Λίγους μήνες μετά, τον Μάιο, μια από τις πρώτες αποφάσεις της εθνικά υπερήφανης κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα ήταν να μην διεκδικήσει δικαστικά την επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα από το Βρετανικό Μουσείο, αφού προηγουμένως είχε απολύσει την Αμάλ Αλαμουντίν και το νομικό επιτελείο της.
Πριν από 10 ημέρες ο κ. Τσίπρας συναντήθηκε στο Λονδίνο με την πρωθυπουργό Τερέζα Μέη και το βασικό θέμα που έθεσε ήταν η επιστροφή των Ελγινείων!!!
Θα αναρωτηθεί κανείς: Πόση ξεδιαντροπιά; Πόσο ηλίθιους θεωρεί τους Έλληνες; Πόσο κοντή μνήμη έχουμε; Και πόσο μας αρέσει να μας κοροϊδεύει κάποιος που θεωρεί ότι μπορεί να μας χειρίζεται με άνεση όπως ο ταχυδακτυλουργός τα φύλλα μια τράπουλας κάνοντας μάλιστα τα δικά του κόλπα.
Κι όμως μας αρέσει…
Βλέπουμε στο πρόσωπο του Τσίπρα τον Έλληνα μικροκατεργαράκο. Τον Ζήκο του ελληνικού κινηματογράφου που ζητάει να τον κρατήσουμε να μη δείρει το αφεντικό του τη Μέρκελ, αλλά όταν έρχεται η ώρα μετατρέπεται στον καλύτερο ντιλιβερά των συμφερόντων της στην περιοχή. Βλέπουμε τον μπαγασάκο με τον οποίο όλοι γελάμε ή θυμώνουμε, αλλά στο τέλος του κάνουμε το χατίρι γιατί είναι καταφερτζής, το ατιμούλικο!!!
Αυτός όμως ο «μπαγασάκος» ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την κατάσταση την οποία βιώνουμε. Αυτόν τον κατεργαράκο κάναμε συνεταίρο στις δουλειές μας και αφέντη στον πόνο και στην ευτυχία μας, πού όλο και πιο σπάνια είναι. Αυτός, με το γλυκό χαμόγελο και τα ωραία επαναστατικά του λόγια μας οδήγησε στο κατώφλι της εξόδου από την ευρωπαϊκή οικογένεια, για να γίνει μετά ο μεγαλύτερος υποστηρικτής της και θεληματάς των επιθυμιών εκείνων που εξύβριζε.
Αυτός είναι ο Αλέξης Τσίπρας!!!
Και όλο αυτό το σκηνικό, με τα «ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα» και τις «αυταπάτες» θα μπορούσε να αποτελεί ένα καλό υλικό για μια φαρσοκωμωδία που θα την διηγούμαστε ο ένας στον άλλον για να ευθυμούμε και να περνάει η ώρα, αλλά το γεγονός ότι αυτός ο «τυπάκος» πιστεύει ότι έχει σώσει την Ελλάδα και τους Έλληνες και για τον λόγο αυτό πρέπει με κάθε μέσον να παρατείνει την παρουσία του στην εξουσία με κάθε μέσον, ακόμα και σε βάρος των εθνικών μας ζητημάτων, τον καθιστά επικίνδυνο για το μέλλον αυτής της χώρας.
Το πόσο επικίνδυνος είναι το βιώσαμε όλοι τον προηγούμενο μήνα με την περίφημη Συμφωνία των Πρεσπών, όπου μηδένισε την ιστορία και τους αγώνες των Ελλήνων ξεπουλώντας τα συμφέροντα μας, «αντί πινακίου φακής».
Το έδειξε και με τη συμφωνία για το Eurogroup, με τη συμφωνία για τον ΦΠΑ στα νησιά, με τη συμφωνία για το προσφυγικό… και έπεται η συμφωνία με την Αλβανία. Ο Θεός να βάλει το χέρι του, το οποίο ίσως μόνο του δεν αρκεί για να ανακόψει την θριαμβευτική πορεία με τις αλλεπάλληλες συμφωνίες του Αλέξη Τσίπρα.
Το χειρότερο όμως που ετοιμάζει προκειμένου να κρατηθεί πολιτικά ζωντανός, είναι η προσπάθειά του να διχάσει τους Έλληνες.
Επιχειρεί να ξυπνήσει εμφυλιοπολεμικά συναισθήματα και σε μια εποχή που η Ελλάδα χρειάζεται τους Έλληνες ενωμένους, αυτός υψώνει τείχη και διαχωριστικές γραμμές, χαρακτηρίζοντας όσους αντιδρούν στις συμφωνίες του ακροδεξιούς, φασίστες, νεοφιλελεύθερους κλπ.
Τώρα αν πιστέψατε ότι οι χαρακτηρισμοί αυτοί απευθύνονται σε διαφορετικά πρόσωπα, κάνατε λάθος γιατί τελικός στόχος είναι πάντα ο ίδιος: Ο Μητσοτάκης. Τώρα πώς το ίδιο πρόσωπο να είναι ακροδεξιό, με φασίζουσες τάσεις και ταυτόχρονα νεοφιλελεύθερο, μόνο ο Αλέξης Τσίπρας το ξέρει.
