Μονογραμμικά, του Μάνου Μαυρομουστακάκη.
Πολλές φορές διαβάζω σε κείμενα …παλιές μνήμες, ξεθωριασμένες,
και σκέφτομαι ότι ο συγγραφέας του θα είχε καιρό να μιλήσει με παππουδογιαγιάδες.
«Καιρός του σπείρειν, καιρός του Θερίζειν».
Με καινούργιους σπόρους όμως την επόμενη φορά.
Υπογραφή : Mosanto.
Δεν ξέρω εσείς τι λέτε, αλλά την τελευταία φορά που έσπειρα σπανάκι, μου προέκυψε ωραιότατη τσουκνίδα.
Τα καλά αστεία, μια φορά μονάχα.
Όταν τα μάθουνε πολλοί, σοβαρεύουν.
Λες και πήραν προαγωγή.
Κάπου πήγαινε. Απροσδιόριστα, χωρίς σκοπό και κατεύθυνση.
Ωστόσο με ρυθμό. Γυμναστική το ονομάτιζε.
