Πέρα από την αδυναμία ουσιαστικής διαπραγμάτευσης, η Ελλάδα είναι ο πυλώνας σταθερότητας και ο ακρογωνιαίος λίθος της ευρωπαϊκής ασφάλειας. Διαμορφώνεται έτσι εξαιτίας των τραγικών λαθών του Ερντογάν. Για αυτό και τα επιτελεία επικεντρώθηκαν στα θέματα που άπτονται των ζητημάτων ασφαλείας στην ευρύτερη περιοχή και τον γεωπολιτικό ρόλο της Ελλάδας. Και επειδή για εκείνους το άμεσο μέλλον της γειτονιάς μας αλλάζει ραγδαία, άσχετα με τις αγκυλώσεις και ιδεοληψίες μας, και πήρανε προς ώρας αυτό που ήθελαν αλλά και δώσανε αυτό που επίσης ήθελαν. Συνέπεσε η επιθυμία μας με τη θέλησή τους.
Για εκείνους τα ζητήματα είναι απλά και ξεκάθαρα. Ούτε αιθεροβατούν, ούτε φαντασιώνονται. Δεν σκοπεύουν να σώσουν τον κόσμο. Ο κόσμος τους ακολουθεί. Άλλο business, άλλο γεωπολιτική και άλλο διασκέδαση. Έτσι η κλήση είχε συγκεκριμένο περιεχόμενο. Αφενός η βάση στη Σούδα και αφετέρου τα εμπορικά συμφέροντα, τα οποία εναλλάσσονται, είναι διαρκή και εν προκειμένω εξυπηρετούν και την Ελλάδα. Ενέργεια, αεροπλάνα, επιχειρήσεις και καζίνο για αρχή. Από τη μικρή αυτή γωνιά θα τροφοδοτείται η Ευρώπη. Ο East med είναι εδώ για άμεση και βιώσιμη λύση και μάλιστα με άνωθεν κάλυψη.
Οι θέσεις και οι ρόλοι ήταν ξεκάθαροι. Με κομμουνιστές είχαν να κάνουν και ποιος νοιάζεται; Ξεκαθάρισαν ποιος κάνει κουμάντο και ποιανού είναι αυτό το μαγαζί. Ξανθό γένος και πράσινα άλογα. Άλλωστε καλύτερα κομπάρσοι με την ψευδαίσθηση του μεγαλείου, παρά αποικία χρέους ή ανατολίτικη επαρχία. Ακόμη και οι νεοαποικιακές βλέψεις της Γερμανίας τελειώνουν με τις τοποθετήσεις του Τραμπ, καθότι οι θέσεις του περισσότερο ταιριάζουν με εκείνες του Μακρόν για την εθνική κυριαρχία, όπως τις εξήγγειλε ο τελευταίος στην Πνύκα για τη “νέα Ευρώπη”.
Ωστόσο η realpolitik και η λατρεμένη εξουσία απαιτεί πλείστες κυβιστήσεις. Από το πεζοδρόμιο της Γένοβας στα σκαλοπάτια του Λευκού Οίκου στην Ουάσινγκτον. Τι τα θέλουν τα σπουδαγμένα αμερικανάκια. Τι περισσότερο θα έκαναν; Τα ’χουν ήδη. Αδηφάγοι καταναλωτές της κουλτούρας των ΗΠΑ, ενίοτε και στη ρηχότερη εκδοχή της, είναι οι αριστεροί φαντασιόπληκτοι, ειδικά οι έχοντες σκίσει και μερικά μνημόνια. Και κάπως έτσι ο αντιαμερικανισμός γίνεται νεοατλαντισμός.
Και ενώ για κάποιους η υμνολογία στον Πρόεδρο δεν καταπίνεται, οι ανοησίες που ακούγονται ξεπερνούν κάθε φαντασία. Οι δε αστειότητες χαχανισμένων δημοσιογράφων είναι απίστευτες. Η πρεμούρα βέβαια του Αμερικανού προέδρου για εσωτερική κατανάλωση περιέπλεξε τα πράγματα.
Αλλά το θέμα δεν είναι το κόστος της αναβάθμισης. Το αίτημα ήτανε χρόνιο για τις Ε.Δ. Η ουσία είναι η διαρκής προχειρότητα, η ανοργανωσιά και η πολιτική μας μιζέρια. Η προσέγγιση του ζητήματος από την αξιωματική αντιπολίτευση ήταν εσφαλμένη. Οι τόνοι θα πρέπει να πέσουν, διότι σε θέματα υψίστης σημασίας για την εθνική ασφάλεια, δεν υπάρχουν περιθώρια αντιπολίτευσης. Εάν υπάρχουν καλύτερες προτάσεις να ειπωθούνε. Υπάρχουν πλείστα άλλα ζητήματα που προσφέρονται για χλευασμό ουσιαστική αντιπολίτευση. Όχι η άμυνα της χώρας.
Για να διαβάσετε περισσότερα άρθρα του Νίκου Γκίκα πατήστε εδώ!