Και πάντως λίγη τσίπα αν συνόδευε τον κ. Τσίπρα, τότε δεν θα τολμούσε να μιλάει για ακροδεξιά, έχοντας τον Καμμένο συγκυβερνήτη του. Βέβαια κάποιοι λένε ότι επίκειται «διαζύγιο» μεταξύ των δύο εταίρων. Αλλά αυτό θα συμβεί όταν ο ένας για τον άλλον έχει απολέσει τη χρησιμότητά του ή, για να το πούμε καλύτερα, όταν ο ένας για τον άλλον θα έχει καταστεί βαρίδι! Και η στιγμή αυτή φαίνεται ότι πλησιάζει. Η απουσία Καμμένου από το τελευταίο Υπουργικό Συμβούλιο δεν ήταν καθόλου τυχαία. Η αποχώρησή τους από το κυβερνητικό σχήμα ακούγεται, λέγεται και γράφεται παντού, σε τέτοιο βαθμό μάλιστα που όταν συμβεί δεν θα παραξενέψει κανέναν.
Ο κ. Τσίπρας μέχρι τις εκλογές, οι οποίες πιθανότατα θα γίνουν εφέτος, θα έχει ανασύρει από τα συρτάρια του την σκαναδολογία. Δεν τον νοιάζουν οι αποφάσεις της Δικαιοσύνης. Τον νοιάζει να βρίσκονται στο εδώλιο πολιτικοί του αντίπαλοι. Το βλέπουμε ξανά και με την υπόθεση της Novartis και τις προαναγγελίες για διώξεις σε βάρος πρώην υπουργών. Πώς γνωρίζουν ότι θα γίνουν διώξεις; Ποια Δικαιοσύνη θέλει να το παίζει «τυφλή» αλλά είναι γαλιάντρα και κελαϊδάει στο Μαξίμου; Ποιοι είναι εκείνοι που θέλουν να διχάσουν και πάλι τους Έλληνες και με ποιο όφελος;
Η απάντηση είναι απλή. Ο κ. Τσίπρας προκειμένου να διατηρήσει το «2» ως πρώτο αριθμητικό νούμερο στα ποσοστά του, ώστε να κρατηθεί πολιτικά ζωντανός, είναι ικανός να κάνει τα πάντα. Η πτώση των ποσοστών του κάτω από 20% ισοδυναμεί με πολιτικό θάνατο. Για το λόγο αυτό ανεβάζει τους τόνους, διχάζει τους Έλληνες και υψώνει τείχη ανάμεσά τους. Συνταγή κλασσική για να αυξήσει τη συσπείρωσή του. Θεωρώντας δε ότι η ΝΔ έχει αντλήσει όσους ψηφοφόρους μπορούσε να αντλήσει και δεν έχει άλλα περιθώρια συσπείρωσης, πιστεύει ότι θα εγκλωβίσει ψηφοφόρους στο χώρο της Κεντροαριστεράς, φορώντας το ανάλογο κουστούμι (με γραβάτα) και πιπιλώντας την καραμέλα της κανονικότητας.
Το ερώτημα βέβαια είναι, θα γίνει πιστευτός από τον λαό; Γιατί για ποια κανονικότητα μιλάμε όταν ο ελεύθερος επαγγελματίας σε κάθε 100 ευρώ που βγάζει τουλάχιστον τα 72 τα επιστρέφει στο κράτος; Όταν ο συνταξιούχος βλέπει τη σύνταξη που πλήρωνε για μια ζωή να περικόπτεται στο μισό από ό,τι είχε υπολογίζει ως εργαζόμενος; Όταν ο άνεργος είτε δεν βρίσκει μεροκάματο και αν τελικώς βρει εργασία θα είναι μερική στα χαρτιά και στην πληρωμή, αλλά πλήρης στην πραγματικότητα; Όταν η φτώχεια καλπάζει και η διαφθορά των «εχόντων το ηθικό πλεονέκτημα» αριστερών είναι μεγαλύτερη από τη διαφθορά των διεφθαρμένων δεξιών;
Η συνεργασία των δύο ετερόκλητων κυβερνητικών εταίρων είναι βέβαιο ότι βαίνει προς το τέλος της.
Πρόκειται για ένα σκηνοθετημένο τέλος, ώστε να εξασφαλισθεί η πολιτική επιβίωσή τους. Ο ένας επιδιώκει να μη πέσει κάτω από 20% ώστε να έχει λόγο στην περίπτωση που η ΝΔ δεν λάβει αυτοδυναμία και να πιέσει σε νέες εκλογές με την ψηφισμένη απλή αναλογική. Ο άλλος ελπίζει να κάνει το παλικάρι και κάποιοι να τον πιστέψουν, ώστε να εξασφαλίσει το 3% και να μπει στη Βουλή, καθώς τα έξοδα είναι πολλά και η χρηματοδότηση από τον προϋπολογισμό να συνεχισθούν για το κομματικό απολειφάδι που του έχει απομείνει.
Θα το επιτρέψουμε;
Αν όχι, τότε ας κάνουμε την ψήφο μας, όντως το μεγαλύτερο όπλο για την καταδίκη της κυβέρνησης της αυταπάτης, του ταξικού μίσους, της εθνικής υποχωρητικότητας και του εθνικού διχασμού.
Ας βάλουμε ένα τέλος και ας επιστρέψουμε τον κ. Τσίπρα στα ποσοστά που του επέτρεπαν να λέει όσα είπε ξεγελώντας τον ελληνικό λαό. Στα ποσοστά από όπου ξεκίνησε το μοιραίο ταξίδι για τη χώρα, το ταξίδι της αυταπάτης, του 3%.
Στο χέρι μας είναι! Ο «μπαγασάκος» έχει πια γίνει πολύ επικίνδυνος για τη χώρα…
