Αυτό ακριβώς κατάλαβε –όχι από την καλή, αλλά από την ανάποδη- και ο Περιφερειάρχης Στερεάς. Το ότι πήγε στο συνέδριο που είχε χαρακτηριστεί ως «επικοινωνιακό τέχνασμα του ΣΥΡΙΖΑ» μπορεί να το θεωρεί κάποιος λάθος με βάση την κομματική του ταυτότητα ή σωστό με βάση την αυτοδιοικητική του ιδιότητα. Κανένας όμως δεν βγήκε να πει «καλά έκανε και πήγε», ούτε καν κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι “Καραμανλικοί” που μέχρι πριν από λίγους μήνες έκλειναν αρκετά φανερά το μάτι προς τον Αλέξη Τσίπρα και άφηναν υποννοούμενα για οικουμενική κυβέρνηση με συμμετοχή Βουλευτών-ανταρτών από τη ΝΔ. Με την παρουσία του δίπλα στον Τσίπρα ο Μπακογιάννης πέτυχε το ακατόρθωτο, ένωσε όλες τις «φυλές» της ΝΔ. Παντού –σε Μέσα Κοινωνική Δικτύωσης, ιστοσελίδες, εφημερίδες- όλες οι φαμίλιες της ΝΔ –Μητσοτακικοί, Σαμαρικοί, Καραμανλικοί- βρήκαν αφορμή για κράξιμο και, για πρώτη φορά μετά από καιρό, – η κάθε μια κομματική «φυλή» για τον δικό της λόγο-, συμφώνησαν σε κάτι: η φανερή παρέα με τον Τσίπρα κάνει κακό. Ας ξεχάσουμε όμως τον Μπακογιάννη και το πως θα διαχειριστεί όλη αυτή την αρνητική δημοσιότητα και ας ασχοληθούμε με το τι σημαίνουν όλα αυτά για τον Αλέξη Τσίπρα.
Αν γνωρίζουμε ένα πράγμα για τον Τσίπρα, είναι ότι είναι αυτό που λέμε “νικητής”. Είναι πολύ επικοινωνιακός, ξέρει να διαλέγει άτομα που θα τον περιβάλλουν που θα τον ενισχύουν πολιτικά και είναι πολύ καλός τακτικιστής. Ακόμα και αν κάποιοι θεωρούν ότι λόγω της δημοτικότητας της κυβέρνησης οι επόμενες εκλογές θα είναι περίπατος για τη Νέα Δημοκρατία, καλό είναι να θυμούνται ότι ο Αλέξης Τσίπρας πήρε ένα κόμμα από το 3% και το έκανε κυβέρνηση, διαλύοντας στην πορεία όλη το ΠΑΣΟΚ, το κόμμα που έγινε δεύτερη θρησκεία στην Ελλάδα, ενώ ταυτόχρονα ξεφορτώθηκε από το κόμμα του στελέχη που θα του προκαλούσαν πρόβλημα, με πρώτο και καλύτερο τον άνθρωπο που τον ανέδειξε, τον Αλέκο Αλαβάνο. Για να διαλύσει όμως το ΠΑΣΟΚ έπρεπε να πάρει με το μέρος του δυνατά στελέχη του κόμματος. Το ότι κατάφερε να φέρει στον ΣΥΡΙΖΑ πάνω από 20 εν ενεργεία ή πρώην Βουλευτές δεν ήταν μόνο θέμα συγκυρίας, ήταν και θέμα ικανοτήτων.
Κάπου εκεί είναι το ένα πρόβλημα που έχει ο Αλέξης Τσίπρας. Υπάρχει πλέον πολιτικός στην Ελλάδα που θα ήθελε να αλλάξει κόμμα για να τον ακολουθήσει; Η απάντηση δεν είναι ένα κοφτό «όχι».
Σίγουρα κανένα δυνατό στέλεχος δεν θα ήθελε να αλλάξει κόμμα για να προσπαθήσει να μπει στη Βουλή με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αν γίνει αυτό που όλοι προβλέπουμε και ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι πρώτο κόμμα στις επόμενες εκλογές, τότε ο αριθμός των Βουλευτών του θα είναι κάτω από τους μισούς σημερινούς. Σε κάθε νομό λοιπόν οι πρώτες εκλόγιμες και οι αναπληρωματικές θέσεις θα είναι ήδη κλεισμένες από τους τωρινούς Βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί να προτιμήσει κάποιος να αλλάξει κόμμα και να είναι υποψήφιος στις Βουλευτικές εκλογές με τον ΣΥΡΙΖΑ και να μειώσει έτσι τις πιθανότητες εκλογής του ενώ σε οποιοδήποτε άλλο κόμμα θα τις αυξήσει; Πολύ απλά, για κανέναν λόγο. Αντίθετα, πολύ πιο ρεαλιστικό είναι στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ να προσπαθήσουν να βρουν άλλο κόμμα για να διεκδικήσουν μία θέση στην επόμενη Βουλή.
