Guest, slideshow-3

Ο πόλεμος και η ειρήνη που χάνεται

γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.

Ο τίτλος και το κείμενο που ακολουθεί γράφονται λίγες μέρες πριν από τις εκδηλώσεις μνήμης μιας ένδοξης επετείου. Αν και η λέξη “ένδοξη” χρειάζεται μια ειδική στάθμιση και μεταχείριση κρίνοντας από τα όσα ακολουθήσανε -κατά και μετά την ναζιστική κατοχή. Συν το γεγονός ότι με το “επίθετο” ένδοξος και εξυμνώντας πολεμικά κατορθώματα δίνουμε συγχωροχάρτι στον ίδιο τον πόλεμο που τα αποτελέσματά του τα ζήσαμε οι Έλληνες τότε και τα βλέπουμε καθημερινά, όχι μόνο στις οθόνες των τηλεοράσεων και των κομπιούτερ μας, αλλά στους δρόμους μας.

Δεν υπάρχει τίποτα καλό στον πόλεμο και ενώ όλα τα θετικά αναλώνονται στο συναίσθημα της ηθικής υποχρέωσης  υπεράσπισης των πατρώων εδαφών η οδυνηρή τραγικότητα των όσων ακολουθούν το μόνο που αφήνει είναι δάκρυα και απέραντο πόνο. Θάνατο και προσφυγιά.

Κι αν οι Έλληνες ήμασταν …Ελβετοί ίσως να είχαμε κάποιες δικαιολογίες για τις ανάρμοστες, ξενοφοβικές και δυστυχώς ρατσιστικές συμπεριφορές που εμφανίζονται όλο και πιο συχνά τα τελευταία χρόνια, αλλά είμαστε Έλληνες. Είμαστε οι Έλληνες της Μικράς Ασίας, οι Έλληνες της Αιγύπτου, οι Έλληνες του Πόντου, οι μετανάστες στην Αμερική, στην Γερμανία, στο Βέλγιο, στην Αργεντινή και στην Σουηδία. Είμαστε Δωριείς, Αιολείς και Ίωνες. Μετανάστες και πρόσφυγες από γεννήσεως του ελληνισμού.

Αλλά είμαστε και …κανίβαλοι. Και αν μπορούσε να υπάρχει κάτι χειρότερο του ρατσιστή και του ξενοφοβικού είναι ο κανίβαλος ρατσιστής και ξενοφοβικός. Ο φασίστας κανίβαλος και μάλιστα κρυμμένος και καλά φτιασιδωμένος πίσω από το πομπώδες: Μορφωτικός και πολιτιστικός σύλλογος.

Μετά τον πετροβολισμό των λεωφορείων που μετέφεραν πρόσφυγες ο Μορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος Βρασνών έβγαλε την ακόλουθη ανακοίνωση: “Ο Μορφωτικός Πολιτιστικός Σύλλογος Βρασνών ιδρύθηκε από τους κατοίκους του οικισμού το 1979 σε μια προσπάθεια αναβάθμισης του πολιτιστικού επιπέδου του χωριού αλλά, περισσότερο, της διατήρησης των πατροπαράδοτων ηθών και εθίμων, αυτών που κινδυνεύουν να χαθούν λόγω του σύγχρονου τρόπου ζωής. Άλλωστε οι κάτοικοι των Βρασνών είναι γηγενείς και όχι πρόσφυγες από την Μικρά Ασία και κατοικούν αυτόν τον τόπο περισσότερο από 2.000 χρόνια.”

Η αμορφωσιά, η άγνοια ακόμα και για τις ίδιες τις ρίζες τους, η βαρβαρότητα και η μισανθρωπία ξεχειλίζουν σε αυτό το εμετικό ανάγγελμα κανιβαλισμού και μισελληνισμού. Η λέξη “μισελληνισμός” σε αναφορά των του  Μορφωτικού Πολιτιστικού Συλλόγου Βρασνών είναι σωστή και μόνο με τις λέξεις κανίβαλος και ανθέλληνας μπορεί να ταιριάξει σαν χαρακτηρισμός.  Η δε έμμεσα υβριστική αναφορά στους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας είναι προσβολή για όλους μας.

