γράφει ο Δημήτρης Τζελέπης.
Μέσα στην πανδημία και την έξαρση των κρουσμάτων και των νεκρών σε αυτή την χώρα, καταφέραμε και πάλι να διχαστούμε.
Ο λόγος του διχασμού ήταν η απόφαση του Υπουργού Προστασίας του Πολίτη Μιχάλη Χρυσοχοϊδη να επιβάλει απαγόρευση συναθροίσεων άνω των τεσσάρων ατόμων από τις 15 έως τις 18 Νοεμβρίου.
Η αρχή όμως είχε γίνει από την προηγούμενη Πέμπτη στην Βουλή, όταν Πρωθυπουργός είπε ότι δεν θα γίνει η καθιερωμένη πορεία για το Πολυτεχνείο και θα εφαρμοστεί ο νόμος όπως εφαρμόζεται παντού τον τελευταίο καιρό.
Αυτή η αναφορά του Πρωθυπουργού δεν άργησε να φέρει αντιδράσεις και στα κόμματα της ελάσσονος και της μείζονος αντιπολίτευσης. Όλα τα αριστερά κόμματα ξεσηκώθηκαν και διαμαρτυρήθηκαν, γιατί δεν τους άφησαν να κάνουν την καθιερωμένη «ιεροτελεστία» που καταλήγει στην Αμερικανική πρεσβεία.
Ακολούθησε και η Ένωση Δικαστών και Εισαγγελέων Ελλάδος που είπε ότι αυτή απόφαση είναι αντισυνταγματική και έδωσε νερό στο μύλο της αντιπαράθεσης. Τρεις έγκριτοι συνταγματολόγοι όπως είναι ο κ. Μανιτάκης, ο κ. Αλιβιαζάτος και ο Βενιζέλος είπαν ότι δεν προκύπτει από πουθενά ότι είναι αντισυνταγματική.
Κάποιοι ίσως πουν ότι ήταν μία ευκαιρία που εκμεταλλεύτηκε ο Κυριάκος Μητσοτάκη για να τονώσει περισσότερο την δεξιά πτέρυγα του κόμματός του.
Το Πολυτεχνείο δεν ανήκει σε κανέναν, πολλοί όμως το καπηλεύθηκαν εδώ και χρόνια για δημόσια παρουσία και όχι μόνο. Οι αριστεροί το είχαν σαν παράδοση, ήταν η δική τους «Μέκκα» του προσκυνήματος, δεν άφηναν να μιλήσει κανείς άλλος για αυτό. Αλλά μετά μερικοί έγιναν και καλοί φίλοι των Αμερικάνων υπηρετώντας καλύτερα και από δεξιούς τα διατλαντικά συμφέροντα.
Στην χώρα αυτή κάποτε πρέπει να σοβαρευτούμε. Αλλά βλέπουμε ότι κάποια μυαλά δεν αλλάζουν ποτέ. Εν μέσω πανδημίας δεν γιορτάσαμε την 25η Μαρτίου, το Πάσχα, την 28η Οκτωβρίου. Ομοίως έπρεπε να γιορτάσουμε το Πολυτεχνείο, που είναι η καταστατική πράξη της μετέπειτα ελληνικής Δημοκρατίας. Αλλά που να καταλάβει ένα μεγάλο κομμάτι της Αριστεράς ότι τα άμφια του Πολυτεχνείου εξαιτίας της συμπεριφοράς της έχουν ξεπεραστεί;
Άραγε ένας νέος, παιδί Γυμνασίου ή Λυκείου ξέρει τα γεγονότα εκείνης της ημέρας; Ας αναρωτηθούμε λίγο αυτό, γιατί το τανκ εισέβαλε στο Πολυτεχνείο; Πώς έγινε η κατάλυση της Δημοκρατίας; Γιατί παραμένει σημαντική η εξέγερση των φοιτητών; Έναν σημερινό έφηβο μάλλον δεν τον απασχολούν αυτά τα ερωτήματα και αυτό είναι ανησυχητικό για τις μελλοντικές γενιές.
