Μέχρι που πριν από 2-3 ημέρες ξαναβρέθηκα σε άλλη γιορτή, με παρόμοιο ανομοιόμορφο πλήθος. Δεν θυμάμαι ακριβώς την συζήτηση που είχαμε, αλλά κάποια στιγμή έγινε ο εξής διάλογος: «Ρε συ, μήπως μου λες ψέματα;» «Όχι» «Όχι κανονικό ή όχι του Τσίπρα;». Και πάλι όλοι γελάσαμε και συνεχίσαμε κανονικά τη συζήτηση. Τότε κατάλαβα τι μου είχε φανεί περίεργο σε όλους αυτούς τους διαλόγους: ακόμα και ανάμεσα σε αγνώστους που μπορεί να παρεξηγηθούν για ένα σωρό πράγματα, από την πολιτική ιδεολογία μέχρι ακόμα και την ομάδα που υποστηρίζουν, το να κάνουν πλάκα για τον Τσίπρα είναι πλέον κάτι απόλυτα αποδεκτό. Για όλους πλέον, ο Πρωθυπουργός μας είναι ανέκδοτο.
Προσπάθησα πολύ να θυμηθώ άλλες παρόμοιες περιπτώσεις. Πάντα γελάγαμε με τους Πρωθυπουργούς μας, αλλά όχι έτσι. Δεν είναι το ίδιο με την γκαντεμιά του Μητσοτάκη, τα σουβλάκια του Καραμανλή, τα χεράκια υαλοκαθαριστήρες όταν χαιρετούσε ο Σημίτης ή τα ελληνικά του ΓΑΠ. Με αυτά μπορούσες να αστειευτείς ελεύθερα, ακόμα και μπροστά στον πιο φανατικό υποστηρικτή του εκάστοτε Πρωθυπουργού. Όχι, εδώ αυτά που ακούστηκαν ήταν παρεξηγήσιμα –ή τουλάχιστον υπό άλλες συνθήκες θα ήταν παρεξηγήσιμα. Τώρα όμως οι όποιοι ΣΥΡΙΖΑίοι υπήρχαν στην παρέα, απλά το αποδέχτηκαν και γέλασαν μαζί με όλους τους υπόλοιπους.
Πείτε με περίεργο, πείτε με χαζό, πείτε με όπως θέλετε, αλλά εγώ στεναχωρήθηκα για αυτούς τους ανθρώπους που ακόμα εμπιστεύονται τον Τσίπρα και βλέπουν αυτή την καθολική του αποδόμηση. Όσο και αν διαφωνώ μαζί τους, σέβομαι το ότι με κάποια δική τους λογική και με αρκετή σκέψη κατέληξαν να τον ψηφίσουν –και το έχω αποδείξει με άρθρα μου στο παρελθόν. Το ότι μπορεί κάποιοι από αυτούς να εξαπατήθηκαν δεν πάει να πει ότι «τρώνε σανό» ή ότι είναι ηλίθιοι (όπως αντίστοιχα η αντίθετη πλευρά δεν είναι «μερκελιστές» και «γερμανοτσολιάδες»). Μπορεί να ψήφισαν τον Βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ στην περιοχή τους ή να εμπιστεύτηκαν τον τοπικό Δήμαρχο ή τον παπά που τους διαβεβαίωναν για την αλλαγή που θα έρθει και που όλοι τους τόσες φορές τους είχαν δικαιώσει.
Ακριβώς αυτός ο σεβασμός που έχω –ή προσπαθώ να έχω- προς όλους είναι και ο λόγος που αποφεύγω πλέον να μιλώ για πολιτικά σε τέτοιου είδους συγκεντρώσεις. Ξέρω ότι είμαι αγύριστο κεφάλι και ότι για χάρη της συζήτησης θα τσακωθώ ακόμα και με αυτούς με τους οποίους συμφωνώ, οπότε δεν θέλω να φανεί ότι υποτιμώ κάποιον και την πορεία του που τον οδήγησε σε μία επιλογή στην κάλπη. Ίσως αυτό να ήταν που με ξένισε εξ αρχής στο ότι ο Τσίπρας έχει γίνει για όλους μας ένα ανέκδοτο. Μέχρι που είδα σήμερα το πρωί την ανάρτηση του Καρανίκα και θυμήθηκα ότι την κοροϊδία μας ο Πρωθυπουργός μας την κέρδισε με το σπαθί του.
Άκου να δεις φασιστάκο Καρανίκα. Πρώτον, ξέρω την ορθογραφία σου από το twitter και δεν με πείθεις ότι δεν έβαλες κάποιον να σου διορθώσει τις αναρτήσεις. Να του πεις αυτού του κάποιου ότι το «συγγνώμη» γράφεται με δύο «γάμμα».
Δεύτερον, είναι εντελώς ηλίθιο να κατηγορείς κάποια άτομα ότι δεν συμμετείχαν σε κάποιους αγώνες, ενώ ούτε εσύ συμμετείχες στους συγκεκριμένους αγώνες. Είναι απλά ηλίθιο. Θυμάμαι χαρακτηριστικά ένα τυπάκι από τον ΣΥΡΙΖΑ, γύρω στα τριανταλίγο, που μίλαγε στα κανάλια για τους αγώνες της αριστεράς και πως όλοι οι υπόλοιποι είναι κατώτεροι επειδή δεν είχαν αγώνες όπως αυτοί της αριστεράς. Ήμαρτον. Είναι σαν να λέω ότι εγώ που δεν έχω γυμναστεί συστηματικά εδώ και καμια πενταετία είμαι καλύτερος ποδοσφαιριστής από τον Γκάρεθ Μπέιλ επειδή η Ουαλία δεν έχει κανέναν τίτλο ενώ η Ελλάδα πήρε το Euro του 2004. Ένα τέτοιο επιχείρημα θα ήταν το ίδιο ηλίθιο με αυτό του κάθε φασιστάκου και ηλίθιου Καρανίκα επειδή ΔΕΝ ΕΠΑΙΞΑ ΣΤΟ ΡΗΜΑΔΙ ΤΟ ΓΙΟΥΡΟ ΤΟΥ 2004. Τόσο απλά.
