Αμφότεροι οι πρώην Πρωθυπουργοί από την ώρα που έχουν φύγει από το τιμόνι της ΝΔ δεν έχουν να παρουσιάσουν κοινοβουλευτικό έργο. Δεν έχουν καταθέσει κάποια ερώτηση, δεν έχουν πάρει τον λόγο στη Βουλή, δεν γνωρίζω καν αν συμμετέχουν σε επιτροπές όπως κάνουν οι υπόλοιποι Βουλευτές. Έχουν περάσει πραγματικά απαρατήρητοι, με εξαίρεση τις φωτογραφίες από τα χαμόγελα στα πίσω έδρανα σε διάφορα πηγαδάκια που σχηματίζονται γύρω τους.
Ακόμα και εκτός κοινοβουλίου όμως είναι εξαφανισμένοι. Δεν θυμάμαι καμιά δήλωση του Αντώνη Σαμαρά σε κάμερα από τη στιγμή που παρέδωσε την αρχηγία και μετά. Στο -σαφώς μεγαλύτερο- χρονικό διάστημα που ο Κώστας Καραμανλής δεν είναι πρόεδρος της ΝΔ η μόνη φορά που τοποθετήθηκε δημόσια ήταν στη δήλωση υποστήριξής του στο «ναι» για το δημοψήφισμα.
Αφού λοιπόν δεν εκφράζουν με τις πράξεις ή τα έργα τους απολύτως κανέναν πολίτη -συμπεριλαμβανομένου και του εαυτού τους- τότε γιατί να είναι Βουλευτές; Για να ψηφίζουν στις ψηφοφορίες της Βουλής σύμφωνα με τη γραμμή του κόμματος, δηλαδή ό,τι ακριβώς θα ψήφιζε και ένα τυχαίο οποιοδήποτε άλλο στέλεχος της Νέας Δημοκρατίας στη θέση τους; Έχουν κάποια οποιαδήποτε χρησιμότητα και κάποιο έργο να υποδείξουν ως Βουλευτές για να δικαιολογήσουν τη θέση που καταλαμβάνουν;
Αν ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς δεν ήταν υποψήφιοι στις τελευταίες εκλογές, θα άλλαζε κάτι στη Βουλή; Ε λοιπόν ναι, θα άλλαζε. Αν δεν ήταν υποψήφιοι στις τελευταίες εκλογές με τη Νέα Δημοκρατία τότε η ΝΔ θα είχε δύο παραπάνω ενεργούς Βουλευτές και ο λαός δύο περισσότερους εκπροσώπους. Ειδικά οι πολίτες της Μεσσηνίας που ψήφισαν Νέα Δημοκρατία, από τη στιγμή που το κόμμα της προτίμησής τους στην εκλογική τους περιφέρεια εκλέγει μόνο έναν Βουλευτή, δεν έχουν ΚΑΝΕΝΑ εκλεγμένο εκπρόσωπο στη Βουλή, παρά τις χιλιάδες ψήφους τους. Δεν θα ήταν προτιμότερο να υπάρχει κάποιος που να αναδεικνύει τα προβλήματα του νομού τους πέρα από τους 3 του ΣΥΡΙΖΑ και τον 1 της Χρυσής Αυγής; Δηλαδή μία ολόκληρη εκλογική περιφέρεια έχει για εκπροσώπους 3 κυβερνητικούς Βουλευτές, έναν φασίστα και το φάντασμα του Σαμαρά. Αν περιμένει κάποιος από τη Μεσσηνία να εκφραστεί η άποψή του τότε, στην περίπτωση που δεν είναι συριζαίος ή φασίστας ατύχησε, ο Αντώνης Σαμαράς αποφάσισε να μη κάνει τη δουλειά για την οποία τον πληρώνουν. Αποφάσισε να αδρανεί, κοσμώντας έτσι με την παρουσία του τη δημοκρατία μας και τιμώντας την ψήφο που δεν του έδωσε ο ελληνικός λαός.
