γράφει ο Λουκάς Γεωργιάδης.
Έχουν περάσει σχεδόν 20 μήνες από τότε που βρεθήκαμε στη δίνη του κορωνοϊού, δοκιμάζοντας την εμπειρία του εγκλεισμού για λόγους δημόσιας υγείας και φτάνονας στο σημείο να ζήσουμε το θαύμα της επιστήμης, που ήταν η ανακάλυψη των εμβολίων κατά του ύπουλου εχθρού.
Έχουν γίνει σχεδόν 6,5 δισεκατομμύρια δόσεις σε ολόκληρο τον πλανήτη, έχει χαθεί μία πόλη με πληθυσμό λίγο μεγαλύτερο από αυτόν της Αττικής, πεθαίνουν δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι σε καθημερινή βάση, εμείς αγνοούμε επιδεικτικά βασικούς όρους συμμόρφωσης για να μπει τέλος στην αλυσίδα μετάδοσης και κάποιοι θεωρούν ότι πρέπει να… πειστούν, όσοι δεν έχουν εμβολιαστεί, ώστε να το πράξουν. Την ίδια στιγμή, αυτοί που δεν έχουν εμβολιαστεί, δηλώνουν σε ποσοστό 56% ότι και ο Θεός ο ίδιος να κατέβει επί της γης για να τους παρακαλέσει, δεν θα το πράξουν. Επιπλέον, ένα ποσοστό γύρω στο 10% θέλει περισσότερη ενημέρωση (!) και ένα ποσοστό 14% ακούει τον παπά της ενορίας του ή τον πνευματικό του, οι οποίοι του λένε να μην εμβολιαστεί!
Είναι ξεκάθαρο πλέον ότι έχουμε περάσει σε μια νέα φάση της πανδημίας, όπου οι 40 και 50 νεκροί σε ημερήσια βάση, αντιμετωπίζονται σαν να πρόκειται για ανθρώπους που σκοτώνονται σε τροχαία ή αφήνουν την τελευταία τους πνοή, λόγω ισχυρής δόσης ναρκωτικών ουσιών. Άλλωστε, το τμήμα της κοινωνίας που έχει εμβολιαστεί, αλλά και η κυβέρνηση δεν μπορούν να κάνουν κάτι για να πείσουν τους αμετάπειστους και αμετανόητους. Κάποιοι έχουν επιλέξει έναν στραβό δρόμο και οδεύουν ολοταχώς προς την αυτοκτονία. Το πρόβλημα με αυτήν τη νόσο είναι ότι μπαίνει στο κάδρο, ολόκληρη η κοινωνία. Δεν πρόκειται να μάθουμε ποτέ πόσοι συμπολίτες μας πέθαναν τσάμπα, γιατί φοβήθηκαν να πάνε στο νοσοκομείο για να αντιμετωπίσουν ένα πρόβλημα υγείας, χωρίς να έχουν κορωνοϊό. Δεν θα μάθουμε ποτέ πόσοι στερήθηκαν το κρεβάτι της νοσηλείας υπό τον φόβο μην κολλήσουν τον κορωνοϊό μέσα στο νοσοκομείο, όπου κανένας δικός σου άνθρωπος δεν μπορεί να σε βοηθήσει. Δεν θα μάθουμε πόσοι από αυτούς που έπρεπε να χειρουργηθούν, αυτή τη στιγμή υποφέρουν ή κάποιοι άλλοι δεν πρόλαβαν ούτε καν να υποφέρουν…
Η επιστήμη έχει σηκώσει ψηλά τα χέρια. Όσο και αν καταβάλλει επίπονες προσπάθειες για να ανακαλύψει εμβόλια ή φάρμακα ή θεραπείες αντιμετώπισης της νόσου, ξέρει ότι βρίσκεται μπροστά σε μια πολύ πιο σοβαρή «νόσο». Πρόκειται για τη νόσο της βλακείας! Σε μερικά χρόνια, ακόμη και η επάρατη νόσος, θα αντιμετωπίζεται με φάρμακα και εμβόλια. Η νόσος της βλακείας, όμως, ποτέ δεν πρόκειται να αντιμετωπιστεί. Είναι θέμα ανθρώπινης… φύσης. Και η βλακεία ξέρουμε ότι δεν έχει σύνορα. Διαπερνά οριζοντίως και καθέτως όλα τα στρώματα της κοινωνίας, ανεξαρτήτως εθνικότητας, θρησκευτικών πεποιθήσεων, μορφωτικού επιπέδου κλπ.
