Η γενική κατρακύλα, όπως είναι φυσικό, συμπαρασύρει και τον κυρίως υπεύθυνο για το χάλι της χώρας, το άλλοτε ισχυρό ατού του ΣΥΡΙΖΑ, τον Αλέξη Τσίπρα.
Σε κάθε δημοσκόπηση ο κ. Τσίπρας βλέπει την επιρροή του στην κοινή γνώμη που άλλοτε σαγήνευε με τη ρητορική του, να του γυρίζει όλο και περισσότερο την πλάτη. Σιγά – σιγά το μεγάλο ατού του ΣΥΡΙΖΑ μετατρέπεται σε μεγάλο βαρίδι μιας και οι πολίτες ανακαλύπτουν ότι ο άλλοτε νταής της Ευρώπης, που θα έσκιζε τα μνημόνια και θα έστελνε την Μέρκελ σπίτι της έχει μετατραπεί σε «λουλού των Βρυξελλιώτικων σαλονιών» και σε «ντιλιβερά των συμφερόντων των ΗΠΑ και της Γερμανίας». Ο «αντάρτης» που θα άλλαζε την Ευρώπη, έχει γίνει υπηρέτης των αφεντικών της Ευρώπης και το «καλό παιδί» που όλοι οι πρώην αντίπαλοί του εκθειάζουν.
Μπορεί όμως ένας τέτοιος πρωθυπουργός να δώσει ξανά στην Ελλάδα αξιοπρέπεια και κύρος;
Μπορεί να ενισχύσει την υπόληψή της;
Μπορεί να την κάνει ξανά σεβαστή σε φίλους και εχθρούς όπως ήταν στο παρελθόν;
Μπορεί να υπερασπισθεί τα εθνικά της συμφέροντα με αξιώσεις;
Μπορεί να καθίσει απέναντι στους Ευρωπαίους ηγέτες και να μιλήσει ως ίσος προς ίσον;
Όχι. Φυσικά και δεν μπορεί.
Πως θα δει ως ίσο του και με σεβασμό τον κ. Τσίπρα όταν τον αντιμετωπίζουν ως τον «κατεργαράκο» , τον «μπαγασάκο» της Ευρώπης και στους περισσότερους εκ των συνομιλητών του χρωστάει χάρες επειδή κάλυπταν τις διαρκείς γκάφες του, ιδιαίτερα δε του πρώτου εξαμήνου του 2015; Δεν είναι εφικτό κάτι τέτοιο και για πολιτικούς και για ψυχολογικούς λόγους. Το μόνο που μπορεί πλέον να επιτύχει ο κ. Τσίπρας είναι ένα – δύο μπράβο παραπάνω από τον κ. Μοσκοβισί και δυο φιλάκια επί πλέον στο μάγουλο από τον κ. Γιούνκερ.
Αυτό θέλει όμως η Ελλάδα σήμερα; Αυτόν τον ηγέτη έχει ανάγκη;
Κατηγορηματικά όχι.
Στην, τυπικά, μεταμνημονιακή εποχή η Ελλάδα χρειάζεται ως πρωθυπουργό έναν ηγέτη που θα γνωρίζει τα προβλήματα της χώρας.
Χρειάζεται έναν ηγέτη που θα ακούει τους πολίτες, θα ενσκήπτει στα προβλήματά τους και θα προτείνει λύσεις ρεαλιστικές, υλοποιήσιμες, εφαρμόσιμες. Έναν ηγέτη που δεν θα κοροϊδεύει τον λαό για να υφαρπάξει την ψήφο του, που δεν θα τάζει «λαγούς με πετραχήλια» και μετά, όταν δεν θα μπορεί να υλοποιήσει τις υποσχέσεις του θα λέει «είχα αυταπάτες».
Η Ελλάδα πλέον χρειάζεται έναν ηγέτη που θα σέβεται τις θυσίες των πολιτών και τον αγώνα που έχουν κάνει.
Χρειάζεται ένας ηγέτης που θα πάρει ρηξικέλευθες αποφάσεις ώστε να αλλάξει το οικονομικό κλίμα και να κερδίσει την εμπιστοσύνη των αγορών. Ένα ηγέτης που θα πείσει τους επενδυτές να επιλέξουν και πάλι την Ελλάδα για να τοποθετήσουν τα χρήματά τους και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας για τους νέους μας.
Η Ελλάδα χρειάζεται έναν ηγέτη που θα πάρει τις αποφάσεις που απαιτούνται ώστε μέσα από τη μείωση της φορολογίας και των εισφορών να ενισχυθεί η ανάπτυξη και η χώρα μας να γίνεται υπολογίσιμη οικονομική δύναμη και πάλι στην περιοχή και να πάψει να είναι ο επαίτης της Ευρώπης.
Η Ελλάδα χρειάζεται έναν ηγέτη που θα μπορεί να μιλά στην γλώσσα των ηγετών της ΕΕ, αλλά και θα ξέρει και την ελληνική λέξη ΟΧΙ, προκειμένου να προασπίσει τα συμφέροντα του έθνους.
Η Ελλάδα χρειάζεται έναν ηγέτη που θα έχει τι γνώσεις και τη βούληση να κάνει αλλαγές και να ιδρύσει από την αρχή τη νέα Ελλάδα που όλοι ονειρευόμαστε, καθιστώντας την δημόσια διοίκηση υπηρέτη του πολίτη και όχι κομματικό καταφύγιο κάθε αποτυχημένου, ενισχύοντας με τις αποφάσεις του την ανεξαρτησία θεσμών όπως η Δικαιοσύνη, αλλά κι ενδυναμώνοντας άλλους, όπως η οικογένεια.
Σήμερα η Ελλάδα χρειάζεται έναν ηγέτη που θα μπορεί να καθίσει στην απέναντι πλευρά του τραπεζιού από τον κ. Ερντογάν και σημαντικούς ηγέτες της Δύσης και θα τους πει ξεκάθαρα ποιο είναι το συμφέρον της πατρίδας του.
Ταυτόχρονα η Ελλάδα χρειάζεται έναν ηγέτη που θα μπορεί να νοικοκυρέψει το κράτος ώστε να μην έχουμε και πάλι τα φαινόμενα των σκανδάλων και της ασυδοσίας που οδήγησαν στην σημερινή κρίση.
Η Ελλάδα χρειάζεται έναν ηγέτη που θα σέβεται την προσφορά την Εκκλησίας στην πατρίδα και θα διαφυλάσσει την ιστορία της.
Χρειαζόμαστε έναν ηγέτη που θα μπορεί με τις αποφάσεις του να γεννήσει και πάλι την ελπίδα και το χαμόγελο στα χείλη των Ελλήνων και να πείσει κι εκείνους που έφυγαν ότι το μέλλον τους βρίσκεται εδώ και πλέον είναι ασφαλές. Έναν ηγέτη που θα βλέπει μπροστά και δεν θα είναι εγκλωβισμένος στο χθες. Έναν ηγέτη που θα ενώνει και δεν θα διχάζει τους Έλληνες. Γιατί μόνο όλοι μαζί μπορούμε να ανοίξουμε δρόμους στο μέλλον για την πατρίδα μας.
Για όλους αυτούς τους λόγους, πιστεύω ότι τώρα είναι η ώρα του Κυριάκου Μητσοτάκη.
