γράφει ο Θάνος Καλαμίδας.
Μετά από δεκαέξι χρόνια ΠΑΣΟΚ και τέσσερα παρά κάτι ψιλά ΣΥΡΙΖΑ, η διαπίστωση είναι ότι αδιάφορα πόσο «δημοκρατικά» ή «αριστερά» αρέσκονται να αυτοπαρουσιάζονται τα «δημοκρατικά» ή «αριστερά» κόμματα όταν κυβερνούν, – όπως ακριβώς και στα δεξιά, όσο «δημοκρατικά» και κεντρώα αρέσκονται να αυτοπαρουσιάζονται – η πραγματικότητα βρίσκεται στις σχέσεις εξουσίας και πολυσυλλεκτικότητας που οικοδομούν στην πορεία διατήρησης τους στην εξουσία.
Σχέσεις σταθερά απομακρυνόμενες από την όποια ιδεολογία λειτούργησε σαν αρχή για την ύπαρξή τους, αποδοχή και άνοδό τους, πάντα και μόνιμα αλυσοδεμένες στο πεδίο της έμπρακτης – πάντα στρεβλής – πολιτικής καθημερινότητας και των απαιτήσεων της. Τα Ελληνικά κόμματα εξουσίας δεν υπακούν σε Δαρβινικούς νόμους αλλά υποτάσσονται σε μια στατική κατάσταση άρνησης και παράδοσης σε συμφέροντα αρνούμενα την εξέλιξη – αρνητική ή θετική – της κοινωνίας.
Μία τις πιο δυσάρεστες και επικίνδυνες παράπλευρες απώλειες αυτής της μη εξέλιξης είναι η επανάπαυση ότι η νίκη των «αριστερών» και «δημοκρατικών» δυνάμεων συνεπάγει αυτόματα την εξασφάλιση σωστής λειτουργίας της δημοκρατίας προς όφελος του λαού. Αλλά αυτό που παραβλέπουμε είναι ότι η αλλαγή πολιτικού προσωπικού ούτε διασφαλίζει την δημοκρατία, ούτε προστατεύει τους πολίτες όσο διατηρούνται οι ίδιες δομές εξουσίας και ο βαθμός συμμετοχής του λαού στην άσκηση και έλεγχο αυτής της εξουσίας παραμένει μικρός.
Πλησιάζοντας προς το τέλος της τετραετίας ΣΥΡΙΖΑ, χωρίς αυτό να σημαίνει απαραίτητα και το τέλος του ΣΥΡΙΖΑ από την εξουσία, αυτό που μένει είναι ότι η δημοκρατία εξελίχτηκε λίγο έως καθόλου. Απεναντίας έπεσε για άλλη μια φορά θύμα καιροσκοπικών λαϊκισμών, ανούσιας εικονολατρίας και νταβατζοκινούμενων αρπαχτών. Και η καλύτερη εικόνα όλων αυτών είναι τα ελληνικά ΜΜΕ και το γεγονός ότι αντίθετα με το δόγμα που θέλει ο δημοσιογράφος να μην γίνεται ποτέ είδηση, οι Έλληνες δημοσιογράφοι πολλάκις μονοπώλησαν υπέρτιτλους.
Τα ελληνικά ΜΜΕ ακροβατούν μεταξύ παραπληροφόρησης και οπαδισμού, καθημερινά απομακρυνόμενα όλο και πιο πολύ από τον θεσμικό ρόλο τους. Δυστυχώς το φαινόμενο δεν είναι μονοπωλιακά ελληνικό. Στις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή, σκανδαλοθηρικό έντυπο πολύ φιλικά κείμενο προς τον Αμερικανό πρόεδρο και συχνά καλύπτοντας βρομοδουλειές του όπως η εξαγορά σιωπής των εξώγαμων σεξουαλικών σχέσεων του με γνωστά κουνελάκια, έχει εμπλακεί σε απόπειρα επαγγελματικού και πολιτικού εκβιασμού αντιπάλου του Τραμπ. Στις ΗΠΑ επίσης, υπάρχει ολόκληρος τηλεοπτικός οργανισμός με σειρά πανεθνικά και περιφερειακά κανάλια με μόνη αποστολή την διάδοση ψεύτικων ειδήσεων, παραπληροφόρησης και γκεμπελικής προπαγάνδας στην υπηρεσία του Τραμπ και των συνοδοιπόρων του.
