γράφει ο Νίκος Γκίκας.
Η κατάρρευση των εισοδημάτων την τελευταία δεκαετία, σε συνδυασμό με τις αλλαγές στις καταναλωτικές συνήθειες έφερε το κλείσιμο πολλών καταστημάτων. Οι πολίτες πλέον ξοδεύουν λιγότερα για ρουχισμό αλλά περισσότερα στον καλλωπισμό, στην τεχνολογία και σε οτιδήποτε μπορεί να προσφέρει μια δημοφιλή ανάρτηση στα social media.
Η υγειονομική κρίση με την ακόλουθη αποστασιοποίηση και οι περιορισμοί στις μετακινήσεις ανέδειξαν το ηλεκτρονικό εμπόριο ως βασικό πυλώνα της επόμενης ημέρας για τις επιχειρήσεις αλλά η αλματώδης ανάπτυξή του βρήκε την πλειονότητα αυτών απροετοίμαστη σε υποδομές και προσωπικό, αναζητώντας μια νέα στρατηγική.
Για πολλούς καθιερωμένους παίκτες της αγοράς, η έλλειψη ψηφιοποίησης των υπηρεσιών, τους οδηγεί στην σταδιακή απώλεια της τεράστιας προσωποποιημένης αγοράς στο Cloud. Η ψηφιοποίηση πλέον δεν αφορά την ύπαρξη υπολογιστή αλλά το σχεδιασμό και την ανάπτυξη ηλεκτρονικών υπηρεσιών.
Και ενώ κάποτε το τηλέφωνο ή το διαδίκτυο αποτρέπονταν για επιδαψίλευση, σήμερα για το ψηφιακό μάρκετινγκ αυτά αποτελούν κρίσιμο στοιχείο μιας διαδραστικής πραγματικότητας που συνεχώς εξελίσσεται. Κάθε e – πληροφορία μπορεί να δώσει αξία.
Η δυναμική αυτή μορφή εμπορίου ήρθε για να μείνει, ωθώντας στα ηλεκτρονικά καταστήματα νέους καταναλωτές με μια νέα κυρίαρχη κουλτούρα. Και ενώ στο παρελθόν η σχέση ποιότητας – τιμής ήταν καθοριστική, σήμερα η αξία για τον καταναλωτή έχει μεταβληθεί και σχετίζεται με την αξιοπιστία, την διαδραστική εξατομίκευση και την άνεση.
Το νέο περιβάλλον δεν σημαίνει απαραίτητα ότι οι παραδοσιακές μορφές θα ξεπεραστούν από τις εξελίξεις, ούτε πως το διαδίκτυο θα κόψει τα μαλλιά, τα νύχια ή θα προσφέρει τη θαλπωρή του εστιατορίου. Η αγορά όμως αλλάζει και οι πρότερες παραδοχές πελατών και αγορών δεν υφίστανται. Τα περιθώρια κέρδους συμπιέζονται και η συγκέντρωση της αγοράς μεγεθύνεται συντελώντας σε αυτό το εύρωστο καλάθι αγορών και το άνοιγμα σε νέα κανάλια διανομής. Εάν εξαιρέσουμε τα φάρμακα, τα πάντα πωλούνται από το φυσικό χώρο μέχρι τα παγκόσμια διαδικτυακά καταστήματα. Ένα τοπικό marketplace λόγου χάρη εφάμιλλων “παικτών”, με εξιδεικευμένες δραστηριότητες παραγωγικές, μεταποίησης ή εμπορικές και με άμεσο delivery, πιθανότατα θα έχτιζε brand, θα ανέπτυσσε και δικά του προϊόντα προς διάθεση, θα προσέφερε θέσεις εργασίας και επιπλέον έσοδα στην τοπική οικονομία.
Στο νέο περιβάλλον οι συνεργασίες, εξαιτίας των επενδύσεων που απαιτούνται, καθίστανται πλέον επιτακτικές, αλλά θα μπορούσαν να είναι και η βασική προϋπόθεση προκειμένου να επιδοτηθούν τέτοια εγχειρήματα από προγράμματα ΕΣΠΑ, είτε αφορά εμπορικά είτε φαρμακεία. Αρκεί να ξεπεράσουμε τη νοοτροπία, ο καθένας το μαγαζάκι του.