Αλλά είναι και προειδοποίηση. Γιατί ενώ αυτές οι συμπεριφορές καταδικάζονται σε καιρό ειρήνης τι γίνεται όταν ο Ερντογάν τελειώσει με τους Κούρδους κι αποφασίσει ότι το Αιγαίο του ανήκει και είναι ….γηγενές Τουρκικό; Όπως κατά το μορφωτικό και πολιτιστικό μυαλό του Τουρκική γηγενής είναι και η Θεσσαλονίκη, η Κομοτηνή και η Ρόδος; Γιατί όχι και η Κρήτη; Γιατί όχι τα Βρασνά της Ευβοίας; Και τότε ποιος θα πετροβολάει τους πρόσφυγες από τα Βρασνά; Ποιος …γηγενής; Και γιατί να υπερασπιστεί κανείς εδάφη που οι πολιτιστικοί των Βρασνών θεωρούν αποκλειστική ιδιοκτησία τους κι όχι έδαφος ελληνικό που ανήκει σε όλους τους Έλληνες και όσους κατατρεγμένους συνανθρώπους της προστατεύει η Ελλάδα;

Ίσως να ακούγομαι υπερβολικός αλλά πώς να αντέξεις αυτή την συμπεριφορά όταν μάλιστα γίνεται στο όνομα της …Ελλάδας και των Ελλήνων εναντίον της …Ελλάδας και Ελλήνων και σε μια συγκυρία όπως αυτή που ζούμε αυτή τη στιγμή.

Και είναι οι συμπεριφορές οι κανιβαλιστικές, οι εγωκεντρικές και οι φασιστικές σαν αυτήν που φέρνουν τον πόλεμο πιο κοντά απομακρύνοντας την ειρήνη, γιατί αν το καλοσκεφτείτε ακόμα κι ο Ερντογάν κάτι παρόμοιο χρησιμοποιεί σαν άλλοθι και δικαιολογία για να σφάξει τους Κούρδους και να ζητάει το Αιγαίο και την Θράκη. Η μήπως υπάρχει κανένας που να πιστεύει πια ότι αν συμβεί το παραμικρό με τους Τούρκους θα επέμβουν οι …Αμερικάνοι ή οι Ρώσοι να μας σώσουν; Κούρδους θα μας κάνουν και το βλέπουμε πως γίνεται στην πράξη αυτή τη στιγμή.

Εδώ θα μου επιτρέψετε μια προσωπική ανησυχία με πολλές ενδείξεις αλλά καμία απόδειξη και χωρίς να θέλω να πέσω στη παγίδα των θεωριών συνωμοσίας. Η Αμερικανική κοινωνία είναι βαθιά και πολύ διχασμένη με τον πρόεδρο Τραμπ να έχει παραβιάσει όχι μόνο το Αμερικανικό σύνταγμα αλλά και το ελληνικό, το βραζιλιάνικο και κάθε άλλο δημοκρατικό σύνταγμα σε όλο το κόσμο. Το βασικότερο όμως είναι ότι έχει παραβιάσει κάθε ηθική αρχή που κρατάει μια κοινωνία ενωμένη και έννομη. Αλλά αυτή τη στιγμή βρίσκεται – νομικά τουλάχιστον – με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο και με την πιθανότητα να χάσει την τόσο κερδοφόρα γι αυτόν και την οικογένειά του εξουσία, ενώ παράλληλα βλέπει μια σταδιακά αυξανομένη φυγή από τους οπαδούς/ψηφοφόρους του. Μια λύση θα ήταν να “αλλάξει” αλλά αυτό τουλάχιστον στην περίπτωση Τραμπ φαίνεται αδύνατο. Τι άλλο μένει; Η “παραδοσιακή” κίνηση των αμερικανών προέδρων για να κερδίσουν ψήφους σε στιγμή απελπισίας, ένας πόλεμος. Και που καλύτερο μέρος για βομβαρδισμό από την πάντα προσοδοφόρα Μέση Ανατολή. Με τα Ιρανικά πετρέλαια να ψάχνουν …εκμεταλλευτή και τους αγιοταλάχ …εκπολιτισμό.