Ας υποθέσουμε όμως ότι οι δύο πρώην Πρωθυπουργοί έχουν κάποιον πολύ καλό λόγο για να μη μιλάνε, το να τηρήσουν τις ισορροπίες μέσα στο κόμμα τους. Θα σκεφτείτε τώρα τι σχέση έχουν οι ισορροπίες μέσα στη ΝΔ με τους φόρους στο λάδι της Καλαμάτας και αν αυτός είναι πραγματικός λόγος για να σωπαίνει ένας Βουλευτής, αλλά ας υποθέσουμε ότι ο Αντώνης Σαμαράς και ο Κώστας Καραμανλής σιωπούν για να βοηθήσουν να υπάρξει ηρεμία στη ΝΔ. Βλέποντας τις τελευταίες εβδομάδες τις εξελίξεις στη Νέα Δημοκρατία τι λέτε, τα κατάφεραν καλά;
Ας είμαστε όμως ειλικρινείς, ο Αντώνης Σαμαράς και ο Κώστας Καραμανλής στην πραγματικότητα δεν σιωπούν. Το τι υποστηρίζει ο καθένας τους στις εσωκομματικές, τα νήματα που κινούν, οι πιέσεις που ασκούν και οι γενικότερες θέσεις τους για τα εσωκομματικά μπορεί να γίνονται παρασκηνιακά, αλλά υπάρχουν και, παρά την προσπάθεια να μείνουν κρυφές, συχνά γίνονται γνωστές. Με άλλα λόγια, οι δύο πρώην Πρωθυπουργοί χρησιμοποιούν την δύναμη που έχουν παρασκηνιακά για να προκαλούν εξελίξεις.
Ας κάνουμε λοιπόν αναγνώστη ένα πείραμα. Ναι, εσύ από την οθόνη σου και εγώ από τη δική μου μπορούμε και θα κάνουμε ένα πείραμα. Κλείσε τα μάτια (προφανώς αφού διαβάσεις την παράγραφο) και σκέψου ένα άτομο που χρησιμοποιεί τη δύναμή του για να ρυθμίζει τις εξελίξεις σε πανελλαδικό επίπεδο. Μη μου πεις τους 2 πρώην Πρωθυπουργούς, αλλά κάποιον άλλο. Κάποιον που χωρίς να μιλάει σε κάμερες μπορεί και παίρνει αποφάσεις για εσένα. Κάποιον που έχει τεράστια επιρροή, χωρίς όμως να του έχεις παραχωρήσει εσύ κάποιον θεσμικό ρόλο ή κάποια εξουσία. Κλείσε λοιπόν τα μάτια, σκέψου μερικά ονόματα, σκέψου τι δουλειά κάνουν και μετά πέρνα στην από κάτω παράγραφο.
Μη μου πεις, πήγε καθόλου το μυαλό σου στο ποδόσφαιρο; Μα καλά, μέντιουμ είμαι; Μήπως πήγε καθόλου σε φαρμακοβιομηχανίες, ή σε Ρωσία μεριά, ή σε καράβια ή σε διόδια; Μάλιστα. Θυμάσαι μήπως πως τους είχε ονομάσει όλους αυτούς ο Κώστας Καραμανλής όταν ακόμα ήταν Πρωθυπουργός σε μία ανεπίσημη δήλωσή του σε ένα γεύμα στον Μπαϊρακτάρη; Νταβατζήδες τους είχε πει και είχε υποσχεθεί ότι θα ξεμπερδεύαμε μαζί τους.
