτό όμως που τελικά κατάλαβε ο μέσος ξένος αναγνώστης είναι ότι κάποιοι πειραγμένοι ακροδεξιοί που έχουν παράδοση στα μπάχαλα έχουν βάλει στο μάτι την γειτονική χώρα.
Ειλικρινά, τι διπλωματικό κέρδος μπορεί να υπάρχει από την αναπαραγωγή αυτής της είδησης;
Μη πείτε ότι φοβίσαμε τους Σκοπιανούς. Έχουν άλλα πολύ σοβαρότερα πράγματα να τους φοβίζουν –όπως για παράδειγμα οι υπαρκτές επεκτατικές βλέψεις της Αλβανίας, το οποίο είναι και από τα κύρια διαπραγματευτικά μας χαρτιά. Άλλωστε δεν φοβήθηκαν όταν μαζευόταν ένα εκατομμύριο κόσμου σε συλλαλητήριο –όσο δηλαδή ο μισός πληθυσμός της χώρας τους-, τώρα θα φοβηθούν;
Ούτε, προφανώς, βοηθήσαμε την διαπραγμάτευση, αφού εύκολα η άλλη πλευρά μπορεί να ισχυριστεί ότι 50.000 άτομα μαζεύονται εύκολα Τετάρτη βράδυ σε ένα στάδιο για να παρακολουθήσουν την ομάδα τους στο Champions League, ή ότι δεν θεωρεί σωστό η κυβέρνηση να χρησιμοποιεί ως επιχείρημα μία μικρή διαδήλωση κάποιων βλαμμένων νεοναζί.
Το διπλωματικό όφελος, λοιπόν, σχεδόν εκμηδενίστηκε από τον τρόπο που παρουσιάστηκε στον ξένο τύπο η είδηση. Ποιος όμως ευθύνεται για αυτό;
Πρώτα απ’ όλα, ας μη κρυβόμαστε. Όντως υπήρχαν και νεοναζί στο συλλαλητήριο. Υπάρχουν άλλωστε και φωτογραφίες που το αποδεικνύουν, αλλά και τα μπάχαλα που ακολούθησαν με το κάψιμο του νεοκλασσικού κτηρίου και τη βεβήλωση του μνημείου των Ελλήνων Εβραίων της Θεσσαλονίκης. Το ότι υπήρχαν και διάφοροι μασκαρεμένοι αρχαίοι πολεμιστές με την ασπίδα τους, το σπαθί τους και τη μισή μέτρο σάρισσά τους που θα έκανε κάθε ιστορικό να ξεριζώσει τα μάτια του, μάλλον μας έφερε πιο κοντά στους Σκοπιανούς με τα κιτς αγάλματα του Μέγα Αλέξανδρου παρά μας παρουσίασε ως θεματοφύλακες της αυθεντικής ιστορίας. Αλλά ακραία φαινόμενα υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν πάντα σε κάθε μορφής λαϊκή συγκέντρωση. Πόσο μάλλον αυτού του όγκου και όταν δεν υπάρχει περιφρούρηση.
Παρόλα αυτά, η όποια δυναμική δημιουργήθηκε σε διεθνές επίπεδο από το συλλαλητήριο τελικά εξανεμίστηκε ολοκληρωτικά από το άτομο που την είχε περισσότερο ανάγκη από όλους, τον ίδιο τον κ. Τσίπρα, αφού αυτός ως πρωθυπουργός κάθισε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τον Σκοπιανό ομότιμό του κ. Ζάεφ.
Οργανωμένα ο ΣΥΡΙΖΑ προσπάθησε να υποβαθμίσει τη συμμετοχή του κόσμου αλλά και το ποιόν των συμμετεχόντων. Δεν υπάρχει ίσως χαρακτηριστικότερη περίπτωση από αυτή του προσωπικού φίλου του Πρωθυπουργού Παύλου Πολάκη, που μίλησε για 90.000 κόσμο, νοσταλγούς της χούντας, χρυσαυγίτες, τρελαμένοι του αρχαίου ελληνικού πνεύματος, σκοταδιστικό τμήμα της εκκλησίας κλπ, μία θέση η οποία υιοθετήθηκε και υποστηρίχτηκε από την κυβέρνηση στα ΜΜΕ.
Ας πούμε λοιπόν ότι είστε κάποιος Γερμανός δημοσιογράφος που πρέπει να γράψει 300 λέξεις για την εφημερίδα του σχετικά με το συλλαλητήριο στην Θεσσαλονίκη. Ποιόν θα εμπιστευτείτε ως πηγή; Το Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων που μιλάει για ακροδεξιούς και περιορισμένο κόσμο, την Κυβέρνηση που το επιβεβαιώνει δημοσίως, την αστυνομία που μίλησε για 90000 άτομα ή τους διοργανωτές που, σε αντίθεση με όλους τους προηγούμενους, δεν έχουν κάποια επίσημη υπόσταση; Η μόνη περίπτωση κάποιο μέσο να μετέδιδε την είδηση θετικά προς την Ελλάδα ήταν αν υπήρχε κάποιος Έλληνας συντάκτης ή αν τύχαινε να έχουν ως πηγή κάποιο άλλο ελληνικό μέσο ενημέρωσης στα αγγλικά, π.χ. την αγγλόφωνη έκδοση της Καθημερινής. Ευτυχώς έτυχε και σε αρκετές περιπτώσεις ίσχυσε μία από τις δύο αυτές εξαιρέσεις.
