Editorial, slideshow-3

Λιτουργικα αναλφαβιτι

mistake-1984-2+2=5

γράφει ο Δημήτρης Κοντογιάννης.

Διαβάζοντας την έκθεση που αποκάλυψε ότι σχεδόν οι μισοί μαθητές κινδυνεύουν να τελειώσουν το Λύκειο όντας «λειτουργικά αναλφάβητοι» έπεσα από τα σύννεφα. Είναι δυνατόν μετά από τόσα χρόνια θυσιών, εκπαίδευσης και επίπονης προσπάθειας για να αποκτηθούν οι απαραίτητες γνώσεις να καταλήγουν επιστήμονες στο συμπέρασμα ότι μόνο οι μισοί μαθητές είναι λειτουργικά αναλφάβητοι; Είναι δυνατόν επιστήμονες να κάνουν τέτοια χοντροειδή λάθη;

Προχωρώντας, διάβασα ότι η συγκεκριμένη έκθεση βασίστηκε στους βαθμούς των μαθητών σε μαθήματα της Δευτέρας Λυκείου. Εκεί κατάλαβα πού έκαναν λάθος οι επιστήμονες. Δεν φταίνε οι άνθρωποι που τα δεδομένα τους ήταν λανθασμένα επειδή χιλιάδες μαθητές Λυκείου γράφουν πάνω από τη βάση μαθαίνοντας τα πάντα παπαγαλία και μη έχοντας ιδέα τι στην ευχή είναι αυτό που παπαγάλισαν.

Ας βάλουμε όμως τα πράγματα σε μία σειρά. Σύμφωνα με την Ε.Ε., «Λειτουργικά αναλφάβητο είναι το άτομο που δεν είναι σε θέση να γνωρίζει ικανοποιητικά ανάγνωση, γραφή και αριθμητική για να ενταχθεί ως άτομο στην κοινωνία, απολαμβάνοντας πλήρως τα δικαιώματά του». Με άλλα λόγια αυτός που σχολιάζει αναρτήσεις στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης γράφοντας «Μπράβω κύριε Υπουργε», δεν είναι λειτουργικά αναλφάβητος, αφού η δολοφονική ορθογραφία του δεν του στερεί τη δυνατότητα να είναι μέλος της κοινωνίας του. Πρέπει να υπάρχουν σοβαρότερα προβλήματα από ορθογραφικά λάθη για να πούμε ότι κάποιος θεωρείται «λειτουργικά αναλφάβητος».

Παράδειγμα λειτουργικού αναλφαβητισμού είναι να μη γνωρίζεις τι στην ευχή είναι το δισεκατομμύριο. Μπορεί να θυμάστε και το σχετικό βίντεο πριν από μερικά χρόνια (https://www.youtube.com/watch?v=zfRRR9ppzjQ ) όπου φάνηκαν οι εκατομμύρια χαμένες ώρες εκπαίδευσης σε γνώσεις –κυριολεκτικά- Δημοτικού.

Τι σημαίνει όμως να μη γνωρίζεις τι είναι το δισεκατομμύριο και πόσα εκατομμύρια έχει; Σημαίνει ότι όταν έρθει κάποιος λαϊκιστής και σου πει ότι «λεφτά υπάρχουν! Εκατομμύρια! Δισεκατομμύρια!» εσύ δεν έχεις λόγο να μην τον πιστέψεις. Εσύ δεν ξέρεις τι είναι το δισεκατομμύριο και αυτός που φαίνεται γνωστικός κάτι μάλλον θα ξέρει παραπάνω.

Έτσι λοιπόν, δεν τον αναγκάζεις ποτέ να σου πει πού θα βρει αυτά τα δισεκατομμύρια. Δεν μπορείς να «απολαμβάνεις πλήρως τα δικαιώματά» σου ως πολίτης, αφού η κακή γνώση αριθμητικής σε εμποδίζει από το να λειτουργήσεις σωστά ως ψηφοφόρος, όχι μόνο την ώρα της κάλπης αλλά κυρίως νωρίτερα, όταν ακόμα σχηματίζονται οι πολιτικές και οι στρατηγικές που θα ακολουθηθούν μετά τις εκλογές. Αν γνώριζες τι είναι αυτά τα περιβόητα δις, σίγουρα θα ανάγκαζες τον λαϊκιστή πολιτικό να μπει σε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με την εξεύρεσή τους, άρα να είναι καλύτερα οργανωμένος και προετοιμασμένος για όταν θα έρθει στην εξουσία και θα αναγκαστεί να κάνει τις υποσχέσεις του πραγματικότητα.

Το να ανέβει λοιπόν ένας λαϊκιστής στην εξουσία με υποσχέσεις για λεφτόδεντρα δεν είναι το πρόβλημα, αλλά το σύμπτωμα του προβλήματος. Από τη στιγμή λοιπόν που το πρόβλημα παραμένει, δεν υπάρχει λόγος να μην επανεμφανιστεί το σύμπτωμα λίγα χρόνια αργότερα και, φυσικά, δεν υπάρχει λόγος να μη χρησιμοποιήσει ακριβώς τα ίδια επιχειρήματα με την προηγούμενη φορά.

