Και ξέρετε κάτι. Τώρα ήρθε επιτέλους η ώρα να μιλήσουμε για μεταπολίτευση. Το θέμα δεν είναι απλά να φύγει ο Σαμαράς. Το θέμα είναι να φύγει τελείως όλο αυτό το σύστημα που γέννησε, διατήρησε και έκανε πρωθυπουργό τον Σαμαρά. Το θέμα είναι να γίνει επιτέλους η αποχουντοποίηση/αποφασιστοποίηση της ελληνικής πολιτικής ζωής και κοινωνίας.
Ένα σύστημα που έχει διαφθείρει (όπως πολύ σωστά υποστηρίζει το 91% της έρευνας) το κράτος σε όλες τις μορφές του, από τη δικαστική εξουσία, την νομοθετική, την εκτελεστική, μέχρι και τον τύπο. Ένα σύστημα που διατηρείται αναλλοίωτο από το ‘65 μέχρι σήμερα και στην ουσία κυριαρχεί ακόμα και στην κοινωνική μας ζωή.
Ένα σύστημα που θέλει τη βουλευτική έδρα να θεωρείται γονική παροχή, την δικαστική και ακαδημαϊκή έδρα ισόβιο κληρονομικό δίκαιο και τη θέση στο δημόσιο ιδεολογική υποχρέωση του κράτους. Ένα σύστημα που μας έχει διαπαιδαγωγήσει με μύθους για το τι σημαίνει Ελλάδα, δημοκρατία και κράτος και παράλληλα έχει κάνει την διαφθορά κοινωνικά αποδεκτή.
Όλα αυτά υπήρχαν για δεκαετίες αλλά κρυβόντουσαν πίσω από έννοιες όπως εθνική ενότητα, εθνική προσπάθεια, σοσιαλιστική αφύπνιση και άλλα πομπώδη. Μέχρι που ήρθε ο Σαμαράς με υποχείριο τον Βενιζέλο, αλαζόνες και προκλητικά διχαστικοί, εκμεταλλευόμενοι την οικονομική κρίση, να δείξουν το πραγματικό πρόσωπο της μη αποφασιστοποιημένης ελληνικής δημοκρατίας.
Κάνετε λάθος αν πιστεύετε ότι ο Σαμαράς είναι απλά ένας δεξιός αντικομουνιστής. Ο Σαμαράς μισεί με μανία οτιδήποτε αντί-Σαμαρικό, όπου Σαμαρικό η πιο άρρωστη μορφή εθνικισμού, ελληνοκεντρισμού και απολυταρχίας. Εδώ θα πρέπει να σας υπενθυμίσω ότι ακόμα και ο Χίτλερ ήρθε στην εξουσία με εκλογές. Στη συνέχεια άρχισε τα συνταγματικά του πραξικοπήματα που οδήγησαν στο τέλος της δημοκρατίας. Ακόμα θυμηθείτε, ότι ο Χίτλερ εκμεταλλεύτηκε την τότε οικονομική κρίση στη Γερμανία για να δώσει άλλοθι στις μετέπειτα πράξεις του.
Ένας καθηγητής στη Θεσσαλονίκη πριν από μια εβδομάδα είπε ότι χρειάζεται και ο φασισμός στην εξουσία για να λειτουργήσει το κράτος. Αυτός ο καθηγητής, στην ουσία εξέφρασε το δόγμα Σαμαρά. Ένα χειραγωγούμενο κράτος με τη δικαστική, εκτελεστική και ελεγκτική εξουσία ελεγχόμενες και μια νομοθετική εξουσία που μπορεί να παραβεί ακόμα και το σύνταγμα θεσμοποιώντας νέους νόμους όταν δε μας βολεύουν οι παλιοί ή έχουμε ανάγκη καινούργιους.
Το θέμα του Νίκου Ρωμανού δεν είναι απλό. Δεν είναι απλά η περίπτωση ενός νέου παιδιού που θέλει να σπουδάσει ενόσω βρίσκεται στη φυλακή. Είναι η περίπτωση ενός παιδιού που η εξουσία Σαμαρά τιμωρεί γιατί μπορεί και παράλληλα χρησιμοποιεί σαν παραδειγματισμό για όποιον στη συνεχεία της αντιστέκεται φτάνοντας στο σημείο να χειραγωγεί και να παραφράσει αντισυνταγματικά ακόμα και νόμους. Είναι σαν τη περίπτωση της ΕΡΤ. Το κάνει για να δείξει ότι μπορεί και το κάνει θρασύδειλα (γιατί όλοι οι φασίστες είναι και θρασύδειλοι) σε ένα παιδί.
