Ας ξεκαθαρίσουμε αρχικά ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν νοιάζεται για το αν οποιοσδήποτε άλλος πέρα από το κόμμα του και τον εαυτό του θέλει εκλογές. Δεν πα να φωνάζουν όσο θέλουν, εκλογές θα γίνουν μόνο όποτε θέλει εκείνος και η μόνη περίπτωση για κάτι τέτοιο είναι να έχει σημαντικό προσωπικό όφελος. Ποιό κέρδος όμως θα μπορούσε να είναι αρκετά μεγάλο ώστε να αντισταθμίσει την απώλεια της πρωθυπουργικής καρέκλας;

Η απάντηση βρίσκεται στην ερώτηση «τι είναι σημαντικότερο για τον Αλέξη Τσίπρα από το να είναι Πρωθυπουργός;» και είναι απλή: ο τρόπος ζωής του. Ο Πρωθυπουργός μας είχε μάθει από μικρός να είναι αφισσοκολλητής, να είναι φοιτητοπατέρας και προπαγανδιστής. Είχε μάθει να είναι ένα καλό παιδί του κομματικού σωλήνα σε μία χώρα που τα κομματικά ένσημα μετράνε περισσότερο από τα πραγματικά. (Άσχετο, αλλά άραγε ο Παπαμιμίκος και ο Βουλγαράκης τι να κάνουν;)

Χωρίς την πολιτική, ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει τίποτα. Έχει καταφέρει όλη του η ζωή να προσδιορίζεται αποκλειστικά και μόνο από την πολιτική, από τους φίλους που θα κάνει μέχρι τα ρούχα που θα φορέσει. Αν αύριο λοιπόν αναγκαζόταν να παρατήσει εντελώς την πολιτική θα έχανε εντελώς την ταυτότητά του.

Γιατί μας νοιάζει αυτό; Ας σκεφτούμε την περίπτωση να γίνουν εκλογές σε δυόμιση χρόνια από τώρα. Αν τελικά όντως χάσει ο ΣΥΡΙΖΑ με γιγαντιαία διαφορά, τότε ο Αλέξης Τσίπρας με τη φθορά τριών εκλογικών αναμετρήσεων, ενός δημοψηφίσματος και τεσσάρων ετών διακυβέρνησης θα έχει πρόβλημα να διατηρηθεί στη θέση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ. Μπορεί αυτή τη στιγμή να μη φαίνεται να υπάρχει κάποιος προφανής διάδοχος, αλλά είμαστε σίγουροι ότι το ίδιο θα συμβαίνει και τον Σεπτέμβρη του 2019; Ήδη κάποιοι μίλαγαν για ηγετική εμφάνιση του Ευκλείδη Τσακαλώτου στο συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ και για το ότι είναι σε πολλούς τομείς σοβαρότερος πολιτικός από τον Πρωθυπουργό. Ο Γαβριήλ Σακελλαρίδης που δεν έχει ουσιαστική κυβερνητική φθορά, τι θα κάνει μέχρι το 2019; Η θητεία της Ρένας Δούρου τελειώνει το καλοκαίρι του 2019, άρα θα έχει και δικαίωμα να εκλεγεί Βουλευτής. Τι την εμποδίζει να διεκδικήσει την προεδρία του κόμματος μετά από μία αποτυχία, όταν μάλιστα θα έχει νέες και ισχυρές συμμαχίες μέσα από την τοπική αυτοδιοίκηση;

Ο καλύτερος τρόπος να γλιτώσει από όλα αυτά τα προβλήματα ο Αλέξης Τσίπρας είναι να έχει μία συμπαγή κοινοβουλευτική ομάδα, στην οποία θα έχει αυτός τον πλήρη έλεγχο. Αν δεν έχει τριβές στην κοινοβουλευτική ομάδα, δεν έχει τριβές και στο κόμμα. Αν λοιπόν καταφέρει στις δύσκολες περιόδους του κόμματος να έχει ορίσει αυτός τους περισσότερους Βουλευτές, τότε πιθανότατα θα μπορέσει να παραμείνει ανενόχλητος στην προεδρία του κόμματος.

Έλα μου όμως που υπάρχει ένας τρόπος να διαλέξει έναν προς έναν όλους τους Βουλευτές που θα εκλεγούν –και που τον έχει ήδη χρησιμοποιήσει στις εκλογές του Σεπτεμβρίου το 2015-, η εκλογή με λίστα. Για να επιλεχθούν όμως οι Βουλευτές με λίστα και όχι με σταυρό προτίμησης θα πρέπει να γίνουν το πολύ μέχρι και τον Μάρτιο του 2017. Εδώ λοιπόν είναι που αρχίζουν οι θεωρίες συνωμοσίας: τι γίνεται αν σε εκείνες τις εκλογές δεν μπορεί να σχηματίσει κυβέρνηση η Νέα Δημοκρατία;

