Δεν αναφέρομαι συχνά στην θρησκεία μου, αφού θεωρώ ότι το να είμαι Χριστιανός Ορθόδοξος είναι μια πολύ προσωπική επιλογή και, σε μία ιδανική κοινωνία, δεν θα έπρεπε να απασχολεί άλλα άτομα πέρα από τους πολύ κοντινούς μου. Ειλικρινά προσπαθώ να σεβαστώ όλες τις θρησκευτικές επιλογές, ακόμα και αυτές που με κοροϊδεύουν ή που με θεωρούν εντελώς βλαμμένο για τα πιστεύω μου, ακόμα και αν μερικές φορές γίνονται από άτομα που δεν μπορούν να συντάξουν ολοκληρωμένη πρόταση ή δεν έχουν ιδέα τι είναι αυτό που κοροϊδεύουν. Κι όμως, κανείς δε έχει προσβάλλει χειρότερα εμένα και τη θρησκεία μου από τον Αμβρόσιο. Έχει φροντίσει διαχρονικά να διαστρεβλώνει κάθε έννοια χριστιανισμού, αλλά θα ασχοληθώ μόνο με το προχθεσινό ρεσιτάλ.
Σε περίπτωση που δεν έχετε δει τις κατάρες που εξαπέλυσε ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων, μπρείτε να πατήσετε εδώ. Περιληπτικά, επικαλούμενος τον Χριστό έριξε ένα τσούρμο κατάρες προς τον Νίκο Φίλη, άλλο ένα τσούρμο κατάρες προς εκείνους που οργάνωναν τη Μεγάλη Παρασκευή ένα «Φανερό Δείπνο» με μενού κρεατικά και στο τέλος είπε σε μία κυρία που είχε ενστάσεις ότι αυτή δεν ξέρει τι είναι αγάπη, αλλά εκείνος ξέρει που την έχει μάθει από μικρός. Ανεπίδεκτος μαθήσεως ο Μητροπολίτης.
Αν λοιπόν ο Αμβρόσιος ήθελε να διδάξει τον κόσμο -όπως θεωρητικά οφείλει ένας ιεράρχης- τότε θα εξηγούσε γιατί κατά τη γνώμη του είναι λάνθασμένη η κατάργηση των θρησκευτικών από τα σχολεία. Αυτός ο οποίος λέει «μη κάνεις αυτό, αλλιώς θα σου κάνω κακό» δεν χαρακτηρίζεται ιεράρχης, αλλά νταβατζής, εκβιαστής και μαφιόζος.
Αν ήθελε να τον σέβονται όσοι επέλεξαν να πάνε στο δείπνο κρεατοφαγίας της Μεγάλης Παρασκευής θα έπρεπε να τους σεβαστεί και να ακούσει γιατί επιλέγουν αυτόν τον τρόπο διαμαρτυρίας. Ο Χριστός άλλωστε δεν δίδαξε τις κατάρες αλλά την συγχώρεση και αν αμφιβάλλει για αυτό ο Αμβρόσιος ας ανοίξει να δει τι λένε τα ευαγγέλια που διάβασε μια ημέρα πριν, την Μεγάλη Πέμπτη.
Και το πιο αστείο απ’όλα: αν νομίζει ο Αμβρόσιος ότι αυτός επειδή αφιέρωσε τη ζωή του στον Χριστό γνωρίζει καλύτερα το μήνυμά Του από τους υπόλοιπους, τότε καλό είναι να πάει στις τελευταίες σελίδες εκείνου του χρυσού βιβλίου που προσκυνά τακτικά και να δει ποια μοίρα επιφυλάσσεται για τους αμαρτωλούς ιερείς.
Είναι εκπληκτικό το πως τόσα χρόνια υποτίθεται ότι μελετά τον Ιησού και δεν έμαθε σχεδόν τίποτα από εκείνον. Αυτός που αφιέρωσε τόσα χρόνια δίπλα στον Χριστό ενίσταται επειδή οι άθεοι «προκαλούν το αίσθημα του θρησκευτικού κόσμου» και ξεχνάει ότι το ίδιο έλεγαν για τον Χριστό όταν για παράδειγμα έκανε θαύματα το Σάββατο. Αυτός ο καθώς πρέπει Μητροπολίτης καταριέται όσους αντιδρούν και τρώνε οργανωμένα κρέας την Μεγάλη Παρασκευή και με τα μυαλά που κουβαλάει δεν μπορεί να καταλάβει ότι αν ζούσε ο Χριστός θα τους έκανε παρέα.