Ο Νίκος Ρωμανός αυτή τη στιγμή είναι μια διττή παρουσία στην ελληνική πραγματικότητα, όπως διττή ήταν και είναι η παρουσία του Αλέξη Γρηγορόπουλου. Από τη μια δυο παιδιά με δικαιώματα στο μέλλον σε ένα κράτος με μόνο υποχρεώσεις έχει προς αυτούς. Από την άλλη, δυο ανθρώπινες υπάρξεις που τους καταστρατηγήθηκε το δικαίωμα ζωής, έκφρασης και δημοκρατίας από ένα αυταρχικό καθεστώς με φασιστικές αρχές.
Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος δεν δολοφονήθηκε – εν ψυχρώ και απόλυτα συνειδητά – από έναν θεωρητικά αστυνόμο, αλλά από ένα σύστημα που εκπαίδευσε αυτόν τον «αστυνόμο» να δολοφονεί όποιον δεν ταιριάζει στα στερεότυπα που τον έχουν οπλίσει. Ο συγκεκριμένος «αστυνόμος», όπως και χιλιάδες άλλοι όμοιοι του, εκείνο το βράδυ βγήκε για να «φάει» αναρχικούς, κουμουνιστές, μακρυμάλληδες με σκουλαρίκια.
Πριν από ένα μήνα σε διάλεξη τελειόφοιτων της σχολής αξιωματικών της αστυνομίας, όλη η αίθουσα χειροκρότησε ένστολο φοιτητή που δήλωνε φασίστας και δεν βρέθηκε κανένας να αποβάλει όλη την αίθουσα δια βίου. Αυτοί αύριο θα κυκλοφορούν στους δρόμους της Ελλάδος κρατώντας όπλο και αποστολή να επιβάλουν την τάξη που αρμόζει στην ιδεολογία τους και την συνείδηση τους. Και τέτοιοι είναι όλοι όσοι κυκλοφορούν και «αστυνομεύουν» την Ελλάδα τα τελευταία σαράντα χρόνια τουλάχιστον. Προστάτες της δημοκρατίας με τη σβάστικα τατουάζ στον ώμο.
Τον θάνατο του Γρηγορόπουλου, όπως και το ό,τι συμβαίνει αυτή τη στιγμή με τον Ρωμανό, ο Σαμαράς τα χρησιμοποιεί αποδεικνύοντας ότι κάνει ότι κάνει επειδή μπορεί. Και μπορεί, γιατί έχει να κάνει με ένα λαό φοβισμένο που μπροστά στη τρομοκρατία «έρχεται ο Τσίπρας» και τι θα κάνουμε με τις αγορές αν χάσουμε το ευρουλάκι μας, και πως θα πληρώσουμε τις κατακουτσουρεμένες συντάξεις, έχει πάψει να αντιδράει ουσιαστικά.
Τα χρησιμοποιεί για να περάσει καινούργια μέτρα καταστολής και με την βοήθεια των μικρών Γκέμπελ, στο στιλ μυθομανών λασπολόγων Γεωργιάδη και Κρανιδιώτη και να συνεχίζει να τρομοκρατεί τον κόσμο ώστε να συνεχίσει τον οικονομικό βιασμό και εξαθλίωση του Έλληνα προς όφελος νταβατζήδων.
Εδώ δυο παρενθέσεις. Πρώτον, ο δήθεν πανικός των Γερμανών και λοιπών ευρωπαίων συνεταίρων μήπως έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ και τους χαλάσει τη δουλειά είναι παραμύθι για εσωτερική κατανάλωση. Όσα λέει ο Τσίπρας σήμερα τα έλεγε ο Ολλάντε στη Γαλλία πριν από δυο χρόνια και ο Ρένζι στην Ιταλία πριν από μερικούς μήνες. Και λοιπόν;
Οι ισορροπίες στην Ευρώπη στηρίζονται σε συνεννοήσεις, διαπραγματεύσεις και αμοιβαίες υποχωρήσεις. Αυτό τους λέει ο Τσίπρας αλλά ο Σαμαράς προτίμησε να ξεπουλήσει τους έλληνες για να δώσει στο τομάρι του μερικούς ακόμα μήνες εξουσίας μέχρι να ολοκληρώσει τον πραγματικό του σκοπό. Να γυρίσει την Ελλάδα εξήντα χρόνια πίσω. Ο Τσίπρας δεν ανακάλυψε την Αμερική, ο Σαμαράς απέτυχε να κάνει το πιο απλό και συνηθισμένο για μέλλος της ΕΕ με κάποιο πρόβλημα.