Μη σας φαίνεται παράλογο το συγκεκριμένο σενάριο. Ας υποθέσουμε ότι το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι δεν τα βρίσκουν, ότι τον Μάρτιο του 2017 μπαίνει στη Βουλή μόνο το ΠΑΣΟΚ με μικρό ποσοστό και ότι μαζί με τη ΝΔ δεν βγαίνουν τα κουκιά για τους 151. Τότε τι γίνεται; Αν σκέφτεστε τον Βασίλη Λεβέντη που ευχόταν δημόσια καρκίνο στα σόγια του Μητσοτάκη, μάλλον χλωμό το κόβω να γίνεται το σωσίβιο του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Σε αυτήν την περίπτωση λοιπόν πάμε ξανά σε εκλογές αλλά με το νέο εκλογικό σύστημα, δηλαδή την απλή αναλογική όπου δεν θα υπάρχει το μπόνους των 50 εδρών στο πρώτο κόμμα, ενώ ταυτόχρονα διατηρείται το όριο του 3%. Μη σας μπλέκω με μαθηματικά, αλλά σε εκείνη την περίπτωση η μόνη εκδοχή στην οποία σχηματίζει κυβέρνηση η ΝΔ χωρίς τον ΣΥΡΙΖΑ είναι να συμμαχήσει με ΠΑΣΟΚ, Λεβέντη και ΑΝΕΛ, κάτι προφανώς αδύνατο. Η άλλη εκδοχή, στην οποία σχηματίζεται κυβέρνηση συνεργασίας ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ προϋποθέτει τη συμφωνία του Αλέξη Τσίπρα στο ποιός θα είναι ο Πρωθυπουργός, ο οποίος αποκλείεται να δεχτεί να είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης, άρα η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον απίθανο σενάριο. Καθόλου απίθανό όμως δεν είναι να υπάρξει συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ-ΠΑΣΟΚ-Ένωσης Κεντρώων, παρακάμπτωντας εντελώς τον νικητή των εκλογών και διατηρώντας σε θέση εξουσίας για πολλά ακόμα χρόνια τον Αλέξη Τσίπρα. Καθόλου άσχημα σενάρια για κάποιον που σήμερα πολλοί θεωρούν ξεγραμμένο.

Για να γίνουν όλα αυτά όμως θα πρέπει να μην έχει συμφωνήσει το Ποτάμι με το ΠΑΣΟΚ, να μη μπει στη Βουλή το Ποτάμι ή άλλα μικρότερα κόμματα και τα ποσοστά των δύο μεγάλων κομμάτων να παραμείνουν κοντά στα σημερινά τους επίπεδα, χωρίς να έχει ξεφύγει προς τα πάνω η ΝΔ ή προς τα κάτω ο ΣΥΡΙΖΑ (το οποίο φυσικά σημαίνει ότι δεν θα έχει υπογραφεί τέταρτο μνημόνιο). Άρα όσο γρηγορότερα, τόσο το καλύτερο για τον Αλέξη Τσίπρα.

Ακόμα όμως και στην περίπτωση που μετά από πρόωρες εκλογές καταφέρει η ΝΔ να σχηματίσει κυβέρνηση, ο ΣΥΡΙΖΑ θα μπορεί να είναι αντιπολίτευση με ένα ισχυρό ποσοστό κοντά στο 25% και με τον Αλέξη Τσίπρα σίγουρο για την θέση του ως πρόεδρος του κόμματος. Ακόμα και σήμερα φαίνεται ως ο άνθρωπος που πήρε ένα κόμμα του 3% και κατάφερε να το κάνει κυβέρνηση και ως ο αδιαμφισβήτητος ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ. Σε 3 χρόνια όμως ούτε το ποσοστό του μπορεί κανείς να του εγγυηθεί, ούτε την εσωκομματική εμπιστοσύνη που έχει αυτή τη στιγμή.

Και μιας και έχουμε πιαστεί με τις θεωρίες συνωμοσίας, τι γίνεται αν η εισαγγελική έρευνα που ήδη τρέχει αποδείξει ότι υπάρχουν ποινικές ευθύνες για την επιβολή των capital controls; Αν αυτό γίνει αύριο, τότε γίνεται χαμός, με νυν και πρώην Υπουργούς, ίσως ακόμα και τον Πρωθυπουργό να σέρνονται τουλάχιστον σε εξεταστικές επιτροπές, αν όχι σε δικαστικές αίθουσες. Αν αυτό όμως γίνει αμέσως μετά τις επόμενες εκλογές, τότε δεν θα γίνει απολύτως τίποτα, αφού θα έχουν περάσει δύο εκλογές ανάμεσα στην επιβολή των capital controls και την όποια προσπάθεια για δίκη, οπότε με βάση τον νόμο περί ευθύνης Υπουργών το αδίκημα θα παραγραφεί.

Υπάρχουν λοιπόν ισχυρά επιχειρήματα για την διεξαγωγή πρόωρων εκλογών. Ο Αλέξης Τσίπρας όμως έχει και έναν πάρα πολύ καλό λόγο για να μη κάνει πρόωρες εκλογές: είναι αυτή τη στιγμή Πρωθυπουργός και –πιθανότατα- μετά τις εκλογές δεν θα είναι. Έλα λίγο αναγνώστη στην θέση του: χωρίς ταυτότητα πέρα από την πολιτική, χωρίς ξεκάθαρο πολιτικό μέλλον, χωρίς την αποδοχή του κόσμου που τόσο τον στήριξε, αλλά με το μεγαλύτερο τρόπαιο που θα μπορούσε ένα κομματόπαιδο ποτέ να ονειρευτεί: την Πρωθυπουργική καρέκλα δική του. Εσύ στη θέση του τι θα έκανες;

Υ.Γ. Σε όλο το άρθρο δεν αναφερθήκαμε καθόλου στο τι είναι καλύτερο για την χώρα, για εμάς τους πολίτες της και για τα παιδιά μας. Παραβλέψαμε τελείως κάθε ηθική διάσταση, όπως για παράδειγμα το ότι οι εκλογές ξανά με λίστα θα σήμαιναν κατάλυση της όποιας δημοκρατίας στην πράξη, και αδιαφορήσαμε τελείως για τον λαό και τις επιθυμίες του, εξαιρώντας το τι κόμμα θα ψηφίσει. Αλήθεια, πιστεύετε ότι όλα αυτά θα παίξουν κάποιο ρόλο στις αποφάσεις ανθρώπων όπως ο Αλέξης Τσίπρας;

Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!