Μόνο που τώρα δεν υπάρχει διεθνής υποστήριξη και μέτωπο με συμμάχους κατά του δολοφόνου Σαντάμ, τώρα υπάρχει Πούτιν, και Ερντογάν και Νετανιάχου και συμφέροντα. Πάρα πολλά συμφέροντα που φτάνουν από το Τέξας μέχρι την Απαγορευμένη Πόλη του Πεκίνου. Και ξέρετε τι άλλο; Όταν βρέχει ατομικές βόμβες και ραδιενέργεια, όσο γενναίος και να είσαι, δεν έχεις χρόνο να πεις …ΌΧΙ!

Και ναι έχουν ευθύνη αυτοί που ψήφισαν τον Τραμπ αλλά η μεγαλύτερη ευθύνη και η αποτυχία βαρύνει αυτούς που κάλυψαν και συνεχίζουν να καλύπτουν τον Τραμπ εξυπηρετώντας προσωπικά μικροσυμφέροντα. Είναι αυτοί ακριβώς που καλύπτουν στην Ελλάδα, δυσκολεύοντας μάλιστα την δικαιοσύνη στην έρευνά της, τον Άδωνι Γεωργιάδη, τον Αντωνάκη Σαμαρά παρ’ όλες τις καταγγελίες, είναι αυτοί που έχουν καλύψει με ένα πέπλο επικοινωνιακών κόλπων τον Κυριακούλη και τις καθημερινές του αποτυχίες και τα ψέματα, είναι αυτοί που παίρνοντάς τα χοντρά δίνουν δύναμη στον Μαρινάκη, είναι αυτοί που ανέχονται τον ξενοφοβικό Καράογλου, είναι αυτοί που στηρίζουν τον άνευρο Κικίλια και τον χουντικό Βορίδη, είναι αυτοί που άνοιξαν τις πόρτες της Νέας Δημοκρατίας διάπλατα για να βολευτούν τα παιδιά της Χρυσής Αυγής. Είναι μια άρρωστη κοινωνία στα χέρια μιας διεφθαρμένης και καρκινοφόρας εξουσίας.

Από την Ουάσιγκτον μέχρι την Αθήνα και από τη Μανίλα μέχρι την Βουδαπέστη, από τον τρελό Τραμπ μέχρι τον επικίνδυνο Κυριακούλη κι από τον δολοφόνο Ντουτέρτε μέχρι τον φασίστα Όρμπαν, λαϊκιστές έχουν αρπάξει την εξουσία έτοιμοι να μας θυσιάσουν όλους στο βωμό της τσέπης τους και των συμφερόντων τους.

Η μόνη ελπίδα για ειρήνη; Να βρούμε την συνοχή και την ηθική μας σαν κοινωνία, να θυμηθούμε πως είναι να λες ΌΧΙ σε ψεύτικες και πλάνες υποσχέσεις, να αντισταθούμε στις συμμορίες Μπογδάνων, Κούλιδων και Αδώνιδων. Να πάρουμε πίσω την αξιοπρέπεια που μας έκλεψαν. Μόνο έτσι θα κρατήσουμε την ειρήνη.

**********************

Στο πνεύμα της επετείου ο Θάνος Ραφτόπουλος.

**********************

Στη φωτογραφία, googlαριστός Κυριακούλης!

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Θάνος Καλαμίδας, ένας Έλληνας στο Παρίσι και στο Λονδίνο και στο Βερολίνο και στο Τόκιο και τελευταία στο Ελσίνκι. Για εικοσαετία ελεύθερος σκοπευτής και αναλυτής για Βρετανικά μέσα με ανταποκρίσεις από τη Νότια Αφρική μέχρι την Κίνα, από την Νικαράγουα μέχρι το Σουδάν. Τα τελευταία χρόνια αναλυτής για Σκανδιναβικά, Βρετανικά και Γαλλικά έντυπα σε θέματα που κυρίως αφορούν την ευρωπαϊκή κοινότητα.

Ο πόλεμος και η ειρήνη που χάνεται

γράφει ο Θάνος Καλαμίδας. Ο τίτλος και το κείμενο που ακολουθεί γράφονται λίγες μέρες πριν από τις εκδηλώσεις μνήμης μιας

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο