γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης
Ο Τούρκος πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στην πιο κρίσιμη μάχη στην εικοσαετή πορεία του που έδωσε την Κυριακή, την κέρδισε και ανέτρεψε όλα τα προγνωστικά και τις δημοσκοπήσεις.
Ο Τούρκος πρόεδρος έδειξε ότι ακόμη και μετά από είκοσι χρόνια έχει κρατήσει δυνάμεις παρότι η οικονομία της Τουρκίας είναι στα τάρταρα και ο πληθωρισμός τρέχει με μεγάλη ταχύτητα. Αλλά ο Ερντογάν , με μία επίθεση γοητείας προς το εθνικό φρόνημα τόνωσε το ηθικό της τουρκικής κοινωνίας και μάλλον αυτό ήταν το σημείο κλειδί για κερδίσει τον βασικό αντίπαλο του.
Η Συμμαχία της αντιπολίτευσης δεν μπόρεσε να καταφέρει να κερδίσει. Ήταν μία συμμαχία από πολλά κόμματα, μία συμμαχία ετερόκλητη, από κόμματα εθνικά, με τους Κούρδους, με αριστερούς. Ο αρχηγός της αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιστντάρογλου δεν ήταν ένας άνθρωπος που μάγευε τα πλήθη. Μόνο όμως με την οικονομία και τα διάφορα βίντεο από την κουζίνα , δεν έπεισε τους τούρκος πολίτες.
Τώρα, εάν ο Ερντογάν κερδίσει τον δεύτερο γύρο που είναι και το πιο πιθανό θα έχει ακόμη πιο μεγάλη νομιμοποίηση για να κάνει μία στροφή προς την Ανατολή. Να δούμε την στάση που θα κρατήσει απέναντι στην Αμερική και το ΝΑΤΟ. Οι σχέσεις με την ΕΕ μάλλον θα παραμείνουν «συναλλακτικές».
Είναι γνωστό ότι ο Τούρκος πρόεδρος θέλει να αντικαταστήσει τον Κεμάλ και για αυτό έχει ένα νεοθωμανικά όνειρο.
Η χώρα μας θα πρέπει να διαθέτει σχέδιο και να μην επαναπαυθεί. Οι μηδενικές υπερπτήσεις πάνω από το FIR της Ελλάδας μπορεί να επανέλθουν, ομοίως και μία νέα πρόκληση στην Ανατολική Μεσόγειο.
Ο Ερντογάν θα είναι ο διάβολος που ξέρουμε; Η θα δούμε μία ολική στροφή της Τουρκίας; Μίας Τουρκίας που φιλοδοξεί να γίνει περιφερειακή δύναμη ανεξάρτητη από την Αμερική και την ΕΕ και θα βασίζεται στην δική της οπλική βιομηχανία και όχι μόνο. Άλλωστε το πυρηνικό εργοστάσιο Άκουγιου είναι σε λειτουργία.
Αυτό που γίνεται φανερό είναι ότι η Τουρκία είναι δύσκολο να διαβαστεί , επομένως και να προβλέψει κάποιος τι μπορεί να συμβεί.