Δεν εξήγησα όμως Καρανίκα γιατί η νοοτροπία σου είναι φασιστική, αν και αυτό σε μία νορμάλ κοινωνία θα έπρεπε να είναι αυτονόητο. Πρώτον, ο ίδιος ο λόγος σου είναι γεμάτος από φασισμό. Κάθε επιχείρημά σου είναι γεμάτο από άγνοια και μίσος προς τον συνάνθρωπο. Αν μπορούσες να εξαφάνιζες τις ψήφους αυτών με τους οποίους διαφωνείς, προφανώς και θα το έκανες, όπως θα έκανε κάθε φασίστας που σέβεται τον εαυτό του.
Ακόμα όμως και αν κριθείς με τη δική σου λογική είσαι ένας φασιστάκος, αφού πληροίς τα κριτήρια με τα οποία θεωρείς τους άλλους φασίστες. Μιλάς για ρατσισμό και προκατάληψη, ενώ δεν βλέπεις ότι είσαι ρατσιστής και προκατειλημμένος απέναντι σε όσους διαφωνούν μαζί σου. Μιλάς για βασανισμό μεταναστών ενώ ο προϊστάμενός σου έφτιαξε στρατόπεδα συγκέντρωσης και χρησιμοποίησε πρόσφυγες και μετανάστες για να δώσει λεφτά στις εκλεκτές του ΜΚΟ. Μιλάς για άτομα που βγάζουν τα λεφτά τους έξω λες και δεν έχεις ρίξει ποτέ μια ματιά στο «πόθεν έσχες» των μελών του Υπουργικού Συμβουλίου. Μιλάς για τον σταυρό και την εκκλησία ενώ ο Πρωθυπουργός σου ζορίζεται για μια φωτογραφία στον Πειραιά με το περιστέρι στο χέρι και ενώ ορισμένοι παπάδες (ακόμα και υψηλά ιστάμενοι), δύο κόμματα υποστήριξαν ανοιχτά και ανερυθρίαστα, την Χρυσή Αυγή και το δικό σου. Και μιλάς για χούντα, Παττακό και φασισμό, όταν έχεις κολλητηλίκια με Πάνο και Δημήτρη Καμμένο, άξιους εκπροσώπους του εθνολαϊκισμού στην Ελλάδα. Διάβασε φασιστάκο τις αναρτήσεις σου και κατάλαβε ότι κάθε μία λέξη από αυτές σε περιγράφει απολύτως και σε ταυτίζει με αυτό που καταγγέλλεις, τον φασισμό!
Και ξέρετε κάτι; Στην πραγματικότητα και για τον Καρανίκα θα έλεγα ότι είναι πρόβλημά του το τι πιστεύει και το πώς κατέληξε σε αυτό, όπως ακριβώς είναι πρόβλημά μου το τι πιστεύω και πρόβλημα του κάθε πολίτη το τι πιστεύει και το πώς κατέληξε εκεί. Αλλά ο Καρανίκας είναι στέλεχος του Μαξίμου, σύμβουλος του πρωθυπουργού από τον οποίο διορίσθηκε, με εξουσία στα χέρια του και την υποστήριξη των ανωτέρων του. Την ίδια υποστήριξη που έχει ο Πολάκης, ο Δ. Καμμένος, ο Μπαλάφας και τόσοι άλλοι που ιδεολογικά ξεπλύθηκαν από τον ίδιο τον Τσίπρα. Τον ίδιο Τσίπρα που παραξενεύτηκα που έχει γίνει πλέον ανέκδοτο. Ε λοιπόν, κακώς παραξενεύτηκα. Πάντα γελάγαμε με αυτά που μας πονούσαν, λογικό είναι να γελάμε και με τον Τσίπρα.
Υ.Γ. Δεν άκουσα ποτέ κανέναν να κατηγορεί τον Μάλαμα που σε κάθε του συναυλία κάνει κήρυγμα περί αριστεράς. Πρόβλημά του το τι υποστηρίζει. Καλλιτέχνης είναι, όπως δεν με πειράζει το αν ερωτεύεται κάθε δεύτερη εβδομάδα έτσι δεν με πειράζει το αν αλλάζει πολιτικές απόψεις δυο φορές τον μήνα. Το ότι ξύπνησες Καρανίκα ένα πρωί και είπες «είμαι αριστερός!» δεν σημαίνει ότι η τέχνη τους ανήκει σε εσένα αποκλειστικά. Εκτός αν ρε Καρανίκα ήταν φασίστες και ο Χατζηδάκις με τον Θεοδωράκη που έκαναν προεκλογική συναυλία για χάρη του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και για μία ΝΔ σαφώς πιο δεξιά από τη σημερινή. Α, ξέχασα. Ο Θεοδωράκης ήταν αγωνιστής, ήρωας και σύμβολο μιας γενιάς όταν συναντιόταν και στήριζε τον Τσίπρα. Όταν μερικούς μήνες μετά τον έκραξε δημόσια έγινε ο γέρος ξεμωραμένος Υπουργός του αποστάτη του Μητσοτάκη.
Υ.Γ.2 Αν σου βαστάει, τράβα βρίσε τους αριστερούς του ’60 μπροστά στον Τζίμη Πανούση. Εκεί να δεις τι ανέκδοτα θα λένε μετά στις παρέες.
Φωτογραφία: iefimerida.gr
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!
