Ξέρω έναν οπαδό του Σώρρα. Σταματήσαμε να μιλάμε πριν από λίγα χρόνια, πριν ακόμα αρχίσει να ανεβάζει στο facebook φωτογραφίες από αυτές που δείχνουν στα δελτία ειδήσεων για να δείξουν το κόλλημα των οπαδών του Σώρρα με την Αρχαία Ελλάδα, αλλά πριν ήμασταν για χρόνια φίλοι. Ιδιοφυία δεν ήταν, αλλά σε καμία περίπτωση δεν ήταν χαζός. Ήταν ένας σχετικά έξυπνος άνθρωπος, λίγο κλειστός, με αγάπη για το διάβασμα και τις τέχνες. Ναι, ήταν λίγο συνωμοσιολόγος, αλλά έτσι είναι οι περισσότεροι Έλληνες. Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει κάποιον να πιστεύει στον Αρτέμη Σώρρα;
Ας αφήσουμε λίγο στην άκρη τις επικλήσεις στον Απόλλωνα και τους όρκους στον Δία (για να μη πέσει κεραυνός να μας κάψει βρε…) και ας δούμε μερικές από τις παράλογες υποσχέσεις του Σώρρα. Ο Αρτέμης Σώρρας λοιπόν υποσχέθηκε ότι θα φέρει στην Ελλάδα 600 δις ευρώ. Ο Αλέξης Τσίπρας υποσχέθηκε διαγραφή του μεγαλύτερου τμήματος του χρέους, δηλαδή τότε γύρω στα 160 δις, και ότι θα πάρει τις Γερμανικές αποζημιώσεις, δηλαδή περίπου 270 δις, μόνο από αυτές τις δύο υποσχέσεις σύνολο 430 δις. Ως μέτρο σύγκρισης, ο Μπιλ Γκέιτς έχει κάτι λιγότερο από 80 δις ευρώ και το σημερινό χρέος της Ελλάδας είναι περίπου 350 δις.
Ο Αρτέμης Σώρρας υποσχέθηκε ότι θα έδινε 20.000€ σε κάθε ψηφοφόρο του αν κέρδιζε τις εκλογές. Αν έπαιρνε τους ψήφους του ΣΥΡΙΖΑ, θα έπρεπε να δώσει περίπου 38,5 δις εφάπαξ στους ψηφοφόρους του. Ο Αλέξης Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ από μόνοι τους κοστολόγησαν το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης στα περίπου 11,3 δις τον χρόνο, άρα για την τετραετία 45,2 δις. Ως μέτρο σύγκρισης, η κυβέρνηση στον προϋπολογισμό του 2017 για όλο τον χρόνο προβλέπει συνολικά έσοδα από φόρους 50,4 δις.
Ο Αρτέμης Σώρρας λέει ότι έχει τέσσερις μετοχές από την Τράπεζα Ανατολής, οι οποίες κοστίζουν 670 δις η μία και τις οποίες έχει δωρίσει στο Ελληνικό κράτος. Υποστηρίζει επίσης ότι πούλησε για 3 τρις –όχι δις, τρις- στις ΗΠΑ μία μυστική αρχαία ελληνική τεχνολογία που επέτρεψε σε ένα διαστημόπλοιο να κινείται στο διάστημα επί 17 μήνες χωρίς καύσιμα*. Ο Αλέξης Τσίπρας είπε ότι μόλις ακούσουν τις θέσεις του οι Ευρωπαίοι θα μας παρακαλάνε να μας δανείσουν.