Τι κέρδισε όμως η Κυβέρνηση με την στάση της;
Έλα ντε… Σίγουρα δεν κέρδισε ψήφους, αφού ακόμα και αν κάποιος ήταν κάθετα αντίθετος με το συλλαλητήριο, μάλλον πιο πολύ τον εξέφρασε ο Θεοδωράκης και η Φώφη, παρά ο εθνικός τραμπούκος και προσωπικός φίλος του Πρωθυπουργού, ο Αναπληρωτής Υπουργός Υγείας. Το μόνο που μπορεί κάποιος να σκεφτεί ως πιθανό κέρδος είναι η επένδυση του Πρωθυπουργού στον εσωτερικό διχασμό στη ΝΔ, κάτι που είναι διακριτό και στα αριστερά ΜΜΕ αλλά και στην ρητορική των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ. Αυτό που ίσως δεν καταλαβαίνουν είναι ότι η ΝΔ έχει την πολυτέλεια σε θέματα γραμμής και απόψεων να είναι ένα μπάχαλο, αφού στην πραγματικότητα από την ίδρυσή της ποτέ δεν σταμάτησε να είναι μπάχαλο. Σίγουρα δεν την ωφελεί, αλλά αυτό το εσωκομματικό χάος μάλλον είναι η φύση της και όχι κάτι το πρωτόγνωρο.
Τι στάση πρέπει λοιπόν να κρατήσει ο Τσίπρας στο επόμενο συλλαλητήριο; Η απάντηση είναι απλή: την εθνικά επωφελή. Όπως (περίπου) είχε πει και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης το 1992, τα συλλαλητήρια από μόνα τους δεν βοηθάνε, οπότε τουλάχιστον ας τα κάνετε μαζικά. Ας κάνει ό,τι έκανε αυτός, χρησιμοποιώντας τα ως διαπραγματευτικό όπλο. Αν λοιπόν μαζευτούν 250.000 άτομα στην Αθήνα, ας βγει ο ΣΥΡΙΖΑ να υποστηρίξει ότι πήγαν 400.000 –δεν νομίζω άλλωστε η παρέα του Αλέξη Τσίπρα να έχει πρόβλημα με τα ψέματα, ας τα πει μια φορά και για το καλό της χώρας.
Δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να ξαναπεί ότι ήταν κάποιοι μεμονωμένοι ακροδεξιοί και νεοναζί, ούτε να αφήσει να αιωρούνται υπόνοιες ότι εμείς έχουμε αλυτρωτικές τάσεις, όπως παραλίγο να γίνει στη Θεσσαλονίκη. Αυτό που πρέπει να κάνει είναι μία απλή, λιτή δήλωση που να αποδέχεται το βροντερό μήνυμα του κόσμου και να του υπόσχεται ότι θα κάνει το καλύτερο δυνατό για την Ελλάδα, χωρίς να αδικείται η γειτονική μας χώρα. Αν έχει πρόβλημα, θα τον βοηθήσω εγώ. Να, την έχω ήδη γραμμένη:
«Σήμερα εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες διαδήλωσαν υπέρ μιας λύσης η οποία να σέβεται την ιστορία, τον πολιτισμό και την κληρονομιά της χώρας μας. Το μήνυμα του κόσμου ήταν βροντερό. Το κρατάω και του υπόσχομαι ότι θα κάνω το καλύτερο δυνατό για την Ελλάδα, χωρίς να αδικείται η γειτονική μας χώρα».
Χωρίς να κάνει κωλοτούμπα στις δικές του θέσεις, προσθέτει ένα διαπραγματευτικό χαρτί στο τραπέζι, όπως θα έκανε κάθε νορμάλ Πρωθυπουργός. Τόσο δύσκολο είναι, τουλάχιστον στα εθνικά θέματα, ο Τσίπρας να γίνει για λίγο ένας νορμάλ Πρωθυπουργός;
Υ.Γ. Δεν μετράω την επίθεση στον Κώστα Ζουράρι ως μία κίνηση εθνικιστών νεοναζί, αφού κατά πάσα πιθανότητα μάλλον έγινε για οπαδικούς λόγους. Οπαδοί έχουν πλακώσει στο ξύλο γνωστούς μου για πολύ πιο ασήμαντους λόγους, οπότε μετά τα βρισίδια προς τον Άρη το είχα στο μυαλό μου ως κάτι το αναμενόμενο. Θα μου πείτε, τι διαφορά έχει ένας τραμπούκος ζαμπονοκέφαλος οπαδός από έναν τραμπούκο νεοναζί; Για εμένα μόνο μία: οι ναζί πλακώνουν όλους τους υπόλοιπους, ενώ οι ζαμπονοκέφαλοι οπαδοί πλακώνουν ο ένας τον άλλο, ίσως όπως στην συγκεκριμένη περίπτωση.
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!
