γράφει ο Δημήτρης Κοντογιάννης.
Προσπαθώ πάρα πολύ να είμαι ανοιχτός σε όλες τις απόψεις, όσο και αν διαφωνώ μαζί τους. Θέλω να πιστεύω ότι είναι χρέος μου τουλάχιστον να ακούω όλες τις θέσεις, ακόμα και αν είναι μασκαρεμένες με ανόητες ιδεολογίες, γιατί κάπου κρυμμένες μέσα στις πολιτικολογίες είναι οι ανάγκες των πολιτών και αυτές πρέπει να ακούγονται. Αυτό που δεν πρέπει να ακούγεται είναι η άποψη του Μητσάρα από την Ηλιούπολη σε θέματα λεπτής διεθνούς διπλωματίας.
Εσύ που νομίζεις ότι μπορείς να βάλεις τα γυαλιά στον Ερντογάν με την ιδιοφυή απόλυτα δική σου ιδέα να κλείσουν τα τζαμιά σε όλη την Ελλάδα, δεν αναρωτιέσαι μήπως ο Τούρκος Πρόεδρος με τους εκατοντάδες συμβούλους του και τα πανάκριβα λογισμικά πρόβλεψης διαπραγματεύσεων ξέρει κάτι καλύτερα από εσένα; Δεν σκέφτεσαι μήπως, λέω μήπως, έχει ήδη σκεφτεί τη μπαρούφα που πέταξες;
Φυσικά αυτή η άποψη δεν ήρθε στο μυαλό του Μητσάρα με παρθενογένεση. Τη διάβασε από κάποιον λίγο πιο ακραίο φίλο του στο Facebook, του φάνηκε λογική και την υιοθέτησε. Αυτό το οποίο μπορεί ο Μητσάρας να μη σκέφτεται γιατί δεν έχει φύγει ποτέ από την Ηλιούπολη είναι ότι οι Μουσουλμάνοι της Θράκης είναι Έλληνες, τους οποίους η Τουρκία θέλει να παρουσιάσει ως τουρκική και όχι θρησκευτική μειονότητα. Η κακομεταχείριση μειονότητας πιθανότατα είναι το συνηθέστερο casus belli στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Καταλαβαίνουμε τι σημαίνει αυτό;
Μάλλον, κάποιοι από εμάς, όχι.
Να θυμίσω λοιπόν τι έγινε πριν λίγους μόνο μήνες στην Έβρο, όπου ο Μητσάρας έμαθε την έκφραση «υβριδικός πόλεμος». Τότε η Τουρκία παράλληλα με τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της και την εργαλειοποίηση των προσφύγων και των μεταναστών, χρησιμοποίησε ΜΜΕ και Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης για δημιουργία και διασπορά ψευδών ειδήσεων. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα ίσως ήταν η «είδηση» για τον νεκρό στον Έβρο, την οποία χωρίς κάποια φερέγγυα πηγή κατέληξε να την πιστέψει μεγάλο μέρος του κόσμου, ακόμα και μέσα στην Ελλάδα. (Παρεμπιπτόντως, δεν συμπαθώ καθόλου τον Ραγκούση αλλά δεν του άξιζε το άδειασμα που έφαγε από το ίδιο του το κόμμα σε αυτό το θέμα. Πιστεύω ότι όντως, όπως ισχυρίζεται, μίλησε με τον Χρυσοχοΐδη σχετικά με το αν υπήρχε ή όχι νεκρός από ελληνικά πυρά στον Έβρο και ότι μετά τη συνομιλία απαγόρευσε την έκδοση οποιασδήποτε σχετικής ανακοίνωσης. Απλά μερικοί στο κόμμα τον έγραψαν στα παλιά τους τα παπούτσια…)
Γιατί όμως είναι σημαντικό το αν θα πιστέψει κάποιος φανατικός οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ την τουρκική προπαγάνδα σχετικά με νεκρούς στον Έβρο; Γιατί δεν είναι μόνο ο οπαδός του ΣΥΡΙΖΑ, είναι και ο Γάλλος, ο Αυστριακός, ο Ιταλός, ο Γερμανός και όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι που θα το πιστέψουν και, αν τα τουρκικά τρολ κάνουν καλά τη δουλειά τους, δεν θα μάθουν ποτέ ότι τελικά δεν υπήρχε νεκρός και ήταν Fake News. Όταν μάλιστα δουν Έλληνες να διαδηλώνουν έξω από Ελληνικές πρεσβείες, τότε θα είναι απόλυτα βέβαιοι ότι η Ελλάδα σκοτώνει πρόσφυγες και ότι η Τουρκία τους υπερασπίζεται.