Παρουσιάζοντας τα πράγματα με αυτόν τον τρόπο φαίνεται λες και το να πιστέψεις τον Τσίπρα και το να πιστέψεις τον Σώρρα είναι το ίδιο και το αυτό. Γνωρίζουμε όμως πολύ καλά ότι το ένα είναι πολύ πολύ πιο τρελό από το άλλο. Ποια διαφορά όμως έχουν μεταξύ τους και, τελικά, γιατί τους πιστεύουμε;
Ας ξεκινήσουμε λέγοντας κάτι που θα έπρεπε να είναι προφανές: το ότι κάποιος ψήφισε ένα κόμμα, όποιο και αν είναι αυτό, δεν τον κάνει αυτόματα έξυπνο ή ηλίθιο. Παντού υπάρχουν έξυπνοι και παντού υπάρχουν ηλίθιοι. Ο Δρ. C.M.Cipolla, ο άνθρωπος που έγραψε το «Οι βασικοί νόμοι της ανθρώπινης ηλιθιότητας» εξηγούσε ότι ηλίθιοι υπάρχουν παντού, σε όλες τις κοινωνικές ομάδες και σε όλα τα μορφωτικά επίπεδα, ακόμα και ανάμεσα σε κορυφαίους πανεπιστημιακούς και νομπελίστες. Άρα η ψήφος κάποιου από μόνη της δεν σημαίνει τίποτα. Άλλωστε, όπως σας είπα και στην αρχή, ο μόνος άνθρωπος που έχω γνωρίσει που ήταν οπαδός του Σώρρα μάλλον ήταν πιο έξυπνος από τον μέσο όρο και σίγουρα πιο διαβασμένος. Τι ήταν λοιπόν αυτό που τον έκανε οπαδό του Σώρρα;
Πρώτα από όλα, η έλλειψη επιλογής. Μπορούμε να το δούμε αυτό και στην περίπτωση Τσίπρα, όπου πολλοί καταλάβαιναν ότι έλεγε ψέματα επιπέδου Σώρρα, αλλά ούτως ή άλλως τον υποστήριζαν όταν έβλεπαν ότι η εναλλακτική θα ήταν 4 ακόμα χρόνια Σαμαράς. Τα κατορθώματα του Αλέξη Τσίπρα έχουν κάνει πολλούς από εμάς να ξεχάσουμε ότι ο Αντώνης Σαμαράς είναι από τους πιο αντιπαθητικούς πολιτικούς της σύγχρονης ιστορίας μας και ότι υπάρχουν πάρα πολύ καλοί λόγοι για αυτό. Γιατί λοιπόν να μη ψηφίσεις ΣΥΡΙΖΑ όταν βλέπεις ότι η εναλλακτική ήταν ο τότε πιο μισητός άνθρωπος στην Ελλάδα;
Αντίστοιχα, γιατί να μην εμπιστευτεί κάποιος τον Αρτέμη Σώρρα όταν στα μάτια του όλοι οι υπόλοιποι είναι (κατά την άποψή του, την οποία καλλιέργησαν τόσο μερίδα των πολιτικών όσο και μερίδα των media) διεφθαρμένοι προδότες του Έθνους; Με αυτήν τη λογική, ξαφνικά πολλές επιλογές βγάζουν νόημα. Γιατί να μην εμπιστευτεί κάποιος τη Χρυσή Αυγή για τους ίδιους ακριβώς λόγους; Γιατί όχι το ΚΚΕ όταν όλοι οι άλλοι είναι καπιταλιστές; Γιατί όχι την ΝΔ όταν όλοι οι άλλοι είναι ανεύθυνοι μπαχαλάκηδες; Γιατί όχι το Ποτάμι όταν όλοι οι υπόλοιποι δεν έχουν ιδέα από οικονομία;
Ένας επίσης πολύ καλός λόγος είναι η απελπισία. Έχουμε μάθει ότι όλα λύνονται, ότι πάντα θα συμβεί κάτι μαγικό, ότι θα μιλήσει το θαυμαστό ελληνικό DNA ή ότι θα έρθει κάποιος σωτήρας και η Ελλάδα ξανά προς τη δόξα τραβά-τραβά-τραβά. Όταν λοιπόν κάποιος μας παρουσιάζεται ως ο μόνος σωτήρας, είναι πολύ λογικό το να βασίζουμε τις ελπίδες μας επάνω του ακόμα και κόντρα σε κάθε λογική, γιατί έτσι έχουμε μάθει, γιατί χωρίς αυτόν δεν υπάρχει άλλη ελπίδα. Ο λαός μας λέει «ο πνιγμένος από τα μαλλιά του πιάνεται» και έχει δίκιο.