Έτσι λοιπόν ξαναδεχτήκαμε υποσχέσεις για εύκολα χρήματα, αυξήσεις, επιδόματα και, για να μη πολυλογώ, λύσεις σε όλα μας τα προβλήματα. Και φυσικά τις ξαναδεχτήκαμε αμάσητες και ξαναβάλαμε άτομα εντελώς απροετοίμαστα στην εξουσία. Ξαναλέω, αυτοί ήταν το σύμπτωμα. Εμείς με τον λειτουργικό αναλφαβητισμό μας είμαστε το πρόβλημα. Αν είχαμε άλλες απαιτήσεις, μπορεί οι ίδιοι άνθρωποι να είχαν άλλες πολιτικές ή μπορεί να μην ανέβαιναν ποτέ στην εξουσία. Δεν αντιμετωπίσαμε όμως το πρόβλημα, οπότε είχαμε ακριβώς τα ίδια συμπτώματα.

Νομίζω από αυτές τις εύκολες υποσχέσεις είναι ότι θα βρίσκαμε χρήματα για να ξεχρεώσουμε τη χώρα μας από τα ποτάμια από λεφτά που θα επέστρεφαν οι κλέφτες πολιτικοί, και πάλι γιατί δεν καταλαβαίναμε βασική αριθμητική. Σκεφτείτε το εξής: αν ένας πολιτικός είχε κλέψει δισεκατομμύρια από το κράτος, γιατί να χρειάζεται να έχει χρηματοδότη κάποιον μεγαλοεπιχειρηματία; Είμαι από τους ανθρώπους που πιστεύουν ότι σε όλες τις κυβερνήσεις υπήρξαν πολιτικοί που εκμεταλλεύτηκαν τη θέση τους για να κερδίσουν παράνομα χρήματα. Ακόμα όμως και αν με κάποιο θαυμαστό τρόπο παίρναμε πίσω όλα τα χρήματα που έκλεψαν αυτοί οι πολιτικοί, τότε δεν θα μπορούσαμε να ξεχρεώσουμε το χρέος της χώρας μας, αφού τα κλεμμένα χρήματα δεν υπάρχει καμία απολύτως περίπτωση να πλησιάσουν τα 300 δισεκατομμύρια ευρώ. Στην πραγματικότητα, αμφιβάλλω αν θα μπορούσαν καν να ξεπεράσουν το ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Ξαναλέω: αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έφαγαν πολλά. Αυτό σημαίνει ότι το ένα δισεκατομμύριο είναι πολύ μεγάλο νούμερο. Έχει το ρημάδι πάρα πολλά μηδενικά στο τέλος του.

Αν μπορούσε ο μέσος πολίτης να κατανοεί αρκετά καλά την βασική αριθμητική για να κάνει αυτούς τους υπολογισμούς, τότε θα καταλάβαινε ότι φταίνε άλλα πράγματα για την κατάντια της χώρας μας. Για παράδειγμα, γιατί ποτέ καμία κυβέρνηση δεν κυνήγησε όσους χρηματοδοτούν τους πολιτικούς; Αυτοί δεν είναι τελικά οι μεγάλοι κερδισμένοι; Γιατί λοιπόν –πέρα από πομπώδεις τίτλους ειδήσεων και υποσχέσεις από το βήμα της Βουλής- δεν κυνηγήθηκε ποτέ κανένας μεγαλοεπιχειρηματίας; Βλέπετε, και πάλι πέφτουμε πάνω στο δίδυμο πρόβλημα και σύμπτωμα. Οι διεφθαρμένοι πολιτικοί είναι το σύμπτωμα, γι’αυτό και μονίμως επανεμφανίζονται. Τα άτομα που τους διαφθείρουν είναι το πρόβλημα και, εφόσον δεν το εντοπίζουμε, δεν μπορούμε να το θεραπεύσουμε, άρα θα συνεχίσει μονίμως να έχει συμπτώματα.  Και πάλι, ο λειτουργικός αναλφαβητισμός μας μας εμποδίζει όχι μόνο από το να έχουμε σωστή λειτουργία στην κοινωνία μας, αλλά ακόμα και να γνωρίζουμε τι  θα έπρεπε να ζητήσουμε για να την αποκτήσουμε!

Μπορείτε από όλο το κείμενο να κρατήσετε ό,τι στην ευχή θέλετε. Μπορείτε να σκεφτείτε «κοίτα ένα κ@λόπαιδο που μας κουνάει το δάχτυλο και μας λέει ότι οι δεξιοί είναι εξυπνότεροι και ψηφίζουν πιο έξυπνα και προσπαθεί να μας βγάλει όλους αγράμματους αναρχομπαχαλοάπλυτους». Σε καμία περίπτωση δεν πιστεύω κάτι τέτοιο. Ειλικρινά, η άποψή μου είναι ότι ούτε οι δεξιοί στην συντριπτική πλειονότητά τους γνωρίζουν σωστά μαθηματικά. Στα ίδια σχολεία πήγαν, το ίδιο λειτουργικά αναλφάβητοι είναι.