Αντίστοιχα έντυπα και τηλεοπτικοί σταθμοί υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη αλλά όλα αυτά αποτελούν την μειονότητα που ο υπόλοιπος τύπος αντιμάχεται και καταγγέλλει. Στην Ελλάδα αντίστοιχα υπάρχει η περίπτωση σεσημασμένου και ποινικά διωκομένου μεγαλονταβατζή, που αγοράζει εφημερίδες με μακρόχρονη ιστορία και εδραιωμένους στη συνείδηση του λαού, ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς, δημιουργώντας μια αυτοκρατορία ΜΜΕ που συμπεριλαμβάνει και την ύποπτη μονοπωλιακή θέση να είναι ο ιδιοκτήτης του μόνου γραφείου …διανομής τύπου στην Ελλάδα. Και όλα αυτά τα κάνει με την ιδία ευκολία που μέχρι τώρα αγόραζε παίκτες και διαιτητές σε στημένα πρωταθλήματα και που με μαφιόζικο πνεύμα αγόρασε δήμους συμφερόντων του, πολιτικούς και αποστασίες. Όλα θυσία στο δόγμα: λεφτά έχω και όλοι έχουν την …τιμή τους. Ακόμα και οι μελλοντικοί πρωθυπουργοί.
Κι ενώ η Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ έχουν παραδώσει αμαχητί την δημοκρατία του ανεξάρτητου τύπου στα χέρια ενός νταβατζή η άλλη πλευρά έχει στρατεύσει έντυπα με οπαδική αντιμετώπιση της είδησης, που θέλουν άσπρο μαύρο την κυβέρνηση να είναι πάντα ο αριστερός ιππότης που σώζει την αγνή δημοκρατία από τα νύχια του αιμοβόρου δεξιού δράκου. Στο ρόλο του ιππότη ο ίδιος ο Τσίπρας, ενίοτε ο πάντα καπνίζων Πολάκης.
Σε αυτό το περιβάλλον λογικό είναι να ευδοκιμούν παρασιτικοί οργανισμοί όπως η Μαρία Σπυράκη που είδε την δημοσιογραφία σαν το …αναγκαίο σκαλοπάτι εξυπηρετήσεων στην πορεία της για την εξουσία. Μια Σπυράκη που άνοιξε μάλιστα και τον δρόμο στο να νιώσει μετά από δεκαετίες στο κουρμπέτι ακόμα και η Έλλη Στάη δικαιωμένη μετά από την πρόταση του Τσίπρα για βουλευτιλίκι. Αλλά επίσης να νιώσει και αδικημένος ο Μπογδάνος για την αποβολή του από τα ψηφοδέλτια της Νέας Δημοκρατίας λόγω χουνταπάντησής του σε ένα χουντοτουΐτ, καθόλου διαφορετικό από τα περισσότερα του αντιπρόεδρου του Μητσοτάκη κι έχοντας κάνει το μερίδιο του σε σπυράκιες «εξυπηρετήσεις» και αυτός προς την Νέα Δημοκρατία και τον πρόεδρό της.
Αυτό που αρνούνται να καταλάβουν όλοι είναι ότι αυτή η κατάσταση υποβαθμίζει όχι μόνο την πολιτική και κοινωνική μας ζωή αλλά συντελεί στον στραγγαλισμό της δημοκρατίας από μέσα. Συν ότι η κατάσταση κυοφορεί εξελίξεις που ενδείξεις τους έχουμε ήδη δει στο πρόσωπο των δολοφόνων Χρυσαυγητών που επίσης έχουν βρει τον μεσσία τους στα γένια του γνωστού νταβατζή.
Μέσα σε αυτό λοιπόν το βρωμερά αποπνικτικό περιβάλλον και απέναντι σε όλη αυτή τη καιροσκοπική ασέλγεια η κοινωνία πρέπει να αντιδράσει αφήνοντας πίσω κομματικά τελματώματα και σκοπιμότητες. Οι Έλληνες πολίτες ΔΕΝ μπορεί να είναι ικέτες διαφάνειας και δημοκρατίας. Πολύ περισσότερο, ΔΕΝ μπορεί να είναι ικέτες ανεξάρτητης πληροφόρησης. Οι πολίτες και η κοινωνία οφείλουν να επιδιώξουν και να επιβάλλουν τη διαφάνεια και τον διάλογο πρώτα από όλα απομονώνοντας την παραπληροφόρηση, την γκεμπελική προπαγάνδα και το ψέμα. Ο λαός επιβάλλεται να επιστρέψει στην εξουσία αυτού του τόπου και στην περίπτωση των ΜΜΕ αυτό είναι άμεσα δυνατό γιατί …ΕΣΕΙΣ κρατάτε το τηλεκοντρόλ και μόνο ΕΣΕΙΣ έχετε τον έλεγχο στο κουμπί του τηλεκοντρόλ που μπορεί να …πονέσει ακόμα και τον …Μαρινάκη!
*****************************
Βαλεντίνος σήμερα ο Θάνος Ραφτόπουλος με μια εικόνα που λέει χίλιες λέξεις!
*****************************
Στην φωτογραφία, πρόεδροι και δημοσιογράφοι …γενικά!