Δεν ισχύει όμως το ίδιο για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Εκεί μέχρι και το ΠΑΣΟΚ παρά την παρακμή του εξέλεξε στις τελευταίες εκλογές Δημάρχους και Περιφερειάρχες. Γιατί να μη κάνει το ίδιο και ο ΣΥΡΙΖΑ, επιχειρώντας, έστω συμμαχία, με κάποιους από τους «πασόκους» δημάρχους και περιφερειάρχες (η περίπτωση Κατσιφάρα στην Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας είναι ενδεικτική, καθώς ο δις εκλεγμένος περιφερειάρχης με το ΠΑΣΟΚ επιζητεί και τη στήριξη του ΣΥΡΙΖΑ για μια τρίτη θητεία, ακόμη κι αν την εκλογή του την καρπωθεί πολιτικά ο ΣΥΡΙΖΑ); Ας μη ξεχνάμε άλλωστε ότι οι Δήμαρχοι και οι Περιφερειάρχες σε αντίθεση με τους Βουλευτές έχουν δικαίωμα υπογραφής, είναι δηλαδή κομμάτι της εκτελεστικής εξουσίας. Όχι ότι υποννοώ κάτι, αλλά αν κάποιος ήθελε να βγάλει χρήματα με πλάγιους και όχι και τόσο νόμιμους τρόπους, ποιός θα προτιμούσε να είναι: ο ένας από τους 300 που ψηφίζει και δεν υπογράφει για τίποτα ή ο ένας και μοναδικός που έχει δικαίωμα βέτο για τα πάντα;
Εκεί είναι και το άλλο πρόβλημα που έχει αυτή τη στιγμή ο Αλέξης Τσίπρας: η Ρένα Δούρου. Όντας Περιφερειάρχης της περιοχής που έχει τον μισό πληθυσμό της χώρας περνάνε από τα χέρια της απίστευτα χρήματα, τα οποία ρόλος της είναι και να τα μοιράσει στους Δήμους. Είμαι απόλυτα σίγουρος πως ό,τι έχει κάνει στην Περιφέρεια η Ρένα Δούρου είναι απόλυτα νόμιμο. Για σκεφτείτε όμως: ο Δήμαρχος που παίρνει μία επιδότηση από την περιφέρεια, σε ποιον χρωστάει χάρη; Στον Τσίπρα ή στη Δούρου; Ποιόν από τους δύο λέτε λοιπόν να στηρίξει την κρίσιμη στιγμή; Τον μισητό Πρωθυπουργό που έβαζε φόρους ή την άφθαρτη Περιφερειάρχη που έδωσε χρήματα στον Δήμο;
Θα μάντευα λοιπόν πως δεν είναι τυχαίο το ότι δεν προβάλλεται αρκετά η Περιφερειάρχης Αττικής, αφού δεν συμφέρει τον Τσίπρα να τονώνει τον μεθαυριανό του αντίπαλο και δεν συμφέρει την ίδια να ταυτίζεται με τον πολιτικά τοξικό Τσίπρα.
Ζόρικα λοιπόν τα πράγματα για τον Πρωθυπουργό μας, αφού αρχίζει να απομονώνεται και τα κόλπα που ήξερε αρχίζουν να αχρηστεύονται. Μπορεί όμως να είναι στριμωγμένος, αλλά σε καμία περίπτωση δεν είναι ξεγραμμένος. Είπαμε, είναι αυτός που πήρε ένα κόμμα του 3% και το έκανε κυβέρνηση, που διέλυσε το κατεστημένο πολιτικό σύστημα και που εν μέσω σκανδάλων και γενικής αποδοκιμασίας –πίθανότατα- θα βγάλει την τετραετία πολύ πιο εύκολα από ό,τι άλλοι προκάτοχοι του. Αυτός ο άνθρωπος μόνο ξεγραμμένος δεν μπορεί να είναι.
Υ.Γ. Κυκλοφόρησε η φήμη ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα προτείνει τον Κώστα Μπακογιάννη για Δήμαρχο Αθηναίων. Μερικές παρατηρήσεις: 1) Όποιος έβγαλε αυτή τη φήμη πρέπει να μισεί πραγματικά πάρα πολύ τον Κώστα Μπακογιάννη. 2) Ο κάθε Περιφερειάρχης είναι ένας μικρός Πρωθυπουργός. Τόσο μεγάλη είναι η εξουσία που έχει, άσχετα με το αν δεν το έχουμε καταλάβει. Πιστεύετε ότι θα παρατήσει ο Κώστας Μπακογιάννης την Περιφέρεια για να γίνει Δήμαρχος, ακόμα και στην Αθήνα, όση αίγλη κι αν έχει όντας πρώτος Δήμος της χώρας; Για να έχει από πάνω του κάποιον Περιφερειάρχη είτε από τη ΝΔ είτε από τον ΣΥΡΙΖΑ να τον τρελάνει στον έλεγχο και να του κόβει με το παραμικρό τα ΕΣΠΑ; Δεν σφάξανε! 3) Για ποιο λόγο ένας νέος και φιλόδοξος πολιτικός, όπως ο Κώστας Μπακογιάννης, θα θελήσει να πάρει μια απόφαση που θα διχάσει την βάση της παράταξης και ειδικά τους Μητσοτακικούς στους οποίους προσβλέπει για την ανέλιξή του; 4) Το να εμπιστευτείς τον Τσίπρα είναι εξαιρετικά ανόητο, και αυτό το γνωρίζει ο Κώστας Μπακογιάννης. Είναι άλλωστε γνωστές οι περιπτώσεις ατόμων όπως ο Λαφαζάνης, η Κωνσταντοπούλου, ο Κουβέλης, ο Σακελλαρίδης, ο Αλαβάνος, ο Μητρόπουλος, ο Γιάνης, ο Αβραμόπουλος, ο Βαρδινογιάννης, ο Μαρινάκης και τόσοι άλλοι.
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!