Η κυβέρνηση και οι ειδικοί οφείλουν να είναι ακόμη πιο ξεκάθαροι στο καθημερινό δελτίο… θανάτου. Πρέπει να εστιάσουν στους εμβολιασμένους που έχασαν τη ζωή τους και να ανακοινώνουν αναλυτικά πότε εμβολιάστηκαν, ποιες παθήσεις ή βλάβες είχαν ή ποιοι λόγοι ενέσκηψαν μέσα στο νοσοκομείο προκαλώντας επιπλοκές, οι οποίες οδήγησαν στο μοιραίο. Για τους ανεμβολίαστους, το μόνο που μπορούμε να πούμε είναι ότι αποτελούν απλά αυτόχειρες. Το πρόβλημα όμως είναι ότι οι ανεμβολίαστοι και όλοι οι ανεγκέφαλοι που δεν τηρούν τα μέτρα, σέρνουν τον… χορό του Ζαλόγγου, για το σύνολο της κοινωνίας. Για να μην παρεξηγηθούμε, πρέπει να σεβαστούμε όσους είναι διστακτικοί (χμ, μετά από 6,5 δισεκατομμύρια εμβολιασμούς, παγκοσμίως…) και να ειστάσουμε σε αυτούς που κινούνται μεταξύ αφορισμών, παράνοιας και… βρωμοψυχιάς.
Κανείς δεν περισσεύει στην κοινωνία μας. Η επιστήμη και οι πάντες έχουν πέσει πάνω για να πείσουν αυτούς τους… περίεργους να εμβολιαστούν. Μάταιος κόπος. Είναι σαν να προσπαθείς να κάνεις κήρυγμα στον βλαμμένο που με το πειραγμένο αυτοκίνητο ή τη μηχανή-«σκοτώστρα», βρίσκεται στα Λιμανάκια της Βάρκιζας και ετοιμάζεται να έρθει αντιμέτωπος με τον θάνατο, κάνοντας κόντρες για λίγα ευρώ ή για λίγη… ψευτομαγκιά. Και αν προσπαθήσεις να τον αποτρέψεις επιστρατεύοντας την αυστηρότητα σου, θα σου ζητήσει και τα ρέστα, λέγοντας ότι κάνει αυτός κουμάντο στο σώμα του και μπορεί να κάνει γενικώς ό,τι θέλει. Μόνο που αν γίνει… κομμάτια και χρειαστεί να διασωληνωθεί ή χειρουργηθεί, αυτομάτως βάζει στο παιχνίδι την κοινωνία, η οποία θα συμμετάσχει με τους φόρους της στη νοσηλεία του και στη δια βίου του θεραπευτική ή φαρμακευτική αγωγή. Αν χαθεί μία και έξω, τότε θα είναι άλλος ένας, ο οποίος θα έχει βάλει το… λιθαράκι του, προκειμένου η κοινωνία να πληρώνει υψηλότερα ασφάλιστρα. Γιατί αν δεν είχαμε κανένα τροχαίο, προφανώς τα ασφάλιστρα που θα πληρώναμε θα ήταν της… πλάκας. Ναι υπάρχει η κακιά στιγμή και η στιγμαιαία απροσεξία, που εντάσσονται στους όρους του φυσιολογικού. Ωστόσο, δεν μπορεί να γίνει αποδεκτή η βλακεία…
Στην περίπτωση των θανάτων και των διασωληνώσεων ή της νοσηλείας λόγω κορωνοϊού, θα πληρώσουμε όλοι μαζί ένα τίμημα. Και σε επίπεδο ανθρώπινων ζωών αλλά και στην οικονομική του διάσταση. Όλοι αυτοί που δεν θέλουν να ακολουθήσουν τους κανόνες της Πολιτείας και της επιστήμης, θα προκαλέσουν ζημιά και στον εαυτό τους και σε αυτούς που δεν φταίνε. Η λήψη περιοριστικών μέτρων για τους ανεμβολίαστους αφορά το σύνολο της οικονομικής και κοινωνικής ζωής του τόπου, καθώς δεν αποτελεί ένδειξη ομαλότητας και κανονικότητας. Δυστυχώς όμως, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε δύο εχθρούς επί της ουσίας: τον κορωνοϊό και την ανθρώπινη βλακεία. Αν εκλείψει το δεύτερο, τότε δεν θα υπάρχει το πρώτο. Αφού υπάρχει το πρώτο, τότε είναι προφανές ότι αυτό οφείλεται στο δεύτερο.
Το μόνο που έχουμε να ευχηθούμε είναι να έχουμε τα λιγότερα θύματα λόγω… βλακείας. Ας μας φωτίσει όλους ο Θεός, αν και διατηρούμε επιφυλάξεις για το κατά πόσο αντέχει ακόμη και Αυτός, το μέγεθος της βλακείας μας…