Αν γνώριζαν, άλλωστε, θα μπορούσαν να εξηγήσουν στους υπόλοιπους τι έγινε το πρώτο εξάμηνο του 2015. Αν γνώριζαν, θα καταλάβαιναν τι ακριβώς σημαίνει ότι χάσαμε πάνω από 100 δισεκατομμύρια (κάτι που αποδέχεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Σύμφωνα με πολλούς στην Ευρώπη και στη ΝΔ το πραγματικό κόστος στην οικονομία  είναι κοντά στα 200 δις). Το χρέος της χώρας μας είναι πάνω από 330 δις. Αν από αυτό κούρευαν 100 δισεκατομμύρια, θα έβγαιναν άτομα στους δρόμους να χορεύουν. Εμείς το πρώτο μισό του 2015 χάσαμε περίπου όσο είναι το ένα τρίτο του χρέους μας. Το μνημόνιο που αναγκαστήκαμε να υπογράψουμε το καλοκαίρι του ’15–και έτσι να δεσμεύσουμε την περιουσία της χώρας μας για 99 χρόνια- ήταν 86 δις. Λιγότερα από όσα χάσαμε τους προηγούμενους μήνες του έτους. Αν αυτά τα καταλάβαινε καλά ο μέσος δεξιός ή κεντρώος ή φιλελεύθερος, σίγουρα θα υπήρχε πολύ διαφορετική αντιμετώπιση των επιχειρημάτων του ΣΥΡΙΖΑ στον δημόσιο διάλογο.

Ξαναλέω, μπορείτε από όλα αυτά να κρατήσετε ό,τι στην ευχή θέλετε. Αν μπορείτε όμως, κρατήστε το εξής: στη χώρα μας έχουμε μάθει να πολεμάμε τα συμπτώματα και όχι την ασθένεια. Πολεμάμε τους ρατσιστές χωρίς να τους μορφώνουμε, πολεμάμε τα ναρκωτικά και όχι τους ναρκέμπορους, πολεμάμε την αριστερά και τη δεξιά χωρίς να διδάσκουμε ιστορία και οικονομία, πολεμάμε τους κακούς πολιτικούς αλλά όχι τους μεγαλοεπιχειρηματίες που τους εκμεταλλεύονται, μέχρι και τον δίπλα μας πολεμάμε χωρίς να μπαίνουμε στον κόπο να δούμε τι προσπαθεί να πει. Αυτά όλα δεν λύνονται ακόμα και αν είχαμε το καλύτερο σύστημα παιδείας στον κόσμο. Σίγουρα όμως από εκεί πηγάζουν τα περισσότερα από αυτά τα προβλήματα. Κάποια στιγμή λοιπόν πρέπει να αναρωτηθούμε: αν το πρόβλημα που προκαλεί όλα αυτά τα συμπτώματα είναι η έλλειψη παιδείας, τότε γιατί δεν προσπαθούμε να το διορθώσουμε και, τελικά, ποιος κερδίζει από το να μένουμε λειτουργικά αναλφάβητοι;

 

 

Υ.Γ. Οκ, λίγο πιο οργουελική η εικόνα από ό,τι έπρεπε, αλλά δεν νομίζω να το πιάσουν και πολλοί. Δεν είναι ότι ασχολούμαστε ενεργά με το διάβασμα, με εξαίρεση φυσικά τα ανορθόγραφα σχόλια στο Facebook. Ίσως βέβαια και αυτό να είναι μέρος του προβλήματος…

 

Προηγουμενο ΑρθροΕπομενο Αρθρο

Ο Δημήτρης Κοντογιάννης είναι ο διαχειριστής του apopseis.gr.

Λιτουργικα αναλφαβιτι

γράφει ο Δημήτρης Κοντογιάννης. Διαβάζοντας την έκθεση που αποκάλυψε ότι σχεδόν οι μισοί μαθητές κινδυνεύουν να τελειώσουν το Λύκειο όντας

Συνεχίζοντας να χρησιμοποιείτε την ιστοσελίδα, συμφωνείτε με τη χρήση των cookies. Περισσότερες πληροφορίες.

Οι ρυθμίσεις των cookies σε αυτή την ιστοσελίδα έχουν οριστεί σε "αποδοχή cookies" για να σας δώσουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία περιήγησης. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε αυτή την ιστοσελίδα χωρίς να αλλάξετε τις ρυθμίσεις των cookies σας ή κάνετε κλικ στο κουμπί "Κλείσιμο" παρακάτω τότε συναινείτε σε αυτό.

Κλείσιμο