γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Pigs in a Blanket σερβίρουν τώρα οι Βρετανοί. Τι είναι τα Pigs in a Blanket; Είναι λουκάνικα με σφολιάτα. Την ώρα που εμείς στην Ελλάδα έχουμε μελομακάρονα και κουραμπιέδες.
Το Ηνωμένο Βασίλειο έχει εκλογές· από την εκλογική διαδικασία ελπίζει ότι θα μπει ένα τέλος στο Brexit και θα τελειώσει το δράμα που άρχισε τον Ιούνιο του 2016.
Από την μία είναι ο Μπόρις Τζόνσον που λέει «Get Brexit done»: να κάνουμε το Brexit πραγματικότητα. Οι δημοσκοπήσεις στην αρχή του έδιναν ένα μεγάλο προβάδισμα της τάξης των 10-12 μονάδων, αλλά τώρα φαίνεται να μειώνεται η διαφορά έναντι των αντιπάλων του. Εάν έχει μεγάλη διαφορά, θα έχει την απαραίτητη πλειοψηφία στην Βουλή για να περάσει την συμφωνία για το Brexit, υποστηρίζοντας παράλληλα ότι η εμπορική συμφωνία θα έχει επιτευχθεί μέχρι το τέλος του 2020, πράγμα λίγο δύσκολο. Εάν έχει μία πιο μικρή διαφορά, πάλι θα έχει την απαραίτητη πλειοψηφία, αλλά θα είναι εύθραυστη. Εάν όμως η διαφορά θα είναι κοντά στις 5 μονάδες, τότε θα προκύψει ένα «hung parliament» που δύσκολα θα περάσει το Brexit και θα έχει αποτέλεσμα την αυτοδυναμία για το κόμμα των Συντηρητικών.
Στο κόμμα των Εργατικών, που το 2003 είχε υποστηρίξει την αντιδημοφιλή εισβολή στο Ιράκ, ο άλλοτε κραταιός Τόνι Μπλερ έβλεπε να φθείρεται η ηγεσία του από την βάση του.
Η βάση του Εργατικού κόμματος που έδιωξε τον Μπλερ το 2004, έβαλε στην θέση του τον Μίλιμπανμτ, έναν άνθρωπο που δεν μπορούσε να επικοινωνήσει με το κόμμα. Μετά τον Μίλιμπαντ ακολούθησε ο Κόρμπιν, με μία αποκρουστική εκδοχή του σοσιαλισμού, έναν εδώ και χρόνια ξεπερασμένο σοσιαλισμό που θέλει τα πάντα να επιβλέπονται από το κράτος.
Το πρόγραμμα του Εργατικού κόμματος μιλάει για τερματισμό της λιτότητας και κρατικοποίηση των λιμανιών, των σιδηροδρόμων. Είπε στην προεκλογική εκστρατεία ότι θα φέρει στις απομακρυσμένες περιοχές πρόσβαση στο διαδίκτυο.
Όσο για το Brexit; Μιλάει για μία νέα επαναδιαπραγμάτευση της συμφωνίας που θα τεθεί σε δημοψήφισμα και όλα αυτά σε έξι μήνες. Η βάση του Εργατικού κόμματος θέλει το Remain, αλλά ο ίδιος ο Κόρμπιν δεν έχει πάρει θέση. Ένα άλλο μεγάλο πρόβλημα που έχει ο Κόρμπιν είναι ότι έχει φαινόμενα αντισημιτισμού στο κόμμα του.
Από την άλλη, ο Τζόνσον και οι Συντηρητικοί σίγουρα θα επωφεληθούν επειδή εκφράζουν την άποψη ότι πρέπει να τελειώσει το Brexit και σίγουρα θα έχουν ψηφοφόρους από το κόμμα του Φάρατζ.
Το πρόγραμμά τους δεν έχει καμία σχέση με αυτό των Συντηρητικών: ο Τζόνσον μιλάει για ενίσχυση της αστυνομίας, κάνει λόγο για αύξηση των δαπανών στο σύστημα υγείας, στα σχολεία που είναι σε υποβαθμισμένες περιοχές. Για την μετανάστευση μιλάει για ελεύθερη μετακίνηση προσώπων, αλλά θα είναι κοντά στο σύστημα της Αυστραλίας.
Γενικά, ο Τζόνσον απέφυγε τις πολλές εμφανίσεις για να μην κάνει γκάφες και λάθη.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο μπορεί να μην είναι τίποτα σίγουρο μετά τις εκλογές και τα δύσκολα αρχίζουν από την Παρασκευή. Η ενότητα του Ηνωμένου Βασιλείου δεν είναι και τόσο ασφαλής.
Για κάποιους, η ανάμνηση και το όραμα μιας μεγάλης αυτοκρατορίας παραμένει.
Όπως διαβάζουμε και στο ωραίο βιβλίο της Ελεάνας Βλαστού με τίτλο «Στο Λονδίνο», ένας Ούγγρος μετανάστης που ζει χρόνια στη χώρα της γηραιάς Αλβιώνας λέει ότι «εάν προσπαθείς να μιμηθείς τους Άγγλους είσαι ηλίθιος και εάν καταφέρεις να τους αντιγράψεις είσαι ακόμη πιο ηλίθιος.»
Μία κάτοικος της Βρετανίας μόλις πληροφορήθηκε ότι θα γίνουν ξανά εκλογές είπε «εκλογές πάλι; Φτάνει πια.» Για να δούμε, φτάνει ή όχι;
Στις Βρυξέλλες κυκλοφορεί ένα πολύ ωραίο ανέκδοτο που λέει ότι «βρισκόμαστε στο έτος 2192 και ο πρωθυπουργός της Βρετανίας επισκέπτεται τις Βρυξέλλες και ζητάει παράταση.»
Μία διαδικασία χωρίς τέλος, δηλαδή σισύφεια.