Μη σας φαίνεται καθόλου περίεργο, αυτούς θα είχε για παρέα ο Χριστός και όχι κήρυκες του μίσους όπως ο Αμβρόσιος. Επειδή δεν μας αρέσει ξεχνάμε ότι οι φίλοι του Χριστού ήταν πόρνες, κλέφτες και λαμόγια. Αν ζούσε σήμερα, ποιούς άραγε θα προτιμούσε για παρέα; Αυτούς που τρώνε κρέας τη Μεγάλη Παρασκευή ή αυτούς που καταριούνται στο όνομα Του; Αν ζούσε σήμερα ο Χριστός, τι τιμωρία θα πρότεινε για τις επαναστατικές πράξεις του ο Αμβρόσιος; Αφού σε άλλους προτείνει να μαραθεί το χέρι τους και να δηλητηριαστούν, είναι λογικό να συμπεράνουμε ότι στον Χριστό θα πρότεινε να τον εκτελέσουν παραδειγματικά πάνω σε κάποιον λόφο, κάτι σαν σταύρωση ένα πράγμα.
Το χειρότερο για τον Αμβρόσιο είναι ότι, από όλες τις αμαρτίες που περιγράφονται στη Βίβλο, αυτός χαρακτηρίζεται από τη μία που ο Θεός ξεκαθάρισε με σαφήνεια ότι δεν θα παραβλέψει: να κάνεις κακό έχοντας ως δικαιολογία τον Θεό. Αν και συνηθίζουμε να λέμε ότι η αυτοκτονία είναι η μία αμαρτία που δεν μπορεί να συγχωρεθεί, στην πραγματικότητα η τρίτη από τις δέκα εντολές ξεκαθαρίζει ακριβώς αυτό: η χειρότερη από όλες τις αμαρτίες είναι το να χρησιμοποιείς το όνομα του Θεού για να δικαιολογείς τα λάθη σου. Έχοντας αυτό στο μυαλό, άραγε πόσο διαφέρει ο Αμβρόσιος από αυτούς του ISIS που καταριούνται στο όνομα του δικού τους Θεού; Και εκείνοι, όταν τους υποδεικνύουν ότι οι διδαχές της θρησκείας τους είναι εντελώς διαφορετικές από αυτά που κάνουν, ακριβώς το ίδιο με τον Αμβρόσιο δεν απαντάνε; Ότι «εκείνοι ξέρουν και όλοι οι άλλοι κάνουν λάθος»;
Έχουμε την τύχη να ζούμε στην εποχή που η εκκλησία άρχισε να καταλαβαίνει ότι κάτι έκανε πολύ στραβά για αρκετά χρόνια. Το «ελάτε όπως είστε» του Χριστόδουλου και το «ποιός είμαι εγώ για να κρίνω τους γκέι;» του Πάπα Φραγκίσκου δείχνουν ότι και η Ορθόδοξη και η Καθολική εκκλησία προσπαθούν να ξαναβρούν τον δρόμο τους και από ελιτιστικές οργάνωσεις για λίγους να γίνουν μέρος όχι για πολλούς, αλλά για όλους. Και όταν λέμε όλους, εννοούμε όλους, «νηστεύσαντες και μη νηστεύσαντες», ντόπιους, μετανάστες και πρόσφυγες, θρήσκους, αλλόθρησκους και άθεους, Φραγκίσκους, Χριστόδουλους και Αμβρόσιους. Λογικό είναι να υπάρχουν άτομα προσκολλημένα σε μία λογική που κακώς δημιουργήθηκε, κακώς συνεχίστηκε για αιώνες και, τελικά, κακώς δεν αποβλήθηκε νωρίτερα που να αντιδρούν σε αυτές τις αλλαγές.
Ίσως τελικα κακώς δίνω τόση σημασία σε έναν «ξέρεις ποιος είμαι εγώ, ρε!» που απλά τυχαίνει να φοράει ράσα. Ίσως είναι άδικο να ασχολούμαι με τον κάποιον που Μεγάλη Παρασκευή έκανε με λάθος τρόπο τη δουλειά του ως πνευματικός δάσκαλος και ιεράρχης, αντί για δεκάδες άλλους ιερείς που ίσως έχουν να προσφέρουν πραγματική αγάπη και όχι στείρες φαρισαϊκές ρητορείες. Όπως και να’χει, είναι κρίμα μία οποιαδήποτε θρησκεία να ταυτίζεται με έναν εγωμανή παραπλανημένο.
Και πάλι χρόνια πολλά σε όλους -μα όλους!- με υγεία και ευτυχία.
Υ.Γ. Ας παραδεχτούμε ότι ακόμα και αυτός ο τυπάς γνωρίζει περισσότερα για αγάπη από ό,τι ο Μητροπολίτης Καλαβρύτων Αμβρόσιος.
εικόνα: imerodromos.gr, http://www.filodimos.gr
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!