Φυσικά, ένας λόγος είναι ότι και το ότι είμαστε αμόρφωτοι και απαίδευτοι. Το ότι κάποιοι είναι πιο διαβασμένοι από τους υπόλοιπους και πιο σπουδαγμένοι δεν σημαίνει ότι γνωρίζουν τι είναι η δημοκρατία και πως λειτουργεί το πολίτευμά μας. Ακόμα και στο πολίτευμά μας –που όπως δείχνω εδώ δεν είναι δημοκρατία– μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τους κανόνες και να διαλέξουμε καλύτερα άτομα να μας διοικούν από αυτά που έχουμε τώρα. Ή μπορούμε να εκμεταλλευτούμε τους κανόνες και να κινηθούμε προς μία πιο δημοκρατική μορφή διακυβέρνησης του τόπου, ξεκινώντας από το να εκπαιδεύσουμε τους νέους στο να σέβονται την διαφορετική άποψη του διπλανού τους κατανοώντας ότι δεν είναι ηλίθιος, αλλά κάποιος που μετά από πολύ σκέψη κατέληξε σε κάποιο δικό του συμπέρασμα που είναι διαφορετικό από το δικό μας.
Πολύ ουτοπικό, ε; Μην ανησυχείτε, το μεγαλύτερο πρόβλημα με την εκπαίδευση δεν είναι η κατανόηση του πολιτεύματός μας και της δημοκρατίας. Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι αυτό που αναφέραμε ακόμα πιο πριν: η πίστη ότι στο τέλος για την Ελλάδα όλα καταλήγουν μια χαρά. Ότι όλη η ιστορία μας είναι ένδοξες στιγμές και πως για όλα τα κακά ευθύνονται μόνο προδότες, Εφιάλτες και κερκόπορτες. Ξεχνάμε πάντα τις ευθύνες του λαού. Ξεχνάμε ότι αυτοί που έχτισαν τον Παρθενώνα έκαναν τη γενοκτονία στη Μήλο. Ξεχνάμε ότι εμείς ρίξαμε τον Ελ. Βενιζέλο, εμείς πολεμούσαμε τα αδέρφια μας στον εμφύλιο και σε κάθε εμφύλιο, εμείς εκλέξαμε τον Τσίπρα, τον Σαμαρά, τον Παπανδρέου και τον κάθε Πρωθυπουργό που προηγήθηκε και εμείς τους θεοποιήσαμε.
Οι τηλευαγγελιστές στις ΗΠΑ πείθουν ανθρώπους ότι αν τους στείλουν χρήματα για να αγοράσουν ιδιωτικό αεροπλάνο θα θεραπευτεί πιο εύκολα ο καρκίνος τους. Σίγουρα, αν υπάρχει κόλαση αυτοί οι άνθρωποι έχουν κλείσει πριβέ σουίτα στο χαμηλότερο μπουντρούμι της, αλλά αυτοί δεν είναι το πρόβλημα. Οι τηλευαγγελιστές, όπως και ο Σώρρας ή ο Τσίπρας, είναι συμπτώματα του προβλήματος. Γιατί όταν δεν βλέπεις άλλη επιλογή, όταν είσαι απομονωμένος και δεν έχεις κατανόηση από τους γύρω σου και από την πολιτεία, όταν δεν έχεις την απαραίτητη μόρφωση και εκπαίδευση για να ξεχωρίσεις τους τσαρλατάνους από τους σοβαρούς και όταν δεν έχεις οποιαδήποτε άλλη ελπίδα, τότε οι τηλευαγγελιστές, ο Σώρρας και ο Τσίπρας γίνονται λογική επιλογή. Ακόμα και αν αύριο εξαφανίζονταν όλοι τους, αν δεν διορθώσουμε την κοινωνία και τον εαυτό μας, τότε θα είναι απλά θέμα χρόνου μέχρι να βρεθούν άλλοι τσαρλατάνοι για να τους αντικαταστήσουν.
*Παρεμπιπτόντως, στο διάστημα σχεδόν δεν υπάρχει τριβή, οπότε δεν χρειάζεται οποιοδήποτε διαστημόπλοιο να χρησιμοποιήσει καύσιμα για κάποιο λόγο πέρα από το να στρίψει. Όχι ότι το παραμύθι του Σώρρα γίνεται λιγότερο παράλογο, αλλά είπα απλά να το αναφέρω.
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!
