Με έκπληξη είδαμε την εγκληματική οργάνωση της Χρυσής Αυγής να βρίσκεται στο 6,28% προσφέροντας δεκαεφτά έδρες του ελληνικού Κοινοβουλίου σε προφυλακισμένους με την κατηγορία της ίδρυσης εγκληματικής οργάνωσης. Κρίμα να υπάρχουν Έλληνες που να μην γνωρίζουν τι τράβηξε η δόλια πατρίδα μας στα χρόνια της Κατοχής από τους….προγόνους των, τους Γερμανούς του Χίτλερ.
Έξω από κάθε λογική η ίδρυση του κόμματος Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών από τον Γιωργάκη Παπανδρέου λίγες μέρες πριν από τις εκλογές. Το μόνο που κατάφερε αυτός αλλά και όσοι τον ακολούθησαν σ΄αυτή την βλακώδη ενέργεια ήταν να δώσουν την ευκαιρία στον Πάνο Καμμένο να είναι στην κυβέρνηση αυτός και όχι το ΠΑΣΟΚ. Το οποίο ΠΑΣΟΚ με το 4,68% που πέτυχε ο Βενιζέλος συν το 2,50% που άρπαξε ο Γιωργάκης θα έφτανε το 7,18% με είκοσι έδρες και θα ήταν το τρίτο κόμμα. Το κόμμα “ρυθμιστής.” Δοξάστε τον Γιωργάκη.
Μια πολυ μεγάλη και…ευχάριστη έκπληξη περίμενε τον νέο πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα όταν έφτασε στο πρωθυπουργικό μέγαρο Μαξίμου. Ούτε ένας από τους πρώην ενοίκους δεν βρισκόταν εκεί, όχι για να τον καλωσορίσει αλλά τουλάχιστον να τον κατατοπίσει. Όσο κι΄αν στοίχισε η ήττα στον Αντώνη Σαμαρά το να μην βρίσκεται στη θέση του όταν έφτασε εκεί ο Τσίπρας δείχνει έλλειψη απλής ανθρώπινης ευγένειας. Το να δείχνεις πολιτισμένα ότι έχασες δεν είναι ντροπή Αντωνάκη!!
Η συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ ομολογώ ότι ήταν κάτι που πολλοί δεν το περίμεναν. Όταν για πρώτη φορά στην ιστορία της η Ελλάδα ψηφίζει αριστερή κυβέρνηση και η πρώτη ενέργεια του ηγέτη της είναι να συμπράξει με ένα δεδηλωμένο κεντροδεξιό κόμμα αυτό είναι κάτι που δύσκολα κανείς μπορεί να το καταλάβει. Βέβαια ο Αλέξης Τσίπρας πάνω απ΄όλα ζητούσε την αυτοδυναμία, την οποία αφού δεν πέτυχε θα έπρεπε να την αναζητήσει σε κάποιες συμμαχίες. Όμως ας δοκίμαζε πρώτα κάτι άλλο.Το πρόσφατο παρελθόν του Πάνου Καμμένου αλλά και η ιστορία του κόμματός του κάθε άλλο παρά σοβαρότητα εμπναίουν. Θυμηθείτε την περίπτωση Χαϊκάλη.
Ώρα να σταματήσουν τα πανηγύρια και οι χοροί για την νίκη. Ας καταλάβουν όλοι πως είναι πλέον ώρα για δουλιά. Είναι πάρα πολλά αυτά που για χρόνια περίμεναν πως ίσως κάποτε να έφτανε η στιγμή για να πάρουν σάρκα και οστά για μια καλύτερη ζωή, που οπωσδήποτε την αξίζει ο ελληνικός λαός. Εμπρός λοιπόν. Σηκώστε τα μανίκια σας και ξεκινήστε τη δουλιά. Η πονεμένη και ταλαιπωρημένει Ελλάδα περιμένει.