Για σκέψου λοιπόν αναγνώστη, τι διαφορά έχει τώρα ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς από αυτούς τους «νταβατζήδες»; Μπορεί να μην επιχειρούν με δόλια οικονομικά μέσα να ελέγξουν τις αποφάσεις του πολιτικού συστήματος, αλλά σίγουρα ο ένας εξ αυτών το επιχειρεί ευθέως χρησιμοποιώντας την ιδιότητα του μέχρι χθες προέδρου του κόμματος και ο άλλος αδιάφορα ανέχεται πολλούς από το περιβάλλον του να το επιχειρούν στο όνομά του. Εκ του αποτελέσματος λοιπόν, τι διαφορά έχουν λοιπόν από τους «νταβατζήδες»; Και μην απαντήσεις αναγνώστη ότι οι «νταβατζήδες» δεν είναι εκλεγμένοι Βουλευτές γιατί ένας δεν θυμάμαι κανέναν να έχει σταυρώσει Κώστα Καραμανλή ή Αντώνη Σαμαρά στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015, ούτε τους θυμάμαι να μιλάνε στη Βουλή πέρα από το να αναφέρουν σε νομοσχέδια την ψήφο τους. Ακόμα και εκεί που η παρουσία τους θα ήταν καταλυτική, όπως στην τελευταία συνεδρίαση της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ, ήταν απόντες.
Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι οι δύο πρώην Πρωθυπουργοί αποτελούν «ρεζέρβες» για τη Νέα Δημοκρατία και ότι καλό είναι να κατέχουν κοινοβουλευτική έδρα για να επέμβουν όταν οι ίδιοι το κρίνουν σωστό, κάτι το οποίο έχει ακουστεί πολύ στο παρελθόν κυρίως για τον Κώστα Καραμανλή, ο οποίος έχει χαρακτηρισθεί «εθνικό κεφάλαιο» από πολλά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας. Ή μπορεί να θεωρεί κάποιος ότι τιμητικά και λόγω του έργου που προσέφεραν και της εμπειρίας που έχουν είναι σωστό το να παραμείνουν Βουλευτές ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς χωρίς να αναγκάζονται να βγουν στο κυνήγι της ψήφου. Ο εκλογικός νόμος, παρά τα μεγάλα λάθη που έχει, δίνει αυτή τη δυνατότητα για κάποια πρόσωπα και μάλιστα χωρίς να στερείται κάποιος άλλος την έδρα. Αυτό γίνεται μέσω του ψηφοδελτίου επικρατείας. Γιατί λοιπόν να μη χρησιμοποιείται για αυτόν τον σκοπό από τη ΝΔ η λίστα του επικρατείας με αυτό τον τρόπο, δίνοντας έτσι και στους νεοδημοκράτες της Μεσσηνίας τη δυνατότητα να έχουν εκλεγμένο εκπρόσωπο στη Βουλή;
Ακόμα και αν δεχτούμε ότι ο εκλογικός νόμος έχει δίκιο που δίνει σε πρώην Πρωθυπουργούς τη δυνατότητα να εκλεγούν δίχως σταυρό σε περίπτωση που το κόμμα τους έχει βουλευτική έδρα στην εκλογική τους περιφέρεια, γιατί να μην έχει ένα χρονικό όριο για το οποίο ισχύει αυτό το προνόμιο; Φαντάζεστε, για να πάρουμε παράδειγμα από άλλο κόμμα, τον Αλέξη Τσίπρα στα ενενήντα του να εκλέγεται Βουλευτής χωρίς σταυρό προτίμησης επειδή μισό αιώνα πριν είχε εκλεγεί Πρωθυπουργός;
Γιατί τελικά να μη δίνει απλά ο εκλογικός νόμος το δικαίωμα στους πρώην Πρωθυπουργούς να επιλέξουν οι ίδιοι αν θα ήθελαν να είναι υποψήφιοι με ή χωρίς σταυρό προτίμησης; Άλλωστε, άλλη δύναμη έχει ένας Βουλευτής που έχει κερδίσει τη θέση του με την ψήφο των πολιτών πριν από λίγους μήνες και άλλη κάποιος που έχει εξασφαλίσει τη θέση του λόγω αποφάσεων που πήραν οι πολίτες πριν από χρόνια και που μπορεί να έχουν μετανιώσει. Γιατί να μην έχουν την ίδια λαϊκή εξουσιοδότηση με τους υπόλοιπους Βουλευτές και οι πρώην Πρωθυπουργοί; Ποιος ξέρει, ίσως αν ήταν δημοκρατικά εκλεγμένοι να μπορούσαν και οι ίδιοι να ασκήσουν καλύτερα τα κοινοβουλευτικά τους καθήκοντα.
