γράφει ο Δημήτρης Κοντογιάννης.
Έχω βαρεθεί να ακούγεται ότι αν εκλεγεί ο τάδε ή ο δείνα θα φέρει μαζί του έναν εργασιακό μεσαίωνα, ειδικά από τη στιγμή που ο ίδιος ζω έναν κοινωνικά αποδεκτό εργασιακό μεσαίωνα. Και όχι μόνο αποδέχεται το κράτος τον δικό μου μεσαίωνα, αλλά με θεωρεί εχθρό του που πρέπει να κυνηγηθεί και να τιμωρηθεί. Πριν όμως αρχίσω να γκρινιάζω –ετοιμαστείτε για γκρίνια σε βαθμό παραληρήματος- ας ξεκινήσουμε με τα εργασιακά Fake News που τις τελευταίες ημέρες ήρθαν και κάθισαν στα νεύρα μου σαν κερασάκι στην τούρτα.
Έχετε δει αυτές τις απειλές για δουλειά 7 ημέρες την εβδομάδα; Για δουλειά χωρίς καμία ασφάλιση; Για δουλειά όλη μέρα και όλη νύχτα, χωρίς μισθούς, χωρίς πιθανότητα σύνταξης, χωρίς αργίες και διακοπές; Προφανώς ναι, όλες αυτές είναι στο εκλογικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ με τον ευφάνταστο τίτλο «1ο τηλεοπτικό σποτ». Ξέρετε τι θα μπορούσε να ισχύσει από αυτά; Όλα, αν δεν ανήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
Βλέπετε η κακιά Ε.Ε. έχει κάποιες απαιτήσεις από τα μέλη της, όπως το να μην υπερβαίνουν οι ώρες εργασίας μαζί με τις υπερωρίες μέσα σε μία εβδομάδα τις 48, υποχρεωτικό διάλλειμα ανά 6 ώρες εργασίας, μίνιμουμ 11 ώρες συνεχόμενης ανάπαυσης και άλλα πολλά τα οποία μπορείτε να βρείτε εύκολα με μια πρόχειρη αναζήτηση στο διαδίκτυο. Σε περίπτωση που δεν το θυμάστε, να σας υπενθυμίσω ότι η ευρωπαϊκή νομοθεσία υπερισχύει της ελληνικής. Άρα και να ήθελε κάποιος να βάλει τους υπαλλήλους της χώρας του να δουλεύουν 7 ημέρες την εβδομάδα, χωρίς άδειες, ρεπό, ασφάλεια και σύνταξη θα έπρεπε πρώτα να αποχωρήσει η χώρα του από την Ε.Ε.. Ας είμαστε ειλικρινείς, ακόμα και το μεγαλύτερο τρολ του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να φανταστεί κάποιο σενάριο στο οποίο ο Κυριάκος Μητσοτάκης βγάζει την χώρα από την Ε.Ε.. Είπαμε, τρώει κουτόχορτο ο κόσμος αλλά όχι και έτσι.
Πάμε όμως στην γκρίνια.
Ωραίες όλες αυτές οι ευρωπαϊκές νομοθεσίες που προστατεύουν υπαλλήλους. Τέλειες. Τις βλέπω και ζηλεύω. Λέω ότι ζηλεύω γιατί ως ελεύθερος επαγγελματίας δεν έχω προϊστάμενο για να μου δώσει άδεια. Εγώ πρέπει να δώσω στον εαυτό μου. Αν όμως μου δώσω άδεια, ποιος θα μείνει πίσω για να βγάζει τη δουλειά; Άρα ή δεν θα γίνει η δουλειά, οπότε δεν θα βγάλω λεφτά, ή θα πρέπει να προσλάβω κάποιον για να με αντικαταστήσει. Και ειλικρινά θα ήθελα πάρα πολύ να προσλάβω κάποιον -και μάλλον η επιχείρησή μου το έχει πλέον ανάγκη- αλλά από τους φόρους δεν βγαίνω.
«Μα ρε Δημήτρη», θα μου πείτε «οι φόροι υπήρχαν εδώ και τόσα χρόνια, πάλι ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει;» και εδώ είναι που φαίνεται η άγνοια του κόσμου για το πώς ζούμε οι ελεύθεροι επαγγελματίες.
Συνοπτικά; Ναι, ο ΣΥΡΙΖΑ φταίει. Όχι, δεν είναι ότι οι υπόλοιποι μας έφτασαν στον γκρεμό και ο ΣΥΡΙΖΑ απλά μας έσπρωξε. Ήταν καθαρά συνειδητή επιλογή να κυνηγηθούμε και να χτυπηθούμε οι ελεύθεροι επαγγελματίες, όπως άλλωστε έχουν παραδεχτεί δημόσια τα στελέχη του πάρα πολλές φορές χωρίς ίχνος ντροπής.
Δεν θα σας μιλήσω για τέλος επιτηδεύματος ή για προκαταβολή φόρου ή για το ότι οι εισφορές δεν συμπεριλαμβάνονται στα έξοδα, γιατί θα χαλάσω τον χρόνο μου και οι περισσότεροι και πάλι δεν θα το καταλάβετε. Συνειδητοποιώ πλέον ότι οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν τη διαφορά φόρου εισοδήματος και ΦΠΑ (μαζί σε αυτούς και μέλη της κυβέρνησης, όπως καταλάθος παραδέχτηκαν δημόσια), οπότε το θεωρώ άσκοπο το να παραθέτω νούμερα και νόμους όπως έκανα στο παρελθόν.