Δεύτερο, δεν υπάρχουν δυο σταθμά στα όσα ζητάει η Ευρώπη από τις χώρες που έχουν εισέρθει στο πρόγραμμα βοήθειας. Το θέμα είναι τι προσθέτει η κάθε κυβέρνηση στο όνομα της τρόικας για να εξυπηρετήσει εταίρους και συνδαιτυμόνες νταβατζήδες. Το έκανε η Πορτογαλία. Και εδώ στο όνομα των μέτρων έχει γίνει γλέντι. Από την Αγροτική μέχρι τις επισχέσεις και από τα εργασιακά δικαιώματα μέχρι τις απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα δεν κέρδισε ούτε το κράτος ούτε η τρόικα, άλλα οι γνωστοί άγνωστοι τους πρωθυπουργικού γραφείου.
Τέλος η παρένθεση και ας επιστρέψουμε σε αυτά που λέγαμε. Τυχαίο είναι ότι φασιστικά κόμματα πετάγονται σαν μανιτάρια στην εποχή Σαμαρά; Ακόμα κι ο των παρασκηνίων, Μπαλτάκος, έφτιαξε κόμμα. Για να συμπληρώσει το κενό που αφήνει στη δεξιά η ΝΔ. Έτσι είπε. Η ΝΔ δεν άφησε κανένα κενό, ο Σαμαράς δημιούργησε ένα κενό μεταξύ ενός παραδοσιακά συντηρητικού κόμματος που από ατύχημα τον έκανε αρχηγό του και με την ακροδεξιά που πραγματικά τον εκφράζει. Η μήπως το ρυάκι του Θεοδωράκη έχει έρθει σαν ένδειξη προόδου; Άλλο ένα εγωκεντρικό κομματάκι με φασιστικές δομές και συμπεριφορά που έχει αρχίσει σιγά-σιγα να αποκαλύπτεται.
Το φωνάζω πολύ καιρό, η Χρυσή Αυγή δεν είναι φαινόμενο της οικονομικής κρίσης. Η Ναζιστική Χρυσή Αυγή και τα κοινωνικά παράσιτα που την ακλουθούν και την ψηφίζουν, υπήρχαν πάντα (και μάλιστα οι αριθμοί είναι πολύ συγκεκριμένοι) από την δικτατορία και ύστερα. Υπήρχαν κρυμμένοι και θρασύδειλα κουκουλωμένοι σε άλλα κόμματα και παρατάξεις. Τώρα με τον Σαμαρά βρήκαν την ευκαιρία να βγουν από τις τρύπες τους.
Θέλετε να μιλήσουμε και για το αναρχισμό που προβάλει ο Νίκος Ρωμανός; Δεν κατάλαβα, που τραβάτε ζόρι; Ποιος σας είπε ότι η αναρχία σαν φιλοσοφία, σαν ιδεολογία, σαν πολιτικό ιδεώδες είναι αυτό που γίνεται στο κέντρο της Αθηνάς από τους γνωστούς αγνώστους της αστυνομίας που τυχαίνει πολλές φορές όταν βγάζουν τις κουκούλες να έχουν την σβάστικα στον ώμο; Σας είπε ποτέ κανείς ότι το ιδεατό της δημοκρατίας είναι η αναρχία; Είναι η πολιτεία που συνειδητοί πολίτες δεν χρειάζονται νόμους και μπάτσους για να ζήσουν αρμονικά. Σας είπε κανείς ότι αναρχία είναι το όνειρο του κάθε συνειδητού δημοκράτη; Όχι, αυτό που σας είπαν είναι, ψηφίστε και υπακούτε τον κάθε διεφθαρμένο Σαμαρά, μη χάσουμε το ευρώ και την Μέρκελ.
Συμβιβασμένοι στην μη αντίδραση του καναπέ και τυφλωμένοι από κομματικά παραμορφωτικά γυαλιά έχουμε χάσει το νόημα των λέξεων και των ιδεών. Αναρχικός ο Νίκος Ρωμανός και μπράβο του. Έτσι τον θέλω και έτσι πρέπει να είναι κάθε συνομήλικος του. Εσείς δηλαδή τι τον θέλετε; Άβουλο πλάσμα να χειροκροτεί τον Σαμαρά όταν μιλάει για το σκίσιμο των μνημονίων και κόβει τις συντάξεις η για την ανάπτυξη με 70% ανεργία στους νέους; Αναρχικός ήταν ο Καραϊσκάκης, αναρχικοί και τα παιδιά μέσα στο Πολυτεχνείο. Κάθε σημαντική επανάσταση σε αυτή τη χώρα έγινε από αναρχικούς. Ο Νίκος Ρωμανός ιδεολογικά στον αναρχισμό του είναι πολύ πιο νόμιμος από τον κουκουλοφόρο κρυφοφασίστα Σαμαρά.
