γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Η πρότερη τερατώδη δημαγωγική συνθηματολογία τους οδήγησε στην ανικανότητα και την ανεπάρκεια διαχείρισης του κράτους σε καίριους τομείς. Πλέον δεν είναι μόνο η αμηχανία για την πραγματικότητα αλλά κύρια η ουσιαστική αδυναμία παραγωγής πολιτικής.
Και ενώ άπαντες οι οικονομολόγοι θεωρούν πως τα μέτρα για την οικονομική επάνοδο θα πρέπει να λαμβάνονται σταδιακά καθώς έχουμε μαραθώνιο μπροστά, ο mister cc είχε οικονομική πρόταση για τη μικρομεσαία επιχειρηματικότητα και μάλιστα εμπροσθοβαρή, αγώνα ταχύτητας δηλαδή. Αναμφίβολα έχει εμπειρία από Συμβούλια κορυφής.
Παρά τις υποσυνείδητες φαντασιώσεις μεγαλείου μια προσωρινή διάσχιση την έπαθε όταν οι δανειστές του ζητούσαν μία εμπροσθοβαρή και αξιόπιστη διαδικασία μεταρρυθμίσεων. Έτσι λοιπόν από το αλησμόνητο “φέρτε μου τη Μαρίνα να τη σκίσω”, γονυπετής παρακαλούσε να υπογράψει το τρίτο μνημόνιο και από κεκτημένη ταχύτητα το εμπροσθοβαρές το αμολάει κι εκείνος.
Οι σκελετοί λοιπόν και τα ξύλινα λόγια επανήλθαν. Το πλάνο του mister CC αφορά ένα νέο, ισορροπημένο, ρεαλιστικό και κοστολογημένο στις λεπτομέρειες πρόγραμμα. Διασφαλίζει την επόμενη ημέρα στη μικροεπιχειρηματικότητα με ξεκάθαρες χρηματοδοτήσεις, εκείνες του γνωστού υπερπλεονάσματος, και εγγυάται το μέλλον όπως στο απίστευτου κάλους πρόγραμμα Θεσσαλονίκης με την πολύωρη διαπραγμάτευση του ΄15. Εκείνη, τα οφέλη της οποίας βιώσαμε με ζήλο και άφατη χαρά…
Τι κι αν οι άεργοι τζιτζικάδες της άνοιξης είχαν στοχοποιήσει και τιμωρήσει σκληρά εξαιτίας των ιδεοληψιών τους την επιχειρηματικότητα και το κέρδος, θεωρώντας τους επαγγελματίες του μόχθου κλέφτες και μπαταχτσήδες, ενώ σήμερα προβάλλουν ως τιμητές. Τι κι αν η Ευρώπη που σήμερα στηρίζει τη χώρα είχε Μερκελιστές, τοκογλύφους τροϊκανούς, επίβουλους, βάρβαρους και τα συναφή. Tο κυνικό και αλλοπρόσαλλο πρόσωπο της φυσιογνωμίας του λαϊκισμού με την αντιεπιχειρηματική νοοτροπία πρέπει να ξεχαστεί και το υποτιθέμενο αντιμνημονιακό και ταξικό πρόσημο να περάσει στη λήθη. Από ανέξοδο τάξιμο άλλωστε γνωρίζουν καλά.
Το αδιέξοδο είναι προφανές. Η σύγκρουση αντιλήψεων σχετίζεται με το λαό, καθώς δεν έχουν πειστικές απαντήσεις στα σύγχρονα προβλήματα και αναμασούν αναχρονιστικές ιδέες και άγονα ιδεοληπτικά στερεότυπα περασμένων δεκαετιών. Η πρότερη οικειοποίηση της οργής και του θυμού για την υποτιθέμενη κοινωνική σωτηρία και αξιοπρέπεια, κατέδειξε την απόλυτη αερολογία των ρημάτων τους και γι’ αυτό δεν ασχολείται κανείς. Άσκοπο χάσιμο χρόνου. Φαίνεται πως ο mister Capital Control δεν διδάχτηκε τίποτε από τα παθήματα των προηγούμενων ετών και θεωρεί τους πολίτες ανόητους, σε αντίθεση με τους τελευταίους που ακόμη το φυσάνε…