Αυτό όμως που σίγουρα θα καταλάβετε είναι το αποτέλεσμα:
Αν είσαι ελεύθερος επαγγελματίας ή θα κλέψεις ή θα χρωστάς.
Καταλαβαίνετε τι λέω; Το συνειδητοποιείτε; Το κράτος ή θα σε αναγκάσει να γίνεις κλέφτης ή δούλος του εαυτού σου. Ή θα κλέψεις από το κράτος κρύβοντας έσοδα και μη κόβοντας αποδείξεις και τιμολόγια ή από την αδιανόητη υπερφορολόγηση θα καταλήξεις να χρωστάς στο κράτος τα μαλλιά της κεφαλής σου. Και επειδή οι περισσότεροι από εμάς ή δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να κλέψουμε, καταλήγουμε να χρωστάμε.
«Έλα ρε Δημήτρη, υπερβάλλεις». Μόνο ως παράδειγμα, και δεν θα σας κουράσω άλλο με αριθμούς, ένας φίλος μετέφερε την έδρα του από το εξωτερικό στην Ελλάδα στο τέλος του 2018. Μέσα σε 3 μήνες τα κέρδη του, προ φόρων, ήταν 3500€. Στο τέλος του χρόνου, έπρεπε να δώσει στην εφορία και στα ταμία 4200€. ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΤΕ ΤΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΗΣ ΠΑΡΑΝΟΙΑΣ;;;
Προφανώς ο συγκεκριμένος δεν είναι η εξαίρεση στον κανόνα, αλλά ο ίδιος ο κανόνας. Πείτε μου λοιπόν, αντέχει αυτός να προσλάβει άλλον υπάλληλο; Αντέχει να μη δουλέψει Σαββατοκύριακα; Αντέχει να κάνει διακοπάρες; Δεν θέλω να θίξω το γιατί κάθεται σαν χαζός και κρατάει την έδρα του στην Ελλάδα, αυτό είναι για άλλο άρθρο, αρκετή γκρίνια έχουμε σε αυτό.
Και μη τολμήσει κανένας να μου πει ανοησίες για 120 δόσεις. Αν συνεχίζεις να χρεώνεσαι με τον ίδιο ρυθμό, δεν σε σώζει καμία απολύτως ρύθμιση του χρέους σου. Αρκεί να περάσει ένας χρόνος για να χρωστάς τα ίδια που χρώσταγες και πριν, απλά έχοντας και επιπλέον φόρτο τη δόση κάθε μήνα. Είναι σαν να έχουμε πνευμονία και να μας δίνουν σιροπάκι για τον βήχα. Βοηθάει στα συμπτώματα και όχι την αντιμετώπιση της ασθένειας.
Και το ακόμα καλύτερο; Μερικές φορές μιλάμε και μας λένε ότι είμαστε το κεφάλαιο και τα αφεντικά που πρέπει να χτυπηθούν. Η ατομική επιχείρηση είμαι κεφάλαιο και αφεντικό και πρέπει να χτυπηθώ. Η φίλη μου η μεταφράστρια, ο freelancer τεχνικός υπολογιστών, ο ιδιοκτήτης μπακάλικου ή καθαριστήριου, όλοι μας καπιταλόσκυλα που εκμεταλλευόμαστε τους εργαζόμενους που είτε δεν έχουμε είτε προστατεύονται από την σωστή νομοθεσία της Ε.Ε. πολύ καλύτερα από εμάς. Πόσα συνθήματα και κοσμητικά επίθετα μπορούν να δημιουργήσουν για να μας μειώσουν ως άτομα και να δικαιολογήσουν την σαδιστική εκδικητικότητά τους;
Πείτε μου λοιπόν, εγώ που πρέπει να διαλέξω ποιούς από τους φόρους και τις εισφορές μου πρέπει να μη πληρώσω για να μπορέσω να συνεισφέρω οικονομικά στην μικρή μου οικογένεια, δεν ζω έναν εργασιακό μεσαίωνα; Εγώ που δουλεύω κάθε ημέρα (η τελευταία ημέρα που δεν δούλεψα ήταν καλοκαίρι του 2016) και σχεδόν όλη μέρα, που δεν έχω ασφάλεια επειδή όπως μερικές εκατοντάδες χιλιάδες ελεύθεροι επαγγελματίες δεν μπορώ να την πληρώσω, που δεν θα πάρω ποτέ σύνταξη για τον ίδιο λόγο, που άμα δεν δούλευε η σύζυγός μου η κόρη μου θα ήταν ανασφάλιστη, δεν ζω σε αυτόν τον πολυδιαφημισμένο εργασιακό μεσαίωνα;
Αυτές οι εκλογές για κάθε ελεύθερο επαγγελματία είναι πόλεμος. Δεν τον κηρύξαμε εμείς, άλλοι αποφάσισαν να μας στοχοποιήσουν και να μας πολεμήσουν. Πρέπει όμως να πολεμήσουμε όχι για την καλοπέραση ή έστω την διαβίωσή μας, αλλά για την ίδια την επιβίωσή μας.
Κάθε φορά λοιπόν που βλέπετε τα ψέματα στο προεκλογικό σποτ του ΣΥΡΙΖΑ θυμηθείτε: αυτά όλα που περιγράφουν ως καταστροφή, τα έχουν φέρει οι ίδιοι σε εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας και μετά δήλωναν περήφανοι μπροστά στις κάμερες για την επιλογή και την επιτυχία τους.