Μεταπολίτευση λοιπόν εδώ και τώρα. Αυτό χρειάζεται η Ελλάδα και η πρώτη κίνηση θα είναι να φύγει ο Σαμαράς και η φασιστική συμμορία του από τη διακυβέρνηση αυτής της χώρας.
***********************************************************************
Το Τουρκικό φασισταριό ο Νταβούτογλου γιατί ήρθε τώρα; Για να μας αναλύσει το μέλλον μας στη καινούργια Οθωμανική Αυτοκρατορία που φτιάχνει με τον Σουλτάνο Ερτνογκάν; Και μην ξεχάσει ο Βενιζέλος να τον γλύψει στο όνομα της γειτονίας. Για να μας πει ότι δεν αναγνωρίζει την Κύπρο σαν ανεξάρτητο κράτος; Για να μας πει για τα δικαιώματα της Τουρκίας στα κοιτάσματα του Αιγαίου; Για τα δικαιώματα των μουσουλμάνων της Θράκης; Για το σπίτι του Κεμάλ στη Θεσσαλονίκη; Για τη βοήθεια στους αλβανούς εθνικιστές; Γιατί έρχεται;
Και ο Βενιζέλος με τον Σαμαρά τι θα του πουν; Συγγνώμη δεν έχουμε άλλον Οτσαλάν να σας παραδώσουμε αυτή τη στιγμή άλλα το δουλεύουμε; Εμείς σας θέλουμε στην Ευρώπη, εσείς μας θέλετε; Ε; τι θα του πουν;
***********************************************************************
Πέθανε ένας πολύ καλός φίλος (παρόλη τη διαφορά ηλικίας), ένας μεγάλος δημοσιογράφος και λόγιος και για μένα ένας δάσκαλος. Το Σοφιανό Χρυσοστομίδη τον γνώρισα εκεί στα τέλη του ’70, σε ένα μικρό δωμάτιο/γραφείο παρέα με τρεις άλλους δημοσιογράφους – ίσα να τους χωράει – ανάμεσα σε μια ομίχλη καπνού τσιγάρων, να αναλύει καθημερινά την πολιτική πραγματικότητα και να σχολιάζει με μικρά μονόστηλα τα παραπολιτικά.
Αλλά εκεί που τον γνώρισα πιο καλά ήταν απογευματάκια σε κουτούκια, στην Αγίου Κωνσταντίνου, στο Μεταξουργείο ή στο Μοναστηράκι με μεζέδες και κρασί. Εκεί έμαθα την νεώτερη πολιτική ιστορία της Ελλάδας από έναν άνθρωπο που την έζησε από μέσα. Στη συνέχεια η σχέση μας έγινε πιο στενή και μαθαίνοντας την άλλη μου ιδιότητα, τον βοήθησα στο σχεδιασμό και κατασκευή μιας ιδιαίτερης βιβλιοθήκης/παρουσίασης για τα συλλεκτικά του βιβλία.
Ο Σοφιανός Χρυσοστομίδης για μένα, πέρα από πνευματικός πατέρας και δάσκαλος, υπήρξε ένας άνθρωπος που επηρέασε τις επιλογές μου μια περίοδο που χρειαζόμουν κάποιον να με βοηθήσει και το έκανε με πραγματική πατρική αγάπη. Καλό ταξίδι Σοφιανέ!
***********************************************************************
Άδωνι, κλείστο. Έχεις χάσει κάθε έλεγχο πια.
***********************************************************************
Με το τσεκούρι και το μπαλτά κτίζει δημοκρατίες ο Αντωνάκης πάνω στα σώματα δεκαεπτάχρονων.
***********************************************************************
Φύγε ΡΕ!
***********************************************************************
Λοβέρδο έχεις ξεπεράσει τον Άδωνι στο παραμύθι και στο κουβά. Θρασύδειλο ανθρωπάκι κι εσύ που γράφεις και ποιήματα για να μας διώξεις τι ευαίσθητος είσαι. Ξου ρε κάθαρμα, σύντροφε το Άκη!
***********************************************************************
Για άλλη μια Παρασκευή παρέα μου κάνει ο πάντα επίκαιρος Θάνος Ραφτόπουλος.
***********************************************************************
Ο Μιχαλολιάκος, ο Βενιζέλος και ο Κασιδιάρης λείπουν από τη φωτογραφία αλλά δεν μπορούσα να τους βρω όλους μαζί. Αυτοί συναντιούνται μόνο με τηλεπάθεια από ότι φαίνεται αλλά όλοι στον ίδιο ιδεολογικό δρόμο βρίσκονται!