Γιατί όμως να μας νοιάξει τι μπορεί να σκέφτεται ο κάθε Γερμαναράς για την Ελλάδα και την Τουρκία; Γιατί από την υποστήριξη του κόσμου θα κριθεί το αν θα επέμβει κάποια άλλη δύναμη υπέρ της Ελλάδας ή όχι.
Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα στην ιστορία, ίσως είναι η Ελληνική επανάσταση. Αν μαθαίναμε σωστή ιστορία στα σχολεία μας και δεν πασαλείφαμε το κεφάλαιο για τους «Φιλέλληνες», θα βλέπαμε ότι η επανάσταση κέρδισε την υποστήριξη των μεγάλων ξένων δυνάμεων επειδή βρέθηκε πρόσφορο έδαφος μέσα στις κοινωνίες της κάθε ξένης χώρας. Αν θέλεις να στείλεις ανθρώπους, όπλα και χρήμα για βοήθεια σε μία χώρα, βοηθάει πολύ αν το δικαιολογείς με βάση κάποιους ηθικούς λόγους και στο επιτρέπει και η κοινή γνώμη. Τώρα που η φίλη μας η Άγγελα Μέρκελ έχει μερικά εκατομμύρια Τούρκων ψηφοφόρων, που οι Βρετανοί είδαν τον αδερφό του Τζανακόπουλου να διαδηλώνει ενάντια στους «φονιάδες Έλληνες» και που μπαίνοντας στο twitter, στα πρώτα trend ο μέσος Ευρωπαίος θα έβρισκε ως πιο δημοφιλή tweets αυτά από τα τρολ του Ερντογάν, ποια λέτε να είναι η αντίδραση της Ευρωπαϊκής κοινής γνώμης;
Αν λοιπόν, ως αντίδραση για να ικανοποιηθεί ο Μητσάρας, κλείσουν τα τζαμιά στην Αθήνα και στον Έβρο, ποια λέτε να είναι η αντίδραση των συμμάχων μας στην Μέση Ανατολή; Πώς πιστεύετε ότι θα αντιδράσουν οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί μας αν σε έναν μήνα από τώρα δουν να διαδηλώνουν οι Μουσουλμάνοι της Θράκης για τα δικαιώματά τους; Λέτε να θυμούνται την Αγία Σοφία και να συνδέσουν τα δύο γεγονότα ή να πιστέψουν την Τουρκία που θα μιλάει για καταπάτηση δικαιωμάτων μειονοτήτων όταν θα έχει μάλιστα την υποστήριξη από ΜΜΕ και Social Media;
Είναι άδικο αυτό που γίνεται; Ναι, πάρα πολύ.
Ξέρετε τι άλλο είναι άδικο; Να είσαι πιλότος της πολεμικής αεροπορίας, να παίζεις κάθε μέρα τη ζωή σου κορώνα-γράμματα, να έχεις πάντα στην άκρη του αντίχειρά σου την εύκολη λύση και να μη τη χρησιμοποιείς ποτέ γιατί γνωρίζεις ότι ο γείτονας ψάχνει προφάσεις και ότι η ειρήνη είναι ανεκτίμητη και να διαβάζεις τον Μητσάρα να θέλει να καταστρέψει ό,τι κρατάς εσύ με θυσίες κάθε ημέρα, μόνο και μόνο για να νιώσει ότι «τάπωσε» τον Ερντογάν.
