γράφει ο Δημήτρης Κοντογιάννης.
Κάθε φορά που ξαναέρχεται στην επικαιρότητα το θέμα με τις άδειες του εκτελεστή της 17 Νοέμβρη Δημήτρη Κουφοντίνα δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι πόσο υποκριτικές είναι οι δικαιολογίες του κάθε Ρουβίκωνα.
Ας υποθέσουμε το εξής: ο κατά συρροή δολοφόνος της Κύπρου, ο λεγόμενος «Ορέστης», ας πούμε ότι για κάποιο περίεργο λόγο φυλακίζεται στην Ελλάδα. Μετά από λίγα χρόνια έχει το δικαίωμα να ζητήσει άδεια, όπως ακριβώς και ο Δημήτρης Κουφοντίνας. Ταυτόχρονα, δηλώνει ολωσδιόλου αμετανόητος και δεν έχει ζητήσει καμία συγγνώμη. Οι αρμόδιοι δικαστικοί απορρίπτουν το αίτημά του για άδεια. Πώς θα αντιδράσει ο Ρουβίκωνας;
Αν σας φαίνονται ασύμμετρα τα δύο μεγέθη, όντως είναι. Ο Δημήτρης Κουφοντίνας έχει δολοφονήσει 11 άτομα, ενώ ο «Ορέστης» πρόλαβε “μόνο” επτά.
Προφανώς σκέφτεστε ότι άλλα τα θύματα του Κουφοντίνα και άλλα του «Ορέστη», είναι όμως έτσι; Δεν θα έπρεπε να είμαστε όλοι ίσοι απέναντι στον νόμο, είτε πρόκειται για ένα άρρωστο κοριτσάκι 8 ετών, είτε για έναν προβεβλημένο Βουλευτή; Γιατί η δολοφονία του ενός να είναι διαφορετική από του άλλου;
Αν ο πατέρας της Άννυ, που κατηγορείται ότι σκότωσε, τεμάχισε και μαγείρεψε το παιδί του, ζητήσει άδεια; Ο συγκεκριμένος δεν υπάρχει περίπτωση να εμπλακεί σε άλλη υπόθεση δολοφονίας και διαμελισμού και έχει δηλώσει ότι έχει μετανιώσει, σε αντίθεση με τον Κουφοντίνα. Αν σε αυτόν τον ψυχοπαθή αρνηθούν να δώσουν άδεια, θα διαμαρτυρηθεί ο Ρουβίκωνας;
Ίσως κάποιοι να πουν ότι ο Κουφοντίνας ήταν στην πραγματικότητα επαναστάτης, ότι οι δικές του δολοφονίες είχαν έναν λόγο και στόχευαν σε κάποιο αποτέλεσμα που θα ήταν θετικό για όλο το κοινωνικό σύνολο. Τα ίδια δηλαδή που έλεγε και ο Τσαρλς Μάνσον, άλλος ένας ψυχοπαθής με λιγότερα θύματα από τον Δημήτρη Κουφοντίνα, με παρόμοιους οπαδούς με αυτούς του Κουφοντίνα. Και ο Τσαρλς Μάνσον είχε πολύ καλή δικαιολογία όταν διέταξε να σκοτώσουν τη Σάρον Τέιτ –κάτι σχετικά με το τέλος του κόσμου- και οι οπαδοί του ειλικρινά τον πίστευαν. Τι τον κάνει τόσο διαφορετικό από τον Δημήτρη Κουφοντίνα; Ότι η δικαιολογία του εγχώριου ψυχοπαθή δολοφόνου ήταν πιο πιστευτή;
Αν εγώ ή εσύ αναγνώστη βρεις μια πιστευτή δικαιολογία, θα μπορείς να βγεις στους δρόμους και να αρχίσεις να παίρνεις κόσμο σβάρνα; Σκεφτείτε το εξής: αν αύριο κάποιος ακροδεξιός ψυχοπαθής δολοφονήσει ένα μέλος της κυβέρνησης ως αντίδραση στην συμφωνία των Πρεσπών, τι τον διαφοροποιεί από τον Κουφοντίνα; Ότι ο ένας δηλώνει αριστερός επαναστάτης ενώ ο άλλος δεξιός επαναστάτης; Αμφότεροι δολοφόνοι είναι και η κοινωνία έχει υποχρέωση να διαφυλάξει τα μέλη της από αυτούς, ειδικά στην περίπτωση που είναι πρόθυμοι να συνεχίσουν τη δράση τους!
Ειλικρινά, δεν σας φαίνεται περίεργο που μόνο για τα δικαιώματα συγκεκριμένων ατόμων παραπονιέται ο Ρουβίκωνας; Υπάρχουν πολλοί κρατούμενοι στους οποίους απορρίπτεται η αίτηση για άδεια, γιατί μόνο για τον Κουφοντίνα παραπονιούνται; Γιατί δεν διαμαρτύρονται κάθε φορά που, σύμφωνα με αυτούς, παραβιάζονται τα δικαιώματα των κρατουμένων, όπως άλλωστε κάνουν οι οργανώσεις που ειλικρινά ενδιαφέρονται για τους συγκεκριμένους συμπολίτες μας; Γιατί οι Ρουβίκωνες ξυπνάνε μόνο όταν απορρίπτεται η αίτηση για άδεια του Κουφοντίνα και όχι σε αντίστοιχες περιπτώσεις;
Ας καταλάβουμε επιτέλους κάτι: ο Ρουβίκωνας και ο κάθε Ρουβίκωνας δεν είναι μια επαναστατική ομάδα. Είναι ένα τσούρμο από fans που στέλνουν ερωτικές επιστολές στον αγαπημένο τους δολοφόνο, ακριβώς όπως γίνεται με τους δολοφόνους στην Αμερική. Αν ο Κουφοντίνας δεν είχε καλό λέγειν και ήταν κακάσχημος, πιθανότατα θα είχε λιγότερους υποστηρικτές από τους σημερινούς. Δεν υπάρχει τίποτα που να τον ξεχωρίζει από άλλους serial killer με μαγνητική προσωπικότητα όπως τον Τσαρλς Μάνσον, εκτός από το ότι δεν έγιναν ποτέ υποστηρικτές του Μάνσον κυβέρνηση στις ΗΠΑ, γιατί το «έρχεται η αποκάλυψη» είναι λιγότερο σέξυ από το «κάνουμε ταξικό απελευθερωτικό αγώνα». Σίγουρα υπάρχει κάτι σωστό στα λόγια του καθενός. Όντως πρέπει να προστατεύουμε το περιβάλλον, όπως έλεγε ο Μάνσον και όντως δεν πρέπει να δίνονται φακελάκια, όπως λένε οι Ρουβίκωνες, αλλά αυτά απλά βοηθούν στο να μεταμφιεστεί η ψυχοπάθεια σε κάτι φυσιολογικό.
Εν κατακλείδι, αναρωτηθείτε το εξής: έχουμε μια ομάδα που παλεύει μόνο για τα δικαιώματα όσων ανήκουν σε αυτήν. Αν κάποιος είναι μέλος της , τότε αξίζει ειδικής μεταχείρισης. Αν όχι, τότε είναι ο εχθρός και πρέπει να συντριβεί. Ακόμα και ο θάνατος του αντιπάλου είναι δικαιολογημένος προκειμένου να επικρατήσει η σωστή ομάδα. Τι διαφορά έχει λοιπόν ο Ρουβίκωνας και οι λοιποί υποστηρικτές του Κουφοντίνα από τους συνηθισμένους φασίστες;