Αυτή τη στιγμή μπορώ να κατηγορήσω τον Αντώνη Σαμαρά ότι όπως ήταν κακός ευρωβουλευτής επειδή δεν ήταν εκλεγμένος (σύμφωνα με το ίδιο το ευρωκοινοβούλιο, αφού ήταν ανάμεσα σε αυτούς που είχαν με διαφορά το λιγότερο έργο), έτσι είναι κακός και ως Βουλευτής. Μπορώ επίσης να ισχυριστώ ότι με όσα ακούω από τη Μεσσηνία, ότι δύσκολα θα εκλεγόταν εκεί Βουλευτής ο πρώην πρόεδρος της ΝΔ αν έπρεπε να ζητήσει από τους ψηφοφόρους να τον σταυρώσουν. Γιατί να μη μπορεί ο πρώην Πρωθυπουργός να πει ότι είναι δημοκρατικά εκλεγμένος και να έχει ένα επιχείρημα απέναντι στην κριτική που του κάνω σήμερα εγώ και αύριο οποιοσδήποτε άλλος; Γιατί να βρίσκεται ο Κώστας Καραμανλής στο ίδιο «τσουβάλι» με τον ίσως πιο μισητό άνθρωπο στην Ελλάδα, τον Αντώνη Σαμαρά, ειδικά από τη στιγμή που είναι σίγουρο ότι λόγω της αγάπης του κόσμου μια ζωή θα έβγαινε πρώτος σε σταυρούς στην α’ Θεσσαλονίκης, κάνοντας εκλογικό περίπατο;
Λόγω του εκλογικού νόμου που εκλέγει τους πρώην Πρωθυπουργούς άνευ σταυρού, λόγω της απόφασης της ΝΔ να μην είναι στο ψηφοδέλτιο επικρατείας, αλλά και λόγω της δικής τους απόφασης να μη μετέχουν ενεργά σε όλα τα Βουλευτικά τους καθήκοντα, ο Κώστας Καραμανλής και ο Αντώνης Σαμαράς αυτή τη στιγμή όχι μόνο δεν προσφέρουν στη Βουλή όσα μπορούν να προσφέρουν, αλλά στερούν και από τους ψηφοφόρους τον εκπρόσωπο που δικαιούνται, ειδικά στην περίπτωση της Μεσσηνίας. Μήπως αυτήν την περίοδο που η Νέα Δημοκρατία περνάει τη χειρότερη κρίση της ιστορίας της πρέπει να αρχίσουν να αναλαμβάνουν τις ευθύνες τους; Και όχι παρασκηνιακά όπως το επιχειρεί μέχρι αυτή τη στιγμή ο κ. Σαμαράς, αλλά ευθέως, αναλαμβάνοντας και την πολιτική ευθύνη όσων επιθυμούν ή σχεδιάζουν. Μήπως πρέπει οι Βουλευτές -τους οποίους ως φορολογούμενοι πολίτες πληρώνουμε και ως ψηφοφόροι μας εκπροσωπούν- να αρχίσουν να ενεργούν ως Βουλευτές;
Για να διαβάσετε δωρεάν το βιβλίο του Δημήτρη Κοντογιάννη «Δεν έχουμε Δημοκρατία: Μια κάπως μποέμ απόδειξη για κάτι που όλοι λίγο-πολύ γνωρίζαμε», πατήστε εδώ!
