γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Λίγο πριν τις αυτοδιοικητικές εκλογές, σταδιακά το τοπίο ξεκαθαρίζει. Από τους νυν δημάρχους, οι περισσότεροι θα διεκδικήσουν μια νέα θητεία, ειδικά όσοι ολοκληρώνουν την θητεία τους με επιτυχία στη διαχείριση των δημοτικών υποθέσεων.
Η σημερινή Δημοτική Αρχή στα Τρίκαλα, με Δήμαρχο τον Δ. Παπαστεργίου, με την εξωστρέφειά της και τη συνδρομή των φορέων της πόλης, κέρδισε το στοίχημα της διαλεκτικής του τοπικού με το πανελλαδικό, καθιστώντας την πόλη προορισμό, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία ολόκληρου του νομού. Η φήμη της πόλης προηγείται της βίωσης αυτής. Αποτύπωσε λοιπόν την παρακαταθήκη των προηγουμένων αλλά και την ανάγκη των επόμενων γενεών, δημιουργώντας τη ρήξη της καινοτομίας, της τόλμης και της αυτοπεποίθησης που μοιραία προκαλεί το φθόνο. Στέκει διαφορετικά στο νόημα των κοινών, δημιουργώντας μια κοινότητα ενεργών πολιτών ανεκτική στην πολλαπλότητα των ταυτοτήτων που αυτή περικλείει. Εθελοντές, αλληλεγγύη, κοινωνική φροντίδα. Αφουγκράστηκε τους δημότες στην κρίση και πέτυχε χρηστή διαχείριση των πόρων, χωρίς να ενσαρκώσει την λαγνεία της εξουσίας.
Πολλές οι προκλήσεις, αλλά στόχος παραμένει η αλλαγή νοοτροπίας στην καθημερινότητα, η οποία αγγίζει τα κοινά που μοιραζόμαστε, από τα φυσικά αγαθά και τις υποδομές, μέχρι τον πολιτισμό και την πληροφορία. Αυτό είναι το στοίχημα και είναι υπόθεση όλων. Είτε αφορά την καθαριότητα, την αλληλεγγύη ή τον Κ.Ο.Κ. Και ίσως οι τάσεις του wiki, πρακτικές και ριζοσπαστικές, να μη διαπερνούν εμφανώς την καθημερινότητα, ωστόσο προσθέτουν το λιθαράκι στον αναγκαίο ψηφιακό μετασχηματισμό, στη ανταποδοτικότητα και τη διαφάνεια, απλοποιώντας τις γραφειοκρατικές διαδικασίες. Καλλιεργούν την ψηφιακή κουλτούρα των κοινών, μια ηλεκτρονική δημοκρατική πρακτική που τρομάζει τους πάτρονες, γι’ αυτό και την πολεμούν, αλλά ισχυροποιεί τους πολίτες, κάνοντάς τους συμμετοχικούς και δημιουργικούς, μακριά από πολιτικά μορφώματα που τους θέλουν άβουλους και υποτελείς.
Ούτε αντιδεξιός, ούτε αντιαριστερός Δήμος λοιπόν, παρά Δήμος όλων των πολιτών, χωρίς ιδεοληπτικές σκοπιμότητες. Οι δημότες βδελύσσονται την υποκουλτούρα και το φασισμό των λογής ανόητων συλλογικοτήτων, την καπηλεία του δήθεν προοδευτικού και τις ιδεολογικές εμμονές εκείνων που αρνούνται να δούνε την πόλη ως κομμάτι της παγκόσμιας κοινότητας που συνεχώς αλλάζει. Η επιβράβευση της εξωστρέφειας το μαρτυρά.
Για ορισμένους όμως κάπηλους, οι οπισθοδρομικές αντιλήψεις τους ταυτίζονται με τις ανάγκες της πόλης. Για άλλους, το ανοίκειο συναίσθημα του περιθωρίου είναι ανυπόφορο, καθώς ο αυτάρεσκος ναρκισσισμός τους προκαλεί μόνο συγκρούσεις. Άξεστοι έτεροι, αγνοώντας την εταιρική κοινωνική ευθύνη, ψέγουν το Δήμο για δράσεις που οι επιχειρήσεις ενεργούν προς όφελός τους. Λογής κοκορίκοι πάλι ξιφουλκούν με απαξιωτικές συμπεριφορές για τετραπέρατους συνεργάτες του Δημάρχου.
Όσο πλησιάζουμε στις εκλογές, η φαιδρότητα θα ξεπερνά τα όρια του αστικού πολιτισμού. Ναι, οι λακκούβες ήρθαν για να μείνουν, εκτός και αν σταματήσουμε τα έργα. Προφανώς και δεν είναι όλα καλά, αλλά είναι προτιμότερο να θαυμάζει κανείς, ατενίζοντας ψηλά, τις φροντίδες που κυοφορεί για το μέλλον της πόλης η ψηφιακή εποχή, παρά να μεμψιμοιρεί, κοιτώντας χαμηλά για τις λακκούβες που δεν κλείνουν.