Από όλο το άρθρο, αν θέλετε κρατήστε μόνο το εξής: Με την Τουρκία παίρνουμε πλέον διαζύγιο. Θα έχουμε πρόβλημα με την περιουσία μας την οποία θεωρεί δική της –και όπως συνηθίζει, μας έχει προειδοποιήσει για αυτό. Αυτή τη στιγμή όμως έχουμε καταφέρει οι φίλοι μας να έχουν μια κάπως καλύτερη άποψη για εμάς παρά για εκείνη και να φαίνεται ότι θα μας στηρίξουν σε μικρά πραγματάκια, όπως το κουβάλημα των πραγμάτων κατά τη μετακόμιση ή ίσως μια καλή κουβέντα στο δικαστήριο, αν χρειαστεί. Αν όμως στο ενδιάμεσο συναντηθούμε με την πρώην και αρχίσουμε να πετάμε ο ένας στον άλλο πράγματα, θα έρθει στο δικαστήριο με νάρθηκες και μακιγιάζ για μαυρισμένα μάτια, κλαίγοντας για την κακοποίηση που ανέχτηκε από εμάς εδώ και χρόνια, ζητώντας την Άρτα και τα Γιάννενα (μεταφορικά πάντα, ελπίζω). Οπότε θέλει τον επόμενο καιρό πολύ προσοχή σε ό,τι κάνουμε και ό,τι λέμε.
Είναι φανερό ότι η Τουρκία εδώ και κάποια χρόνια καθορίζει την εξωτερική πολιτική της με βάση προβλέψεις από υπερυπολογιστές και κατάλληλους αλγορίθμους, όπως επίσης είναι κατανοητό ότι εμείς μόλις πρόσφατα αρχίσαμε να υιοθετούμε σοβαρά αυτή τη λογική. Η στρατηγική λοιπόν που ακολουθεί η Τουρκία είναι επιθετική πολιτική με αξιόπιστη δέσμευση. Αν δηλαδή υποσχεθεί ότι η Αγία Σοφία θα γίνει τζαμί, τότε η Αγία Σοφία θα γίνει τζαμί. Αν υποσχεθεί ότι θα κάνει έρευνες δίπλα στην Κύπρο, γνωρίζουμε ότι θα κάνει έρευνες δίπλα στην Κύπρο. Δεν μιλάει δηλαδή ο Ερντογάν για εσωτερική κατανάλωση (τι μπούρδα ήταν και αυτή που είχαμε ακούσει όταν μας είχε επισκεφτεί) αλλά εννοεί τις απειλές του. Όταν λοιπόν ακούμε απειλές για το Αιγαίο και για στρατιωτικές παρεμβάσεις, καλό είναι να τις πιστέψουμε και να καταλάβουμε ότι θα κάνει τα πάντα για να βρει αφορμή για να τις πραγματοποιήσει. Μπορεί να μη φαίνεται δυναμική λύση η ψύχραιμη και μετριοπαθής στάση, αλλά είναι η σωστή. Το 1940 δεν μπήκαμε στον πόλεμο όταν τορπιλίστηκε η Έλλη και, εκ του αποτελέσματος, παρά την φαινομενική έλλειψη δυναμισμού ήταν η σωστή απόφαση.
Και κάτι τελευταίο: Έχετε αναρωτηθεί γιατί ο Ερντογάν μπαίνει σε αυτή τη διαδικασία; Νομίζετε νοιάζεται για τον πλούτο της πατρίδας του ή για την υστεροφημία του; Γραμμένους τους έχει όλους τους Τούρκους, όπως γραμμένη έχει και την άποψη του Μητσάρα από την Ηλιούπολη. Το μόνο που τον νοιάζει είναι να παραμείνει πάση θυσία στην εξουσία, γιατί με το που θα πέσει και αποκαλυφθούν τα απίστευτα σκάνδαλα στα οποία είναι μπλεγμένος, δύσκολα θα γλιτώσει τη ζωή τη δική του και της στενής οικογένειάς του. Αν λοιπόν για να μείνει στην εξουσία πρέπει να ξεκινήσει πόλεμο με την Ελλάδα, τότε θα κάνει πόλεμο στην Ελλάδα. Ας μη του κάνουμε αυτή τη χάρη.
