Και όσοι ασχολούνται, μάλλον με φοβία και επιφυλακτικότητα το κάνουν παρά με το δέον πάθος και ενθουσιασμό ώστε το κόμμα να αλλάξει πορεία , νοοτροπίες, να απορρίψει όσα στο πρόσφατο ή το απώτερο παρελθόν το έβλαψαν και να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του με την κοινωνία και την οικονομία. Γιατί ας μην κοροιδευόμαστε: ένας από τους λόγους της τραγικής μείωσης της εκλογικής επιρροής του κόμματος στην ελληνική κοινωνία είναι και το συγκεχυμένο μήνυμα που προσπαθεί να εκπέμψει.
Τι ζητάμε όμως από αυτή τη διαδικασία; Τη στασιμότητα ή το άλμα προς τα εμπρός; Την ουσιαστική αλλαγή λειτουργίας της Νέας Δημοκρατία ή την διατήρηση της υπάρχουσας δομής προκειμένου να μην ταράξουμε «τα λιμνάζοντα ύδατα» και όσους επωφελούνται από αυτά; Τη συρρίκνωση της παράταξης ή την επαναφορά της σε εκλογικές νίκες που θα απαλλάξουν την χώρα από τους μαθητευόμενους μάγους του κ. Τσίπρα; Τις ξεκάθαρες θέσεις που εκπορεύονται από τις αρχές αι τις αξίες , από την αδιαμφισβήτητη ιδεολογική καθαρότητα της παράταξής μας, ή μια παλαιοκομματική λογική που στηρίζεται στη λογική του να χαϊδεύουμε αυτιά και να μην εκπληρώνουμε τις πολιτικές και ιδεολογικές παρακαταθήκες του Κωνσταντίνου Καραμανλή ;
Διλλήματα στα οποία όλοι μας θα κληθούμε να απαντήσουμε την 22α Νοεμβρίου τα οποία θα κρίνουν όχι μόνον το εσωκομματικά αποτέλεσμα αλλά κυρίως θα προσδιορίσουν και θα καθορίσουν την πορεία της παράταξης από ‘κει και πέρα. Η απόφαση για το ποια Νέα Δημοκρατία θέλουμε είναι στα χέρια μας.
Οι ανωτέρω προβληματισμοί έρχονται όμως να απαντήσουν και στο μείζον ερώτημα που απασχολεί την συντριπτική πλειοψηφία των νεοδημοκρατών και το οποίο έχει να κάνει με την ενότητα της παράταξης. Η ενότητα δεν απειλείται από τις δημοκρατικές διαδικασίες που προβλέπονται στο καταστατικό μας. Η ενότητα δεν απειλείται από τα πρόσωπα που διεκδικούν την αρχηγία του κόμματος . Ο μόνος παράγοντας που μπορεί να απειλήσει την ενότητα της παράταξης είναι η απουσία προοπτικής. Η αδυναμία να αμφισβητήσουμε την πολιτική κυριαρχία της αριστεράς και του κ. Τσίπρα και να παραμείνουμε απλοί θεατές όσων συμβαίνουν εις βάρος της κοινωνίας και της οικονομίας. Η εμμονή μας σε παλαιοκομματικές νοοτροπίες και λογικές που μας κρατούν εγκλωβισμένους στις συνεχείς ήττες και στη σταδιακή μείωση της κοινωνικής και εκλογικής μας επιρροής.
Γι’ αυτό η επιλογή στις εκλογές πρέπει να συνδέεται με το πρόσωπο εκείνο που συγκεντρώνει τα καλύτερα ποιοτικά χαρακτηριστικά , που κατά κοινή ομολογία είναι ο καλύτερος , που μπορεί να αναδιοργανώσει τον κομματικό μας μηχανισμό , που μπορεί να ανανεώσει πρόσωπα και νοοτροπίες και κυρίως αυτόν που θα κερδίσει εκλογές. Γιατί μην κρυβόμαστε: όταν επιλέγουμε Πρόεδρο στη Νέα Δημοκρατία επιλέγουμε και υποψήφιο Πρωθυπουργό.
Την ενότητα της παράταξης δεν την διασφαλίζει το παρελθόν της αλλά το μέλλον της. Την ενότητα της παράταξης δεν την διασφαλίζου οι ήττες αλλά οι νίκες. Την ενότητα της παράταξης δεν την διασφαλίζει η στασιμότητα αλλά η ανανέωση και το οξυγόνο που χρειάζεται. Αυτό είναι το χρέος μας και απέναντι στην παράταξη , αυτό είναι το χρέος μας απέναντι στη χώρα.
